بیماری پوستی آکرودرماتیت ، علل، علائم و راه درمان آن

​

پوست یک عضو حیاتی و مهم ترین سد دفاعی بدن است. پوست مانند لباسی است که سرتاسر بدن را پوشانده و هرگونه آسیب به آن موجب بروز مشکلات جدی خواهد شد. پوست کودکان نسبت به بزرگسالان حساس تر و در معرض خطر بیشتری قرار دارد، ما در ادامه این مقاله قصد داریم به بیماری آکرودرماتیت که یک نوع بیماری پوستی شایع در کودکان است، بپردازیم و در مورد علائم، تشخیص و درمان آن بیشتر بدانیم. پس در ادامه با ما همراه باشید.

آکرودرماتیت چیست؟

​

آکرودرماتیت چیست

این بیماری نوعی بیماری پوستی شایع است که معمولا در کودکان سه ماهه تا 15 ساله خود را نشان می دهد. این بیماری با تاول های قرمز و بنفش خارش دار در بدن به خصوص دست ها و پاها بروز پیدا می کند. همچنین ممکن است کودکان دچار علائم دیگری مثل نفخ شکم، تب، تورم و درد در غدد لنفاوی شوند.

این بیماری به خودی خود مسری نیست، ولی ممکن است با ویروس هپاتیتB  و ویروس هایی که باعث ایجاد آن می شوند، مرتبط باشند. این بدان معناست که کودکانی که با هم در ارتباط هستند هم ممکن است همزمان به این ویروس مبتلا شده و دچار آکرودرماتیت شوند.

تاریخچه بیماری

این اختلال اولین بار درسال 1902 توسط وند کشف شد و در سال 1936 توسط برانت تجزیه و تحلیل شد.

در سال 1953 نلدنر و همکارانش درمان موفقیت آمیزی از AE توسط دیودو هیدروکسی کین گزارش شد که هم باعث کاهش سرعت پیشرفت درمان و هم جلوگیری از مرگ کودکان می شد که در مراحل مختلف به صورت خوراکی مصرف می شد. در سال 1974 مویناهان به این نتیجه رسید که AE در بیمارانی که از کمبود روی رنج می برند، ظاهر می شود که می توان آن را با مکمل های خوراکی روی از بین برد.

این میزان روی در نوزادان از طریق شیر مادر تامین می شود و بیماری آکرودرماتیت معمولا در کودکانی که از شیر گرفته شده اند، بروز پیدا می کند. گاهی ممکن است در شیرخواری که از شیر مادر هم تغذیه می کند، خود را نشان بدهد که علت آن هم کاهش میزان روی در شیر مادر است.

علت این بیماری را بشناسید

با وجود اینکه شیوع این بیماری در دوران کودکی هنوز ناشناخته است، با این حال چندین اپیدمی آکرودرماتیت در طول این سال ها گزارش شده است.

محققان بر این باور هستند که این اپیدمی ها ناشی از عفونت های ویروسی است که می تواند باعث ایجاد این بیماری در کودکان شود. در ایالات متحده ویروسی که اغلب با این بیماری مرتبط است، ویروس EBV نام دارد.

EBV از خانواده ویروس هرپس و یکی از شایع ترین ویروس هایی است که افراد سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و از طریق مایعات بدن به ویژه بزاق پخش می شود.

اگر چه EBV یک علت شایع آکرودرماتیت در کودکان است، اما چندین نوع عفونت دیگر نیز می تواند منجر به ایجاد این بیماری شود، از جمله:

• اچ آی وی
• هپاتیت B، A، C
• سیتومگالوویروس (ویروس رایجی که معمولاً علائمی ایجاد نمی کند)
• انترو ویروس (ویروس رایجی که می تواند علائم سرماخوردگی و عفونت شدید تنفسی ایجاد کند)
• روتاویروس (ویروس رایجی که باعث اسهال در نوزادان می شود)
• سرخچه (عفونت ویروسی که باعث بثورات پوستی می شود)
• ویروس کوکساکی (عفونت ویروسی خفیف که باعث زخم و بثورات دهانی در کودکان خردسال می شود) ویروس های پاراآنفلوانزا (گروهی از ویروس ها که باعث بیماری های تنفسی در نوزادان و کودکان خردسال می شوند)
• ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) (ویروس رایجی که علائم خفیف و شبیه سرماخوردگی را در کودکان بزرگتر و بزرگسالان ایجاد می کند، اما می تواند برای نوزادان و کودکان خردسال مضر باشد)

در موارد بسیار نادر، واکسن‌های برخی بیماری های ویروسی ممکن است باعث آکرودرماتیت شوند، از جمله:

• ویروس فلج اطفال
• هپاتیت A
• دیفتری
• آبله
• آبله مرغان
• سیاه سرفه
• آنفولانزا

علائم بیماری آکرودرماتیت

​

علائم بیماری آکرودرماتیت

در طول سه الی چهار روز، لکه های قرمز روی پوست کودک ایجاد می شود و این لکه ها می تواند در همه جای بدن ظاهر شود، ولی بیشتر روی دست ها و پا و در قسمت بازو و ران دیده می شوند.

در اغلب موارد، لکه ها به سمت اندام های بالایی و صورت حرکت می کنند و با پیشرفت بیماری این لکه های قرمز رنگ ممکن است شروع به بنفش نشان دادن کنند. اغلب این اتفاق زمانی می افتد که مویرگ ها شروع به نشت خون به مناطق آسیب دیده می کنند.

این لکه ها به مرور تبدیل به تاول های خارش دار پر از مایع می شوند. هم چنین کودک ممکن است تورم و حساسیت را در شکم و غدد لنفاوی تجربه کند. علائم بیماری آکرودرماتیت معمولا حدود چهار تا هشت هفته پس از شروع فروکش می کند. با این حال ممکن است سه الی چهار ماه نیز طول بکشد.

اگر هپاتیت  Bعلت اصلی این بیماری پوستی باشد، ممکن است رنگ زردی در پوست و چشم کودک وجود داشته باشد. زردی معمولا 20 روز پس از شروع علائم ظاهر می شود.

تشخیص بیماری آکرودرماتیت

پزشک کودک شما می تواند این بیماری را با نگاه کردن به پوست کودکتان و پرسیدن علائم او تشخیص دهد. هم چنین ممکن است آزمایش هایی را برای کمک به تشخیص انجام دهند. برخی از این تست ها عبارتند از:

• آزمایش خون یا ادرار برای ارزیابی سطح بیلی روبین که می تواند وجود هپاتیت را نشان دهد.
• آزمایش خون برای بررسی آنزیم های کبدی غیر طبیعی که می تواند نشانه هپاتیت باشد.
• آزمایش خون برای بررسی وجود آنتی بادی های EBV که می تواند به معنای وجود عفونت EBV باشد.
• بیوپسی پوست (برداشتن نمونه کوچکی از پوست) برای بررسی سایر بیماری های پوستی که ممکن است به صورت راش ظاهر شوند، مانند کرم حلقوی یا اگزما.
• آزمایش خون برای تعیین سطح روی و رد آکرودرماتیت ژنتیکی که شکل نادری از این بیماری است.

خطرات بیماری مورد نظر را بشناسید

این بیماری معمولا نیاز به درمان ندارد و این عارضه به طور معمول خود به خود و بدون ایجاد هیچ عارضه ای درمان می شود. با این حال پزشک به دنبال علت زمینه ای خواهد بود و هرگونه درمانی را برای ریشه کن کردن این بیماری انجام خواهد داد.

درمان آکرودرماتیت

از آن جایی که علائم این بیماری چند ماه پس از بروز علائم فروکش می کند، درمان خاصی برای آن وجود ندارد. با این حال در صورت وجود خارش می توان از کرم های هیدروکورتیزون برای رفع خارش استفاده کرد. در صورتی که کودک آلرژی داشته باشد، ممکن است پزشک آنتی هیستامین نیز تجویز شود.

اگر مشخص شود که هپاتیت B علت ایجاد این بیماری است، بهبودی کبد ممکن است بین شش ماه تا یک سال طول بکشد. جهت دریافت اطلاعات بیشتر و یافتن بهترین متخصصان به سایت دکتر با من مراجعه نمایید.

هرگاه کودک هر یک از علائم آکرودرماتیت را نشان داد، فورا با پزشک متخصص اطفال خود در میان بگذارید که در اسرع وقت درمان انجام شود.

درمان خانگی برای این بیماری پوستی وجود دارد؟

درمان خانگی برای این بیماری توصیه نشده است، لذا در صورت بروز هر یک از علائم به متخصص پوست مراجعه فرمایید.

کلام آخر

کمتر کسی وجود دارد که به سلامت پوست خود بی توجه باشد، به خصوص سلامت پوست کودکان. بیماری  آکرودرماتیت بیشتر در کودکان رایج است. ما در این مقاله اطلاعات کاملی درباره این بیماری، علائم، تشخیص و روش های درمان آن بیان کرده ایم و امیدواریم که این اطلاعات برای شما مفید بوده باشد.

در راستای اطلاعات ارائه شده در این مقاله، اگر قصد مراجعه به دکتر پوست برای خود یا نزدیکانتان را دارید، اما نمی دانید به کدام متخصص مراجعه کنید یا حتی متخصص پوست با تجربه مدنظر خود را چگونه بیابید، پیشنهاد می کنیم که حتما به سایت دکتر با من سری بزنید.

چرا که در این سایت اسامی پزشکان و متخصصان مختلف در هر رشته ای همراه با اطلاعات سایت و مطب آنها جمع آوری شده است و به راحتی و در کمترین زمان ممکن می توانید متخصص مورد نظر خود را بیابید.

​

بیماری کبدی آب آوردن شکم یا آسیت چیست و راه درمان آن

​

در این مقاله به موضوع آسیت  یا بیماری کبدی آب آوردن شکم می پردازیم و مطالبی در مورد علل ایجاد، علائم و درمان آن ارائه می کنیم. به طور کلی می توان گفت که این مشکل نشان دهنده بیماری پیشرفته کبدی است و در اغلب موارد پیوند کبد را به عنوان آخرین راه درمان بیماری معرفی می کنند. برای اطلاعات بیشتر در رابطه با همین بیماری با این مقاله همراه شوید و آن را مطالعه کنید.

آسیت یا آب آوردن شکم چیست؟

این مورد نوعی از بیماری است که در آن تجمع مایعات در فضای درون شکم رخ می دهد. یعنی این بیماری با جمع شدن بیش از 25 میلی لیتر مایع در درون حفره شکم به وجود می آید. این عارضه اغلب زمانی رخ می دهد که عملکرد کبد درست نباشد؛ زیرا در این حالت مایعات می توانند فضای بین پوشش شکم و اعضا را پر کنند.

این عارضه در صورت شدید بودن ممکن است با درد همراه باشد. این مشکل می تواند مانع از حرکت راحت فرد شود و زمینه ساز ایجاد عفونت در شکم خواهد شد. همچنین امکان حرکت مایعات به درون قفسه سینه و احاطه کردن ریه ها وجود دارد که چنین وضعیتی منجر به تنگی نفس می شود.

تحقیقات نشان می دهد که میزان بقای دو ساله در افرادی که این مشکل را دارند، 50 درصد است؛ در صورت مواجهه با علائم بیماری مذکور در اسرع وقت باید به پزشک مراجعه شود.

تاریخچه این بیماری

​

تاریخچه بیماری آسیت یا آب آوردن شکم

در زمان های قدیم تشخیص داده شده بود که تجمع مایعات در شکم امکان پذیر است. به عبارت بهتر به این موضوع اشاره شده بود. احتمالا این موضوع 20 سال قبل از میلاد مسیح برای اولین بار توسط سلسوس ارائه شد.

انواع این بیماری را بشناسید

به طور معمول، تقسیم بندی این بیماری در دو نوع است: آسیت ترانزودا یا اگزودا.

این طبقه بندی بر اساس میزان پروتئینی انجام می شود که در مایع آسیت وجود دارد. روشی دیگر نیز وجود دارد که می توان به وسیله آن نوع بیماری مورد نظر را بر اساس میزان آلبومین مایع آن در مقایسه با آلبومین سرم تشخیص داد. این تناسب SAAG نامیده می شود. این نسبت به طور کلی در آسیت مرتبط با پرفشاری خون پورتال (نارسایی احتقانی قلب، سیروز، بیماری بود-کیاری) بیشتر از 1.1 است و در این بیماری با علل دیگر (بدخیمی، پانکراتیت) از 1.1 کمتر است.

علائم آن کدامند؟

اغلب مواردی مانند شکم بادکنک مانند، احساس سیری و افزایش سریع وزن را به دنبال دارد. علائم دیگر موارد زیر را در بر می گیرند:

• سوزش سر دل
• احساس پری و نداشتن اشتها
• احساس سنگینی
• احساس نفخ
• استفراغ
• حالت تهوع یا سوء هاضمه
• تورم در اندام تحتانی
• تنگی نفس
• تب
• بواسیر
• فتق

در صورت داشتم ترکیبی از این علائم باید به پزشک مراجعه کرد. اگر شما مبتلا به این عارضه هستید، در اکثر موارد نشان دهنده نارسایی کبد است که معمولا با سیروز به وجود می آید.

عوامل ایجاد کننده این بیماری

​

عوامل ایجاد کننده آسیت یا بیماری کبدی

سیروز کبدی را می توان شایع ترین علت ابتلا به این بیماری در نظر گرفت. یکی از مهم ترین دلایل سیروز کبدی، نوشیدن بیش از حد الکل است. ایجاد آسیت به این علت است که در وریدهایی که از طریق کبد عبور می کنند (فشار خون بالا پورتال)، فشار افزایش می یابد و عملکرد ناشی از زخم شدن کبد کاهش پیدا می کند و این دو با هم ترکیب می شوند.

اسکار یا زخم ناشی از سیروز کبدی سبب می شود که فشار در درون رگ های خونی کبد افزایش پیدا کند. بالا رفتن فشار داخل عروق، مایعات را به درون حفره شکم پس می زند که موجب تجمع مایع در شکم می شود. با گذشت زمان کلیه ها از حذف نمک اضافی از بدن جلوگیری می کنند که این واکنش می تواند تجمع مایعات را تشدید کند.

انواع مختلف سرطان نیز می تواند این وضعیت را به وجود آورد. اغلب آسیت ناشی از سرطان با سرطان پیشرفته یا عود کننده رخ می دهد. همچنین ممکن است سایر مشکلات مانند دیالیز به علت نارسایی کلیه، نارسایی قلبی، پروتئین پایین خون و عفونت نیز زمینه ساز آن باشند.

خطرات بیماری آب آوردن شکم یا آسیت

اکثر بیماران مبتلا، اتساع شکم و افزایش سریع وزن خود را متوجه می شوند. این عارضه می تواند مواردی مانند خوردن، آشامیدن، حرکت کردن و جابجایی را دشوار کند. همچنین ممکن است موجب تجمع مایع اطراف ریه ها شده و از این طریق منجر به دشواری در نفس کشیدن شود. عوارض مربوط به آن شامل موارد زیر است.

احساس ناراحتی و درد شکم

ممکن است این موارد هنگامی رخ دهد که تجمع مایعات بیش از حد در حفره شکم باشد. این شرایط می تواند موجب محدود شدن توانایی غذا خوردن، حرکت و انجام فعالیت های روزمره شود.

عفونت

این حالت پریتونیت خود به خودی باکتریایی نیز نامیده می شود و اغلب درد شکم، تب، حساسیت شکم به لمس و حالت تهوع را به وجود می آورد. در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع این مشکل، بیمار ممکن است با مواردی مانند نارسایی کلیه، احساس گیجی یا عفونت شدید خون مواجه شود. به طور کلی تشخیص با گرفتن نمونه ای از مایع از درون حفره شکم صورت می گیرد. این عفونت را می توان با آنتی بیوتیک های داخل وریدی درمان کرد و بیماران بعد از بهبودی نیازمند درمان طولانی مدت با آنتی بیوتیک هستند تا از عود SBP جلوگیری کنند.

فتق مربوط به آسیت

افزایش فشار داخل شکمی می تواند فتق ناف و اینگوینال (کشاله ران) را به وجود آورد که در ناحیه شکم و کشاله ران ناراحتی ایجاد کند. به طور کلی توصیه نمی شود که ترمیم از طریق جراحی انجام شود؛ مگر این که درد شدید باشد که نشان دهنده این است که روده یا بافتی دیگر گیر افتاده یا دچار پیچ خوردگی شده باشد. لازم است جراحانی به انجام این عمل ها بپردازند که تجربه معالجه بیماران مبتلا به سیروز را دارند.

تجمع مایعات در قفسه سینه

این عمل، هیدروتوراکس کبدی نامیده می شود. پر شدن مایع شکم در حفره شکم، قفسه سینه و اطراف ریه ها (اغلب در سمت راست) رخ می دهد. ممکن است این وضعیت در حین فعالیت یا در حالت استراحت موجب تنگی نفس شود.

سندرم هپاتورنال

نوعی از نارسایی پیشرونده کلیه محسوب می شود که علت آن، آسیت بوده و بسیار نادر است.

عوامل خطر را بشناسید

عوامل خطر که شایع هستند، عبارتند از:

• عفونت های ویروسی مانند هپاتیت B یا هپاتیت C
• سرطان در ارگان های ناحیه شکم
• سو مصرف الکل
• نارسایی احتقانی قلب
• نارسایی کلیه

شرایط دیگری که می تواند افزایش دهنده خطر ابتلا به این مشکل باشد، شامل موارد زیر است:

• سرطان تخمدان یا آندومتر رحم
• بیماری سل
• پانکراتیت (التهاب پانکراس)
• کم کاری تیروئید

تشخیص آن چگونه انجام می شود؟

​

تشخیص آسیت شکمی

تشخیص ممکن است در معاینه بدنی توسط پزشک انجام شود و به میزان مایع موجود در شکم بستگی دارد. معمولا آزمایشاتی مانند سونوگرافی یا سی تی اسکن شکم می توانند تایید کننده وجود آسیت باشند.

در اکثر بیماران، توصیه پزشک انجام آزمایش پاراسنتز است. در این آزمایش بی حسی موضعی انجام می شود و با رد شدن یک سوزن کوچک از دیواره شکم و خارج کردن مایعات به آزمایشگاه فرستاده می شود تا بررسی های لازم انجام شوند. مایعات برداشته شده بررسی می شوند تا از لحاظ وجود علائم عفونت یا سرطان ارزیابی شود و علت تجمع مایعات تعیین شود.

هم چنین ممکن است احتیاج به آزمایش های دیگری باشد تا علت تشخیص داده شود؛ این آزمایش ها شامل آزمایش خون، ام آر ای، آنژیوگرافی و لاپاراسکوپی است.

اگر پس از مطالعه این موارد، نگران این موضوع هستید که برای تشخیص یا درمان به کدام متخصص مربوطه مراجعه کنید که باتجربه و حرفه ای هم باشد، حتما به سایت دکتر با من سری بزنید، چراکه در این سایت اسامی تمامی متخصصان همراه با اطلاعات مطب و سایتشان وجود دارد و انتخاب برای شما خیلی سریع تر رخ می دهد.

همچنین قابلیت ارائه خدمات پزشکی (از جمله مشاوره پزشکی و محصولات پزشکی) را به متقاضیان دارد. این مجموعه می تواند میان پزشکان و مراجعه کنندگان ارتباط برقرار کند و مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را در اختیار متقاضیان قرار می دهد.

راه های درمان این بیماری را بدانید

به طور کلی، این مشکل نشان دهنده بیماری پیشرفته کبدی است. 5 سال بعد از به وجود آمدن آسیت، میزان زنده ماندن 30 تا 40 درصد می شود. در نتیجه مهم است که بیمار با بهترین دکتر متخصص کبد به مشاوره بپردازد و به یک مرکز پیوند کبد مراجعه کند. انجام برخی از اقدامات ساده می تواند موجب کاهش یافتن علائم این عارضه شود. ممکن است توصیه های زیر توسط پزشک و دکتر متخصص کبد مشهور در تهران و سایر شهرها ارائه شوند:

• کاهش مصرف نمک
• کاهش میزان مایعات مصرفی
• متوقف کردن مصرف الکل

یک استراتژی مطلوب برای مدیریت بهتر بیماری در مبتلایان به این بیماری این است که وزن بدن با ترازو به صورت روزانه بررسی شود و هر زمان که افزایش وزن بیش از 5 کیلو بود (یا افزایش وزن بیش از یک کیلو در روز بود و این موضوع به مدت 3 روز متوالی تکرار شد)، به پزشک مراجعه شود.

رژیم غذایی

کاهش مصرف نمک، مهم ترین مرحله برای درمان است. بهتر است مصرف نمک به 4 تا 5 گرم در روز کاهش پیدا کند. ممکن است دشوار باشد که میزان نمک در غذاهای مختلف تعیین شود. به طور کلی توصیه این است که مراجعه بیمار مبتلا به یک متخصص تغذیه (رژیم درمانی) مورد توجه قرار گیرد تا مشاوره ای در مورد رژیم غذایی خود دریافت کند.

ممکن است بیماران مبتلا به آسیت، تمایل به استفاده از جایگزینی برای نمک داشته باشند، اما نمک انتخابی باید فاقد پتاسیم باشد. زیرا داروهای تجویزی برای درمان این بیماری موجب افزایش سطح پتاسیم خون می شوند.

در مورد میزان کم خطر بودن هر کدام از جایگزین های نمک باید به پزشک یا متخصص تغذیه مراجعه کرد و به مشاوره با وی پرداخت. همچنین می توان با برقراری تماس با مشاوران و متخصصان تغذیه و کبد می توان رژیم غذایی مناسب و توصیه های تغذیه ای و درمانی مناسب را دریافت کرد.

داروها

در اغلب موارد بیماران نیازمند قرص های دیورتیک (ادرارآور) هستند که بیماری خود را درمان کنند. این داروها می توانند موجب افزایش میزان نمک خروجی (و به دنبال آن آب خارج شده) از بدن شوند و از این طریق فشار درون وریدهای اطراف کبد را کاهش می دهند.

اسپیرونولاکتون (آلداکتون) و فوروزماید (لازیکس) را می توان از پرکاربردترین قرص ها دانست. تنظیم دوز مناسب توسط پزشک متخصص کبد انجام می شود. این قرص ها می توانند در الکترولیت های خون (سطح سدیم و پتاسیم) مشکل ایجاد کنند و به همین علت ممکن است نیاز باشد با انجام آزمایش خون دوره ای نظارت دقیقی وجود داشته باشد. توجه به این نکته اهمیت دارد که مصرف قرص ها نمی تواند جایگزین کاهش میزان نمک مصرفی شود؛ زیرا تاثیر قرص ها زمانی است که مصرف نمک، محدودیت به همراه دارد.

پاراسنتز

در صورت عدم درمان تجمع مایعات از طریق قرص های دیورتیک و رژیم غذایی با محدودیت نمک، ممکن است لازم باشد روش پاراسنتز مورد استفاده قرار گیرد تا علائم بیمار تسکین پیدا کند. در این روش بی حسی موضعی انجام می شود و پس از آن، یک سوزن نازک و بلند استفاده می شود تا مایعات اضافی شکم تخلیه شود. وارد شدن سوزن از طریق پوست و به درون حفره شکم انجام می شود. به دلیل وجود خطر عفونت به دنبال پاراسنتز ممکن است تجویز آنتی بیوتیک توسط پزشک صورت گیرد.

معمولا این روش درمانی در مواردی استفاده می شود که آسیت یا آب آوردن شکم شدید است یا تکرار می شود، زیرا دیورتیک ها در مرحله های آخر کارکرد خوبی ندارند.

روش های جراحی

ممکن است در موارد شدید بیماری، انجام اقدامات جراحی مورد نیاز باشد تا علائم کنترل شود. در یکی از این روش ها که در رادیولوژی با عنوان TIPS شناخته می شود، لوله ای دائمی به نام شانت در درون کبد میان رگ های خونی قرار داده می شود تا فشار زیاد داخل ورید پورت (ورید اصلی کبد) که این بیماری را ایجاد کرده است، کمتر شود.

این روش مختص بیمارانی خواهد بود که پاسخ درمانی آنها به درمان دارویی حداقل است. در اکثر موارد نشان داده شده است که اجرای این روش سبب کاهش آسیت می شود و موجب محدود شدن یا از بین رفتن لزوم استفاده از دیورتیک ها خواهد شد. این در حالی است که تعبیه شنت کبدی می تواند عوارض قابل توجهی مثل انسفالوپاتی کبدی (گیجی) و حتی مرگ را به دنبال داشته باشد.

پیوند کبد

بیماران مبتلا با خطری جدی برای سلامتی مواجه هستند و اغلب از لحاظ پیوند کبد بررسی می شوند. ممکن است بیشتر از نیمی از بیماران بدون انجام پیوند کبد نتوانند بیش از 2 تا 3 سال زنده بمانند. در صورت پاسخ ندادن این بیماری به درمان، ممکن است پیوند کبد توسط پزشک فوق تخصص کبد توصیه شود که در مرحله نهایی برای بیماری کبدی مورد استفاده قرار می گیرد.

جلوگیری از ابتلا به آسیت یا آب آوردن شکم

​

جلوگیری از ابتلا به آسیت یا آب آوردن شکم

جلوگیری از به وجود آمدن این بیماری امکان پذیر نیست. با این حال محافظت از کبد می تواند منجر به کاهش یافتن خطر ابتلا به این بیماری شود. جلوگیری از ابتلا به سیروز کبدی و سرطان با ایجاد تغییراتی خاص در سبک زندگی امکان پذیر است که در نتیجه آن پیشگیری از بروز آسیت یا آب آوردن شکم نیز صورت می گیرد. این اقدامات موارد زیر را در بر می گیرد:

• قطع مصرف الکل یا محدود کردن مصرف آن
• ورزش منظم
• نگه داشتن وزن در محدوده ای طبیعی
• محدود کردن میزان مصرف نمک در رژیم غذایی
• عدم استعمال دخانیات
• خودداری از استفاده از مواد روانگردان
• داشتن رابطه جنسی ایمن به منظور کاهش احتمال ابتلا به هپاتیت (به علت امکان انتقال هپاتیت از طریق آمیزش)
• واکسیناسیون در برابر ویروس هپاتیت B
• خودداری از به اشتراک گذاشتن سوزن (هپاتیت ممکن است از طریق سوزن های مشترک منتقل شود).
• آگاهی از عوارض بالقوه داروهای مصرفی. همچنین در صورت وجود خطر آسیب کبدی باید به پزشک فوق تخصص کبد مراجعه کرد و به صحبت با وی راجع به لزوم آزمایش عملکرد کبد پرداخت.
• محدودیت در مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (ایبوپروفن و غیره) در بیمارانی که مبتلا به سیروز هستند؛ زیرا ممکن است موجب کاهش جریان خون در کلیه ها شود و در نتیجه دفع نمک و آب را کاهش دهد.

همانطور که پیشتر ذکر شد، دکتر با من مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را گردآوری کرده است. به این ترتیب افراد از موقعیت مکانی، نوع تخصص، نحوه دسترسی، شماره تلفن تماس و سایر موارد مرتبط با هر پزشک آگاه خواهند شد و با در نظر گرفتن آنها می توانند انتخاب مناسب تری داشته باشند.

کلام آخر

موضوع این مقاله آسیت یا آب آوردن شکم بود که به آن پرداختیم و همچنین تمامی مواردی که لازم است در رابطه با این بیماری بدانید را شرح دادیم. همچنین سایتی معتبر به نام دکتر با من را معرفی کردیم، چرا که برای افرادی که در جستجوی سایت دکتر متخصص کبد و گوارش هستند، مناسب خواهد بود. پس برای رجوع به این سایت تعلل نکنید.

​

بیماری آشالازی یا اختلال مری چیست و راه درمان آن

​

آیا در بلعیدن غذا مشکل دارید و احساس می کنید غذا در گلویتان گیر کرده است؟ یکی از رایج ترین علائم افرادی که به بیماری آشالازی یا اختلال مری مبتلا می شوند، دقیقا مشکل در بلعیدن است، با این که تغذیه یکی از مهم ترین نیازهای انسان به شمار می رود. حال چه می شود اگر یکی از مهم ترین نیاز های انسان با ابتلا به این بیماری دچار اختلال شود؟

این بیماری در صورت عدم درمان می تواند برای فرد مبتلا خطرناک باشد. برای دفع خطرات احتمالی باید اول با این بیماری آشنایی داشته باشید و در مورد علائم و روش های درمان آن مطلع شوید.

سایت دکتر با من تمام تلاشش را کرده است که بتواند مهم ترین و جامع ترین اطلاعات را برای شما جمع آوری کند و ارائه دهد. در ادامه ما انواع این بیماری، علائم و روش درمان آن را برای شما شرح داده ایم.

بیماری آشالازی یا اختلال مری چیست؟

Achalasia نوعی اختلال است که باعث عدم عبور غذا از مری و ورود آن به معده می شود. به طور معمول هنگام قورت دادن غذا اسفنکتر (حلقه ای عضلانی که در محل اتصال مری و معده قرار دارد) شل می شود تا مواد غذایی و مایعات بتوانند وارد معده شوند. حال اگر فردی دچار بیماری آشالازی یا اختلال مری شود، اسفنکتر شل نخواهد شد و در نتیجه غذا در آن ناحیه باقی خواهد ماند.

این بیماری اغلب در سنین 25 تا 60 سالگی تشخیص داده می شود. جالب است بدانید این بیماری بیشتر بین مردان رایج بوده و ممکن است در هر سنی بروز کند، اما در بین افرادی با سنین 30 تا 60 سال شیوع بیشتری دارد.

تاریخچه این بیماری

​

توماس ویلیس

این بیماری برای اولین بار در سال 1674 توسط توماس ویلیس تعریف و نام گذاری شد و در نهایت در سال 1929 «آشالازی» نامیده شد.

نحوه تشخیص بیماری

به طور معمول برای تشخیص این بیماری 3 آزمایش انجام می شود.

• بلع باریم: در این آزمایش شما باریم را می بلعید و با استفاده از اشعه ایکس حرکت آن بررسی شده و میزان تنگی مری سنجیده می شود.
• مانومتری: در این آزمایش زمان و میزان شدت انقباض ماهیچه مری و میزان شل بودن اسفنکتر تحتانی مری اندازه گیری می شود.
• آندروسکوپی فوقانی: طی این آزمایش یک دوربین را با استفاده از یک لوله باریک از مری عبور می دهند. این دوربین روی صفحه نمایش تصاویری را از مری نشان خواهد داد که بررسی های لازم انجام شود.

انواع این بیماری را بشناسید

در دنیا سه نوع آشالازی وجود دارد که هر نوع آن ویژگی خاص خود را دارد و می توان هر سه آنها را با استفاده از مانومتری مری تشخیص داد. اگر می خواهید از انواع این بیماری اطلاعاتی کسب کنید، ما مطالبی را در ادامه برای شما جمع آوری کرده ایم.

نوع اول

نوع اول این بیماری راحت ترین درمان را دارد و اغلب با حداقل فشار مری مشخص می شود. به این نوع از بیماری آشالازی کلاسیک نیز گفته می شود.

نوع دوم

این نوع آشالازی کمی شدید تر از نوع اول است و با فشردگی شدیدتر در مری ظاهر می شود. قابل توجه است که این نوع از بیماری دارای درمان بهتری نسبت به نوع 1 و 3 است.

نوع سوم

نوع سوم این بیماری، آشالازی را با اسپاسم معرفی می کند. این نوع باعث فشرده شدن ناگهانی و غیر طبیعی مری می شود و می تواند شدیدترین علائم را به وجود آورد، مانند دردهایی شبیه به حمله قلبی در قفسه سینه.

گاهی اسپاسم هایی که شدید هستند، باعث بیدار شدن فرد مبتلا از خواب نیز می شوند. این نوع بیماری سخت ترین درمان را نسبت به انواع دیگر دارد.

علائم بیماری آشالازی یا اختلال مری چیست؟

​

علائم آشالازی یا اختلال مری

در این قسمت ما برای شما علائم این بیماری را شرح داده ایم که امیدواریم برای شما کمک کننده باشد. در صورت مشاهده هر کدام از علائم زیر، بهتر است به متخصص گوارش در تهران یا سایر شهرها مراجعه کنید.

• کاهش وزن و سوء تغذیه در افراد
• درد شدید بعد از غذا خوردن
• مشکل در بلع
• حس خفگی
• احساس درد در ناحیه سینه
• احساس سوزش سر معده
• بازگشت اسید معده
• سرفه در شب
• سکسکه
• ایجاد مشکل در آروغ زدن
• دفع غذای هضم نشده
• بوی بد دهان

خطرات این بیماری چیست؟

اغلب خطرات این بیماری که فرد را تهدید می کند، ناشی از برگشت غذا به مری و کشیده شدن آن به نای است که گاهی این خطرات می تواند جبران ناپذیر باشد. پیشنهاد ما به شما این است که به دکتر متخصص گوارش مراجعه کنید و هر چه زودتر خطرات احتمالی این بیماری را دفع کنید. این خطرات به شرح زیر هستند:

• ابتلا به سرطان مری
• ایجاد عفونت ریه
• سوء تغذیه با شدت خفیف تا متوسط
• پنومونیت و احساس خفگی
• زخم های مخاطی ناشی از غذای باقی مانده

درمان بیماری آشالازی یا اختلال مری

درمان بیماری آشالازی یا اختلال مری را می توان به روش های مختلفی انجام داد. مهم ترین نکته در زمینه درمان این بیماری این است که متاسفانه نمی توان هیچ کدام از سه نوع آن را به طور کامل درمان کرد؛ تنها ما قادر به کاهش علائم آن خواهیم بود.

دارو درمانی

در این روش، درمان با استفاده از دو دسته دارویی نیترات ها و بلوک کننده های کانال کلسیم انجام می شود که موجب شل شدگی روی عضلات اسفنکتر مری می شوند. این داروها به صورت قرص های زیر زبانی هستند و باید 10 الی 30 دقیقه قبل از غذا مصرف شوند.

تزریق سم بوتولونیم

جدیدترین روش درمان این بیماری تزریق سم بوتولونیم است. در این روش درمانی، سم بوتولونیم سلول های عصبی که به اسفنکتر دستور انقباض می دهند را به طور موقت فلج می کند. یک بار تزریق این سم می تواند 65 الی 90 درصد افراد مبتلا را به مدت کوتاهی مثلا سه ماه تا یک سال بهبود بخشد. این روش برای درمان افراد مبتلا در سنین 50 سال مناسب است. از این سم برای تشخیص این بیماری نیز استفاده می کنند.

بالون زدن

با این روش عضلات منقبض اسفنکتر کشیده می شوند. در دو سوم بیماران بالون زدن باعث کاهش علائم این بیماری می شود. افرادی که یکبار بالون زده اند، 60 درصد آنها تا یکسال بعد و 25 درصد آنها تا 5 سال بعد از آن بی علامت بوده اند.

جراحی آشالازی یا میوتومی

گاهی تشخیص دکتر متخصص گوارش، انجام این جراحی است. این جراحی به منظور بریدن یک فیبر عضلانی در ناحیه اسفنکتر انجام می شود. در گذشته برای انجام این جراحی شکم و قفسه سینه افراد را باز می کردند، اما امروزه با پیشرفته علم و تکنولوژی با استفاده از یک برش کوچک و لاپاروسکوپ انجام می شود.

قابل توجه است که این جراحی علائم را در 70 تا 90 درصد بیماران کاهش می دهد و این کاهش علائم در 85 درصد افراد مبتلا به مدت 10 سال و در 65 درصد افراد به مدت 20 سال است.

این روش نسبت به روش های درمانی دیگر ماندگارتر، اما گران تر است. این جراحی عوارضی دارد که شما باید از آن با خبر باشید، مثلا باعث اختلال 10 درصدی در بلعیدن و 2 درصد احتمال مرگ افراد ناشی از میوتومی باز و 10 درصد ابتلا به ریفلاکس علامت دار به مدت یک سال می شود.

بوتاکس

بوتاکس آخرین روش درمانی برای افرادی است که جراحی و بالون برای آنها مناسب نیست. بوتاکس، پروتئین  تولید شده توسط باکتری است. در این روش درمان این پروتئین تولید شده به ماهیچه های بسیار کوچک بدن شما تزریق می شود. درصد کمی از افراد مبتلا به این بیماری با استفاده از این روش به نتیجه دلخواه خود می رسند.

آیا بیماری اختلال مری درمان خانگی نیز دارد؟

​

درمان خانگی بیماری آشالازی یا اختلال مری

درمان خانگی و مصرف داروهای گیاهی می تواند علائم این بیماری را تا حدودی کاهش دهد. در ادامه برای شما چند توصیه غذایی برای کاهش علائم بیماری آشالازی داریم.

• به دنبال مصرف غذاهای پوره مانند و نرم باشید، مثلا انواع سوپ، فرنی، خورش و … چون مصرف این غذاها به بلعیدن راحت شما کمک می کند.
• یکی از عواملی که می تواند برای افراد مبتلا به این بیماری کمک کننده باشد، خوردن محصولات لبنی نظیر ماست و شیر و … است، زیرا موجب تسکین ناراحتی های گوارشی می شوند.
• مصرف روزانه حداقل 8 لیوان آب می تواند بسیار مفید باشد.
• استفاده کردن از نعناع در کنار چای یا ماست باعث کاهش ترشح اسید معده می شود.
• مصرف مواد غذایی سرشار از پروتئین مثل مرغ، سویا، ماهی و… بسیار کمک کننده است.
• مصرف غذاهایی با فیبر بالا برای این بیماران مفید است.
• استفاده از زنجبیل برای افراد مبتلا به این بیماری یکی از ملزومات به شمار می رود، چرا که زنجبیل عاملی کمک کننده در هضم غذا است و مانع تپش قلب افراد می شود.

نبایدهای غذایی

​

ممنوعیت غذایی در بیماری آشالازی یا اختلال مری

بیماری آشالازی هم مانند بیماری های دیگر بایدها و نبایدهایی دارد که باید آنها را رعایت کرد. در این بیماری مواردی وجود دارد که شما باید از آنها دوری کنید:

• مصرف غداهای سرخ شده و تند ممنون است، زیرا باعث تشدید و بدتر شدن علائم می شوند.
• از غذاهایی که شامل کربوهیدرات هستند، نظیر گندم، برنج و سیب زمینی پرهیز کنید؛ زیرا این مواد غذایی دیر هضم هستند.
• مصرف قهوه یا روزانه 2 فنجان چای ممنوع است.
• از مصرف کافئین خود بکاهید.
• از مصرف مرکباتی مثل پرتقال، لیمو و … خودداری کنید، زیرا موجب بازگشت اسید می شوند.

کلام آخر

بیماری آشالازی یا اختلال مری در صورت عدم مراجعه به متخصص گوارش می تواند برای فرد مبتلا بسیار خطرناک باشد، گاهی این عدم مراجعه می تواند منجر به سرطان مری شود. اگر به دنبال پیدا کردن بهترین دکتر متخصص گوارش برای درمان این بیماری هستید و می خواهید هر چه سریع تر روند درمان خود را شروع کنید، سایت دکتر با من برای شما بهترین گزینه است.

شما با مراجعه به این سایت می توانید به بهترین دکتر گوارش در تهران در بیماری مد نظرتان و سایت او در کمترین زمان دسترسی داشته باشید و از او مشاوره بگیرید.

قابل توجه است این سایت در هر ساعت از شبانه روز و حتی در موارد اورژانسی در کنار شما است، پس اصلا نگران نباشید و در اولین فرصت برای مشاوره با پزشک متخصص گوارش اقدام کنید.

​

آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی چیست و راه پیشگیری از آن

​

امروزه بیماری های مربوط به سر و سیستم ایمنی در دنیا رواج پیدا کرده است. این بیماری ها باعث دغدغه بسیاری از جوامع بزرگ دنیا شده است و آن ها همواره به دنبال پیدا کردن درمان این نوع از بیماری ها هستند. آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی یک بیماری خود ایمنی است که مربوط به سیستم عصبی می شود.

در ادامه این مقاله به توضیحات تکمیلی در رابطه با این بیماری و راه های درمان و… می پردازیم.

بیماری آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی چیست؟

همان طور که در قسمت بالا اشاره شد، این بیماری یک بیماری خود ایمنی روماتیسمی است. در این بیماری عروقی که وظیفه خون رسانی به سر و مغز را بر عهده دارند، بر اثر عواملی دچار التهاب شده یا آسیب می بینند.

با این که عمدتا شریان های سر مدنظر ما هستند، اما این بیماری می تواند بر شریان های خارج از سر مثل آئورت هم تاثیر گذار باشد و به آنها نیز آسیب جدی بزند. بنابراین افراد باید این بیماری را جدی بگیرند. این بیماری می تواند بیمار را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد. این بیماری از جمله بیماری هایی است که در افراد مسن شایع تر است.

تاریخچه بیماری آرتریت گیجگاهی

​

هورتون – تاریخچه بیماری آرتریت گیجگاهی

بیماران مبتلا به آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی بیش از صد سال پیش کشف شدند، اما در ابتدا به آن ها توجهی نشد. پس از انتشار مقاله هورتون و همکارانش در سال 1930 و پس از آن، تلاش های چند شخص دیگر در سال1940 این بیماری به عنوان یک بیماری خاص به رسمیت شناخته شد.

پس از آن پزشکان تلاش بسیاری برای درمان این بیماری به وسیله داروها کردند. گلوکوکورتیکوئید پس از شناخته شده این بیماری کشف شد و پس از آن محققان اثر کورتیزون بر روماتیسم مفصلی را ایجاد کردند.

علائم آرتریت تمپورال را بشناسید

​

علائم آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی

• خستگی
• ضعف
• از دست دادن اشتها
• تب
• کاهش وزن
• درد زبان
• گلودرد
• درد شانه یا لگن
• حساسیت در ناحیه سر و شقیقه پس از برس زدن موها
• اختلال در بینایی
• دوبینی
• تورم در پاها
• تپش یا لرزش قلب
• کاهش عملکرد سیستم ایمنی
• شب ادراری
• بی حسی، سردی و گزگز دست ها یا پاها

علائم ذکر شده در شرایط مختلف می تواند دارای شدت های متفاوتی باشد. اگر این علائم را داشتید، باید حتما به پزشک مراجعه کنید و آن را جدی بگیرید.

عوامل بوجود آورنده آرتریت تمپورال

آرتریت تمپورال یک بیماری خودایمنی است که سلول های ایمنی بدن به بافت سرخرگ حمله می کنند و آنرا از بین می برند. بنابراین می توان گفت که علت خاصی ندارد و می تواند کاملا آنی بوجود آید.

برخی از محققان تشخیص داده اند که عفونت باکتریایی یا ویروسی می تواند در بروز این بیماری دخیل باشد، اما تا این زمان مدرکی برای اثبات یا رد کلی این فرضیه ارائه نشده است.

برخی از ویروس ها یا باکتری های مشکوکی که می توانند در بروز این بیماری دخیل باشند، به شرح زیر هستند:

• ویروس هرپس سیمپلکس
• ویروس اپشتین بار
• کلامیدیا پنومونیه
• مایکوپلاسما
• B19 پاروویروس

تشخیص آرتریت تمپورال

در صورتی که فردی بالای 50 سال سن داشته باشد و اینکه تاکنون به سردردهای موضعی مبتلا نبوده و بعد از این سن مبتلا شده دکتر متخصص اعصاب به احتمال زیاد به آرتریت تمپورال مشکوک خواهد بود. ابتدا به بررسی سر فرد مشکوک به بیماری آرتریت گیجگاهی می پردازد و از طریق معاینه فیزیکی و بررسی شریان های شقیقه و سر می تواند بیماری را تشخیص دهد. سپس دکتر اعصاب از طریق آزمایش خون و بیوپسی بافتی، علائم را بررسی و تشخیص می دهد.

برای بیوپسی متخصص مغز و اعصاب نمونه هایی از شریان تمپورال را از بالا یا جلوی گوش برمی دارد و پس از بررسی زیر میکروسکوپ می تواند از میزان التهاب و تغییرات شریان اطلاع پیدا کند.

درمان بیماری آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی

​

درمان بیماری آرتریت گیجگاهی

بیماری مذکور باعث کاهش بینایی می شود، با توجه به این موضوع پس از نمونه برداری بافت، تجویز مصرف دارو توسط پزشک متخصص مغز و اعصاب انجام می گیرد. احتمالا پس از مصرف دارو دید شما بهتر خواهد شد و احساس بهتری را خواهید داشت.

یکی از مواردی که برای درمان این بیماری استفاده می شود، کورتیکواستروئیدها هستند. به طور معمول، لازم است که این دارو را یک الی دو سال مصرف کنید. پزشکان معمولا ابتدا با مقادیر دوز بیشتری سعی می کنند که بیماری را تحت کنترل درآورند، سپس این مقادیر را پایین می آورند که بتوان به کمترین دوز لازم برای کنترل التهاب برسند. اگرچه در مواردی برخی از افراد به مصرف دائمی با دوز پایین این دارو مجبور می شوند.

گاهی اوقات پزشک متخصص مغز و اعصاب ممکن است داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی تجویز کند. مصرف کورتیکواستروئیدها ممکن است به پوکی استخوان و ضعف عضلات منجر شود، بنابراین پزشک روماتولوژی با تجویز مکمل و ویتامین ها از تحلیل بافت استخوانی جلوگیری می کند.

موارد کمک کننده غیردارویی

همانطور که دریافتیم، مصرف دارو به درمان و بهبود این بیماری کمک می کند. اما باید این نکته را در نظر داشت که سبک زندگی سالم در بهبود این بیماری نیز تاثیر به سزایی دارد.

از جمله مواردی که باید در نظر گرفت:

1.ورزش کنید و پیاده روی داشته باشید.

2.اگر سیگاری هستید، سیگار را ترک کنید.

3.انجام آزمایش قند خون به طور مرتب

4.انجام آزمایش غربالگری استخوان

5.مصرف مکمل ها و ویتامین ها به خصوص ویتامین دی و کلسیم

انواع آرتریت چیست؟

​

آرتریت تمپورال یا آرتریت گیجگاهی

پس از شناخت کامل این بیماری و راه های درمانی آن، در این بخش به معرفی انواع مختلف این بیماری که تاکنون توسط متخصصان کشف شده اند، خواهیم پرداخت.

آرتریت تاکیاسو

این نوع از آرتریت باعث التهاب دیواره آئورت می شود، از آنجایی که آئورت یکی از شریان های اصلی برای خون رسانی است، بنابراین اکسیژن رسانی به سایر اندام ها را محدود می کند و در نتیجه خطر جدی را به دنبال خواهد داشت. از بین رفتن آئورت باعث می شود که فرد نبض نداشته باشد یا نبض ضعیف بزند.

علائم:

1.مشکل در بینایی

2.مشکل در مفاصل و عضلات

3.تب

4.تعریق شبانه

5. کاهش وزن

آرتریت سلول های غول پیکر یا تمپورال

در این نوع از آرتریت شریان هایی که وظیفه خون رسانی به سر و مغز را دارند، دچار التهاب می شوند. این نوع از آرتریت بیشتر در افراد بالای 50 سال دیده می شود. علائم این بیماری با آنفولانزا مشابه است.

علائم:

1.تب

2.سردرد شدید

3. احساس ناخوشی در کل بدن

4.درد

5.از دست دادن اشتها

پلی آرتریت نودوزا

این نوع از آرتریت مربوط به شریان های کوچکی است که خون را به اندام های مختلف بدن می برند. بسته به اینکه کدام شریان ها درگیر باشند، علائم متفاوت خواهد بود.

علائم:

1.از دست دادن اشتها

2.تب

3.دردهای عضلانی و مفصلی

4.ضعف

5.خستگی

6.بثورات پوستی که گاها به صورت کبودی ظاهر می شوند.

همچنین ممکن است در پاها احساس درد و خستگی شدید، گزگز و ضعف نیز مشاهده شود.

خطرات بیماری آرتریت گیجگاهی

همان طور که بیان شد، آرتریت تمپورال یک بیماری است که در صورتی که آن را جدی نگیریم، می تواند خطراتی از جمله از دست دادن بینایی، کم کار شدن استخوان ها و حتی در موارد شدید منجر به مرگ شود. بنابراین لازم است به دکتر فوق تخصص مغز و اعصاب مراجعه کرده و درمان خود را در صورت ابتلا هر چه سریعتر شروع کنیم تا گرفتار خطرات و تبعات این بیماری نشویم.

سخن پایانی

امروزه راه های درمانی متعددی در حوزه سلامت ارائه شده اند که به درمان هر چه سریعتر این نوع از بیماری ها کمک می کنند. برای درمان بیماری آرتریت تمپورال می توانیم به دکتر متخصص مغز و اعصاب مشهور در تهران یا سایر شهر ها مراجعه کنیم.

همچنین می توانیم در سایت دکتر با من برای ارتباط با بهترین دکتر متخصص روماتولوژی استفاده کنیم تا درمان خود را به بهترین نحو ممکن انجام بدهیم.

​

بیماری آپاندیسیت یا آویزه آماس، پیشگیری و راه درمان آن

​

همه ما در مورد آپاندیس، درد طاقت فرسا و خطرات آن شنیده ایم. در آناتومی بدن انسان آپاندیس در واقع یک لوله توخالی وستیژیال است که از یک طرف بسته و از طرف دیگر به سکوم وصل شده است. سکوم عضوی کیسه مانند بوده که در ابتدا روده بزرگ قرار دارد که روده کوچک محتویاتش را در آن خالی می کند. اما اینکه دقیقا آپاندیس چه کاری انجام می دهد، هنوز مشخص نیست. آپاندیسیت به التهاب آپاندیس گفته می شود که در صورت دچار شدن به آن باید سریعا به پزشک متخصص گوارش مراجعه کرد.

همواره بشر بر این باور بوده که هیچ چیز بدون هدف و معنی در طبیعت وجود ندارد. اگر امروزه همچنان نمی دانیم که آپاندیس دقیقا چه کاری انجام می دهد، به دلیل دانش محدود ما است.

اما با وجود تمام مواردی که گفته شد، آنقدرها هم در رابطه با آپاندیس بی اطلاع نیستیم. اگر می خواهید بدانید آپاندیس دقیقا چیست، وظیفه این عضو از بدن چه بوده و چه چیز موجب التهاب آن می شود، پیشنهاد می کنیم تا انتهای مقاله همراه ما باشید.

تاریخچه و مفهوم کلی آپاندیسیت

​

تاریخچه آپاندیسیت

سال ها است که بشر در پی هدف و کاربرد دقیق آپاندیس سردرگم مانده است. در قرن 16 میلادی آناتومیست ها توانستند ساختار آن را در بدن شناسایی کنند؛ اما نتوانستند دقیقا مشخص کنند که وظیفه این ارگان چیست. تنها چیزی که در پی مطالعات متوجه شدند، این بود که در پی التهاب آپاندیس، خطرات زیادی گریبان گیر مریض خواهد شد.

در سال 1735 دکتر کلودیوس آمیاند اولین آپندکتومی موفق را در بیمارستان سنت جورج لندن روی یک کودک 11 ساله انجام داد. آپاندیس بیمار به دلیل سنجاقی که قورت داده بود، سوراخ شد. البته لازم به ذکر است که تا سال 1846 بیهوشی عمومی انجام نمی شد و عمل جراحی همراه با تعداد زیادی از پرستاران انجام می گرفت تا بتوانند بیمار را بخاطر شدت درد در جای خود ثابت نگه دارند.

درمان و جراحی آپاندیس در دهه 1880 به طور جدی آغاز شد. با پیشرفت علم و به کارگیری روش های نوین، تا پایان قرن بیستم، جراحی لاپراسکوپی جایگزین جراحی باز شد. در حال حاضر آپاندکتومی لاپاراسکوپی یکی از ایمن ترین و کم عارضه ترین روش های جراحی برای درمان است.

علیرغم مجهول ماندن وظیفه اصلی آپاندیس در بدن، در سال 2008 بالاخره محققان توانستند چند دلیل قانع کننده برای وجود آپاندیس ارائه دهند. یکی از این نقش ها، انباری برای باکتری های ارزشمند، زمانی که دستگاه گوارش فلور مفید روده را از دست می دهد، عنوان شده است.

همچنین آپاندیس در سیستم گوارش و سیستم ایمنی، مکانی را برای تولید سلول های غدد درون ریز در جنین که مولکول های مهمی در تنظیم هموستاز را تولید می کنند، ایجاد کرده است.

دیگر نقش احتمالی آپاندیس در عملکرد سیستم ایمنی در طول سه دهه اول زندگی است که با قرار دادن لکوسیت ها (گلبول های سفید خون) در معرض آنتی ژن های موجود در دستگاه گوارش و در نتیجه تحریک تولید آنتی بادی، ممکن است به تعدیل واکنش های ایمنی در روده کمک کند.

نکته جالب در مورد آپاندیس این است که در تمامی افراد در یک جای ثابت قرار ندارد! دلایل مختلفی مانند بارداری یا عمل جراحی شکم می توانند جای آن را تغییر دهند. بنابراین ممکن است آپاندیس برخی افراد در قسمت های مختلف شکم از جمله پشت روده بزرگ، پشت کبد و حتی در لگن قرار بگیرد.

طول آپاندیس معمولاً 8 تا 10 سانتیمتر و عرض آن کمتر از 1.3 سانتیمتر است. حفره آپاندیس در جایی که به سکوم می پیوندد، بسیار باریک تر از انتهای بسته آن است. آپاندیس دارای دیواره های عضلانی است که معمولاً می‌توانند ترشحات مخاطی دیواره‌های آپاندیس یا هر یک از محتویات روده‌ای را که به داخل ساختمان نفوذ کرده‌اند، به داخل سکوم دفع کنند. اگر چیزی دهانه آپاندیس را مسدود کرده یا از بیرون راندن محتویات آن به داخل سکوم جلوگیری کند، ممکن است آپاندیسیت رخ دهد.

آپاندیسیت چیست؟

این بیماری هنگامی اتفاق می افتد که آپاندیس به دلایل مختلفی مسدود شود. بر اساس تحقیقاتی که صورت گرفت، حدود 9 درصد مردم جهان آپاندیسیت را در طول زندگی خود تجربه می کنند. در پی انسداد آپاندیس، باکتری ها داخل آن تکثیر شده و در نتیجه آپاندیس ملتهب می شود و ایجاد درد می کند.

شایع ترین ماده ای که می تواند سبب مسدودسازی دهانه آپاندیس شود، مدفوع است. تورم دیواره های آپاندیس نیز می تواند دهانه را مسدود کند. هنگامی که از تخلیه آپاندیس جلوگیری می شود، مایعات و ترشحات مخاطی در آن جمع شده و منجر به آماس، تورم و اتساع آن می شود. با افزایش اتساع، رگ های خونی آپاندیس بسته می شوند که باعث نکروز (مرگ) بافت آپاندیس می شود.

در همین حال، باکتری هایی که به طور معمول در این قسمت از روده یافت می شوند، شروع به تکثیر کرده و التهاب را بدتر می کنند. آپاندیس که در اثر از بین رفتن بافت ها ضعیف شده و در عین حال تحت فشار فزاینده ای از داخل در اثر اتساع قرار می گیرد، ممکن است بترکد و محتویات آن به داخل حفره شکمی بریزد و غشاهای پوشاننده حفره، اندام های شکمی و خون را آلوده کند.

امنتوم، ورقه‌ای از بافت چربی، اغلب خود را به دور آپاندیس ملتهب می‌پیچد و ترشحی که معمولاً در نواحی التهاب ایجاد می‌شود، مانند چسب عمل کرده و آپاندیس را از حفره صفاقی اطراف جدا می‌کند. فردی که این حمله را تجربه می کند، ممکن است در تمام شکم، فقط در قسمت فوقانی شکم یا در اطراف ناف احساس درد کند. این درد معمولاً خیلی شدید نیست.

آپاندیسیت در مردان حدود دو برابر زنان بیشتر رخ می دهد. همچنین التهاب آپاندیس می تواند در کودکان و زنان باردار نیز اتفاق افتد.

آپاندیسیت حاد

این نوع بیشتر در کودکان و نوجوانان و به طور کلی در سنین 10 تا 30 سال در افراد بسیار شایع است و در مردان بیشتر اتفاق می افتد. در نوع حاد درد کمتر نمی شود، بلکه در 24 ساعت به بیشترین حد خود می رسد. در این نوع آپاندیسیت سریعا باید به پزشک مراجعه کرد؛ چون در صورت عدم مراجعه ممکن است آپاندیس بترکد و نتایج مرگباری به همراه داشته باشد.

آپاندیسیت مزمن

علائم این نوع کمتر از نوع حاد است؛ همچنین افراد، کمتر از نوع حاد به آن مبتلا می شوند. علائم آن نیز به نسبت خفیف تر است و تا زمانی که به نوع حاد تبدیل نشود، نمی توان به راحتی آن را تشخیص داد.

آپاندیسیت در بارداری

از آنجایی که مادران هنگام بارداری دردهای شکمی زیادی را تحمل می کنند، تشخیص در این دوران کمی دشوار است. بنابراین در این شرایط اگر علائم دیگر مانند بی اشتهایی، اسهال، تهوع، استفراغ، خونریزی واژینال و درد در قسمت راست و در پایین شکم حس کردید، حتما به دکتر متخصص گوارش مشهور در تهران و شهرهای دیگر مراجعه کنید.

آپاندیسیت در کودکان

در کودکان یا نوزادان ممکن است ناحیه درد به جای مشخصی محدود نشود و کودک درد را در تمامی شکم خود حس کند. حتی در مواردی هم دیده شده است که کودک هیچ درد را حس نکند. ممکن است در این سنین اسهال یکی از نشانه ها باشد.

شاید کودکان درد را مانند بزرگسالان در قسمت هایی از شکم حس نکنند؛ اما همچنان یکی از شایع ترین نشانه ها، درد شکمی است. در این شرایط به پزشک گوارش اطفال مراجعه کنید.

علائم آپاندیسیت را بشناسید

​

علائم آپاندیسیت

علائم در افراد می تواند متفاوت باشد. تشخیص در کودکان، سالمندان و زنان باردار نسبت به دیگر افراد دشوارتر است. شایع ترین علامت این بیماری، درد شکمی است؛ درد معمولا از اطراف ناف و وسط و بالای شکم شروع می شود. ممکن است در ابتدا درد جزئی باشد و به مرور زمان بیشتر و شدیدتر شود. همچنین این درد می تواند با از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ و تب خفیف همراه شود.

درد شکمی به مرور به سمت پایین و سمت راست شکم انتقال پیدا می کند. اغلب 12 تا 24 ساعت پس از شروع اولین علائم، درد در نقطه ای به نام مک برنی در بالای آپاندیس متمرکز می شود. علائم دیگر عبارت هستند از:

• درد یا حساسیت شکمی که هنگام سرفه، عطسه، تنفس یا حرکت بیشتر می شود.
• شکم متورم
• یبوست
• اسهال
• عدم توانایی در عبور گاز
• از دست دادن اشتها
• تب با درجه پایین
• تهوع و استفراغ

خطرات آپاندیسیت

​

خطرات آپاندیسیت

اجتناب کردن از درمان می تواند برای سلامتی افراد بسیار خطرناک و حتی کشنده باشد. زمانی که آپاندیسیت درمان نشود، چرک ها و باکتری ها در آپاندیس تجمع می کنند و باعث تورم آن می شوند. در نتیجه این امر دیواره های آپاندیس آسیب می بیند و تمامی باکتری ها و عفونت ها به داخل شکم راه پیدا می کنند. با اینکه هیچ ترکیدن و انفجاری در این میان رخ نمی دهد، اما از این رویداد به عنوان ترکیدن آپاندیس یاد می شود. زمانی که باکتری ها و عفونت در شکم پخش می شود، بیماران اغلب نشانه های دیگر از جمله تب را بروز می دهند.

پاره شدن آپاندیس بین 48 تا 72 ساعت پس از دیده شدن علائم، گزارش شده است. پاره شدن آپاندیس یک مورد اورژانسی است و باید فورا به آن رسیدگی شود؛ زیرا در اثر رسیدگی نکردن به آن، می تواند باعث پخش باکتری و عفونت در کل بدن، آپسه، سپسیس (عفونت در جریان خون) و حتی مرگ شود.

اگر تشخیص پزشک در سایت دکتر متخصص گوارش یا حضوری بر این باشد که آپاندیس شما دچار پارگی شده است، باید سریعا برای جراحی آماده شوید تا آپاندیس پاره شده از بدن شما برداشته و محتویات آلوده شکم خالی شود. همچنین پس از آن معمولا پزشک دوره ای طولانی از آنتی بیوتیک ها را برای شما تجویز می کند تا مطمئن شود که تمامی باکتری ها از بین رفته اند.

پارگی آپاندیس می تواند منجر به عفونت های دردناک شود، از جمله:

• پریتونیت
• آبسه
• سپسیس

که در ادامه هر کدام را به تفکیک توضیح خواهیم داد.

پریتونیت

هنگامی که آپاندیس پاره می شود، باکتری ها به داخل شکم رها شده و پوشش حفره شکمی یا صفاق ممکن است عفونی و ملتهب شود. به این جریان پریتونیت گفته می شود که می تواند بسیار خطرناک و حتی کشنده باشد.

علائم پریتونیت می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ضربان قلب سریع
• تب شدید
• تنگی نفس یا تنفس سریع
• درد شدید و مداوم شکم

برای درمان نیز پزشک آنتی بیوتیک تجویز کرده و از روش جراحی برای درمان آپاندیسیت استفاده می کند.

آبسه

آبسه به کیسه ای پر از چرک گفته می شود که دردناک است و اطراف آپاندیس پاره شده ایجاد می شود. برای از بین بردن این کیسه، آبسه را باید تخلیه و آنتی بیوتیک مصرف شود. ممکن است در هنگام جراحی، آبسه تخلیه شود. در غیر این صورت قبل از عمل جراحی آبسه را با یک سوزن تخلیه می کنند. برای انجام این عمل جراحی پزشکان از بیهوشی استفاده کرده و برای هدایت کردن عمل، جراح از سی تی اسکن یا سونوگرافی استفاده می کند.

سپسیس

در مواردی بسیار نادر ممکن است باکتری ها به دلیل پاره شدن آبسه وارد جریان خون شده و به تمام بدن شما منتقل شوند. این اتفاق بسیار خطرناک است و به عنوان سپسیس از آن یاد می شود. علائم سپسیس عبارت هستند از:

• دمای بالا یا پایین بدن
• گیجی
• خواب آلودگی شدید
• تنگی نفس

سپسیس یک مورد اورژانسی است که باعث مرگ یک نفر از هر سه نفر می شود. اگر احتمال می دهید که سپسیس دارید، باید سریعا به بخش اورژانس مراجعه کنید.

تشخیص آپاندیسیت

​

تشخیص آپاندیسیت

برای اینکه بتوان آپاندیسیت را تشخیص داد، هیچ تست واحدی وجود ندارد. برای تشخیص معمولا یه روش های گوناگون وضع بیمار را مورد بررسی قرار می دهند. اگر نتوانند دلایل دیگری برای وضعیت شخص پیدا کنند، آپاندیسیت را به عنوان دلیل اصلی انتخاب می کنند.

برای شروع ابتدا بهترین دکتر متخصص گوارش با معاینه فیزیکی برای بررسی قسمت پایین سمت راست شکم، بیمار را برای تورم یا سفتی چک می کند. پس از آن ممکن است پزشک چند آزمایش دیگر برای مطمئن شدن تجویز کند.

آزمایش خون

برای بررسی وضعیت بیمار، ممکن است پزشک آزمایش خون کامل تجویز کند؛ زیرا معمولا با عفونت باکتریایی همراه است. عفونت در دستگاه ادراری یا سایر اندام های شکمی نیز ممکن است علائمی مشابه ایجاد کنند.

آزمایش ادرار

برای اینکه سنگ کلیه یا عفونت دستگاه ادراری از احتمالات حذف شود، از آزمایش ادرار استفاده می کنند.

تست حاملگی

حاملگی خارج از رحم ممکن است با آپاندیسیت اشتباه گرفته شود. زمانی این اتفاق می افتد که یک تخمک بارور شده به جای رحم، در لوله فالوپ، لانه گزینی کند. این امر خود می تواند یک مورد اورژانسی باشد. اگر مشکوک به بارداری خارج از رحم باشید، از شما تست خون یا ادرار گرفته می شود. همچنین ممکن است برای تشخیص از سونوگرافی ترانس واژینال استفاده کنند.

معاینه لگن

در کیس زنان علائم شما ممکن است ناشی از بیماری التهابی لگن، کیست تخمدان یا بیماری دیگری باشد که بر اندام های تناسلی شما تأثیر گذاشته است. برای همین پزشک ممکن است معاینه لگنی انجام دهد.

تصویربرداری از شکم

برای بررسی دقیق تر، پزشک ممکن است آزمایش های تصویربرداری از شکم را تجویز کند. این می تواند به بررسی علائم التهاب، آبسه یا سایر مشکلات آپاندیس کمک کند. همچنین این تصویربرداری به پزشک کمک خواهد کرد تا سایر علل وضعیت بیمار مانند آبسه شکمی، نهفتگی مدفوع و بیماری التهابی روده را شناسایی کند.

تصویربرداری از قفسه سینه

ذات الریه نیز می تواند علائمی شبیه آپاندیسیت ایجاد کند؛ البته اگر در قسمت پایین سمت راست ریه باشد. اگر پزشک احتمال ذات الریه دهد، ممکن است عکس قفسه سینه تجویز کند. همچنین برای مشاهده دقیق تر ممکن است سونوگرافی یا سی تی اسکن نیز تجویز شود.

روش درمان آپاندیسیت

هیچ روش درمانی خانگی برای درمان آپاندیسیت وجود ندارد. اگر علائم نگران کننده ای مشاهده کردید، باید سریعا به اورژانس بروید و تحت نظر دکتر متخصص گوارش مشهور در تهران یا شهر خودتان قرار بگیرید. آپاندیسیت معمولا با جراحی و برداشتن آپاندیس و تجویز آنتی بیوتیک درمان می شود. اگر با توجه به سی تی اسکن شخص مشخص شود که آبسه ای در بدن شما به وجود آمده است، دکتر متخصص گوارش ابتدا آنتی بیوتیک تجویز کرده و سپس آپاندیس را از بدن خارج می کند. به عمل برداشتن آپاندیس، آپاندکتومی گفته می شود.

در موارد نادر و در صورت خفیف بودن علائم، ممکن است تنها مصرف آنتی بیوتیک برای درمان کافی باشد؛ اما در اکثر موارد باید با جراحی، آپاندیس را از بدن خارج کرد.

سخن آخر

اگر با آپاندیسیت به عنوان یک موقعیت اضطراری و اورژانسی رفتار نشود، می تواند بسیار خطرناک باشد. پارگی آپاندیس باعث عفونت گسترده ای می شود که می تواند کشنده باشد. اگر درد شدید شکمی دارید، حتما به پزشک مراجعه کنید.

البته هر شکم دردی گواه بر آپاندیسیت نیست و موارد دیگر از جمله ذات الریه و عفونت های شکمی می توانند علائم مشابه داشته باشند.

گاهی ممکن است تنها با آنتی بیوتیک درمان شوید؛ ولی در اکثر موارد باید از جراحی برای خارج کردن آپاندیس استفاده کرد. از آنجایی بیماری های زیادی علائم مشابهی دارند، شما عزیزان می توانید برای اطمینان از وضعیت خود به صورت آنلاین و با مراجعه به سایت دکتر متخصص گوارش، ویزیت شوید. کافی است در سایت دکتر با من با بهترین دکتر متخصص داخلی ارتباط برقرار کرده و علائم خود را ابتدا در آن جا چک کنید و سپس برای اطمینان بیشتر و معاینه بالینی به دکتر متخصص گوارش مراجعه کنید.

​

آنژیوم یا خال قرمز چیست و راه درمان آن

​

خال قرمز یا آنژیوم گیلاس را می توان لکه هایی رایج روی پوست در نظر گرفت که ضرری به همراه ندارند. این لکه ها اغلب برجستگی های گنبدی شکلی هستند که رنگ قرمز روشن دارند. قطر آنها تا 2/0 اینچ (5 میلی متر) است. ظهور این عارضه ها اغلب روی تن و اندام فوقانی به چشم می خورد و به ندرت روی پا، دست و صورت به وجود می آید.

خال های گیلاسی به عنوان یک رشد پوستی خال مانند، تشکیل شده از رگ های خونی کوچک یا مویرگ هستند. شایع ترین نوع آنها آنژیوم نام دارد.

تاریخچه این بیماری چیست؟

تاریخچه طبیعی این عارضه پوستی تا حدی به دلایلی نامشخص مانده است که این دلایل عبارتند از: دشواری تشخیص و پیگیری این ضایعه، ویژگی تشخیص و جراحی نامشخص.

با بیماری خال قرمز یا آنژیوم بیشتر آشنا شوید

آنژیوم های گیلاس علامتی ندارند؛ به این معنا که آنها روی پوست قابل مشاهده هستند و هیچ علامت دیگری مانند سوزش، خارش یا درد به وجود نمی آورند. اما اگر شخصی اقدام به تحریک و دستکاری آنها کند یا با آسیب دیگری مواجه شود، احتمال خونریزی لکه ها وجود دارد.

رشد متداول پوستی که امکان دارد در اکثر مناطق بدن به وجود آید، زمینه ساز بروز این خال های قرمز هستند. آنژیوم پیری یا لکه های کمپبل مورگان نام های دیگری است که به آنها می دهند.

این عارضه ها اغلب در افرادی مشاهده می شود که 30 سال به بالا هستند. همچنین مجموعه رگ های خونی کوچک داخل این عارضه پوستی سبب می شود که آنها ظاهری مایل به قرمز پیدا کنند.

محققان تعیین نکرده اند که چه عاملی این عارضه را به وجود می آورد؛ اما ممکن است عوامل زیر نقش مهمی در ایجاد آنها داشته باشند:

• سالخوردگی و بالا رفتن سن
• قرارگیری در معرض اشعه ماورا بنفش
• زمینه ژنتیکی
• بارداری
• برخی از داروها مانند سیکلوسپورین یا هورمون ها
• تغییرات هورمونی مانند افزایش پرولاکتین
• ویروس هرپس انسانی (در مورد آنژیوماتوز اراپتیو)
• بدخیمی (در مورد آنژیوماتوز اراپتیو یا بروز تعداد بالایی از خال های گیلاسی به صورت ناگهانی)

نگرانی برای خال های گیلاسی

خال های گیلاسی را خال های سالخوردگی یا لکه های کمپبل مورگان نیز می نامند. این تومورهای خوش خیم با افزایش سن در ارتباط هستند و تعداد آنها با افزایش سن فرد بیشتر می شود. مطالعات نشان می دهند که این عارضه ها در بیش از 50 درصد از افراد رخ می دهند و می توان گفت که همه افراد در زندگی خود، یک یا دو بار با چنین مشکلی مواجه می شوند.

معمولا ظاهر خال های گیلاسی نگران کننده نیست، زیرا تقریبا هیچگاه ضرری ندارند.

با این حال در صورت مشاهده چندین ضایعه به صورت ناگهانی باید به پزشک و بهترین دکتر متخصص پوست مراجعه شود؛ زیرا آنها ممکن است نوعی دیگر از آنژیوم باشند. با این که این موضوع نادر است، اما به عنوان مثال انواع عنکبوتی یا اسپایدر به عنوان نوعی دیگر از این عارضه ها می توانند نشان دهنده وجود یک آسیب کبدی و توسعه آن باشند.

توصیه پزشکان و دکتر متخصص پوست مشهور در تهران این است که در صورتی که خال خونریزی کرده، تغییر شکل داده یا احساس ناخوشایندی برای فرد ایجاد کرده باشد، باید مراقبت های پزشکی را جستجو کند. افرادی که برای مقاصد زیبایی تمایل به از بین بردن این گونه از خال ها دارند، باید با نظارت پزشک اقدام به چنین کاری کنند.

علائم خال های گیلاسی

​

علائم خال قرمز گیلاسی یا آنژیوم

نام گذاری خال های گیلاسی با توجه به شکل ظاهری آنها است. گشاد شدن مویرگ ها سبب می شود که آنها رنگ قرمز روشن پیدا کنند؛ اما خال های گیلاسی می توانند دارای طیف وسیعی از رنگ ها باشند و شاید رنگ آبی یا بنفش داشته باشند. معمولا در صورت وارد شدن فشار به آنها سفید و لکه دار شدن آنها رخ نمی دهد.

ممکن است اندازه این آنژیوم ها با یکدیگر تفاوت داشته باشد؛ اما اغلب قطری معادل چند میلی متر دارند. معمولا این عارضه ها با بزرگ تر شدن به شکلی گرد و گنبدی شکل با سر صاف درمی آیند. این رشد ممکن است در هر نقطه از بدن به چشم بخورد، اما رشد آنها بیشتر در شکم، سینه و پشت خواهد بود. اغلب ظهور این عارضه ها به طور متعدد به صورت گروهی رخ می دهد.

اگر شما هم این علائم را روی بدن خود مشاهده کرده اید و قصد دارید به متخصص پوست با تجربه مراجعه کنید، مجموعه دکتر با من می تواند هر گونه خدمات پزشکی را که مورد نیاز مراجعه کنندگان است به آنها ارائه دهد. مواردی مانند مشاوره پزشکی و عرضه و توزیع محصولات پزشکی در دسته این خدمات قرار می گیرد.

این مجموعه به برقراری هر چه بهتر ارتباط میان پزشکان و مراجعه کنندگان مربوط به آنها کمک می کند و علاوه بر ارائه خدمات پزشکی، مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر متخصص و پزشک را در اختیار مراجعه کنندگان قرار می دهد.

چگونگی رشد پوستی مشابه خال گیلاسی

آنژیوم های گیلاس به راحتی با نوع عنکبوتی این عارضه اشتباه گرفته می شوند که یک خال قرمز مرکزی دارد. رشته های متمایز و مایل به قرمز را می توان به عنوان تفاوت بین این دو مورد در نظر گرفت که پخش شدن آنها از مرکز برجسته و قرمز نوع عنکبوتی به اطراف رخ می دهد. انواع عنکبوتی این عارضه دارای نمایی مشابه با تارهای عنکبوت هستند. معمولا فشرده شدن سبب می شود که نوع عنکبوتی از چنین عارضه ای کم رنگ تر شوند یا رنگ خود را از دست بدهند.

دلایل خال های گیلاسی

می توان علل آنژیوم گیلاسی را تا میزان زیادی ناشناخته در نظر گرفت؛ اگر چه برخی از کارشناسان عقیده دارند که دلیل این عارضه ژنتیکی است.

سن روی این موضوع نقش مهمی دارد و می توان افزایش تعداد و اندازه انواع گیلاسی این عارضه را بعد از 40 سالگی ملاحظه کرد. ممکن است در دوران بارداری، افزایش تعداد خال های گیلاسی به صورت ناگهانی رخ دهد. احتمال دارد برخی از آنها پس از پایان بارداری افراد از بین بروند؛ هر چند که این موضوع به ندرت رخ می دهد و اغلب خال های گیلاسی پایدار خواهند بود.

در این راستا برای دسترسی آسان و سریع بیماران به متخصص موردنظرشان، دکتر با من مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را در سراسر کشور در کنار هم جمع آوری کرده است. به این ترتیب افرادی که متقاضی دریافت چنین اطلاعاتی هستند و به وب سایت دکتر با من مراجعه می کنند، امکان آگاهی از موقعیت مکانی، نوع تخصص، مشخصات، نحوه دسترسی، شماره تلفن تماس و موارد دیگر مرتبط با هر پزشک را پیدا خواهند کرد.

به عنوان مثال افرادی که به علت مشکل آنژیوم در جستجوی سایت دکتر پوست در این زمینه هستند، می توانند از موارد و اطلاعات ارائه شده در مجموعه دکتر با من استفاده کنند.

آنژیوم گیلاس و خطرات قرارگیری در معرض برم

برخی از تحقیقات نشان می دهند که علت خال های گیلاسی می تواند قرارگیری در معرض برمیدها باشد. برم عنصری شیمیایی بوده و در بسیاری از وسیله های روزمره به کار رفته است که عبارتند از: مواد پخت، پلاستیک و داروهای تجویز شده. لازم است تحقیقات بیشتری در این زمینه اجرا شود.

در صورتی که فردی با برمیدها در تماس طولانی مدت و مستقیم قرار داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کند و راجع به اثرات مضر احتمالی به صحبت و مشورت بپردازد. با این حال محققان تایید نکرده اند که نوع گیلاس این عارضه با برم ارتباط دارد.

رهایی از خال های گیلاسی

​

رهایی از خال های گیلاسی

نوع گیلاس این عارضه به عنوان لکه هایی رایج و بی ضرر روی پوست شناخته شده است. حذف این لکه ها ضرورتی ندارد. با این حال برخی از افراد به دلایل زیبایی و بر اساس تمایل شخصی دوست دارند که چنین لکه هایی را حذف کنند.

درمان های خانگی خال های گیلاسی

در حال حاضر هیچ مدرک علمی وجود ندارد که ثابت کند درمان های خانگی در برطرف شدن خال های گیلاسی تاثیر گذار هستند. افراد نباید اقدامی در جهت از بین بردن آنها از روی پوست کنند، زیرا کاری خطرناک است. در چنین مواقعی حتما باید با پزشک و بهترین دکتر متخصص پوست و مو تماس گرفته شود. پزشکان و متخصصان می توانند در کوتاه ترین زمان ممکن و پایین ترین هزینه به مراجعه کنندگان کمک کرده و آنان را راهنمایی کنند.

درست است که آنژیوم های گیلاس زیان آور نیستند، اما بهترین کار این است که به پزشک و متخصص پوست مراجعه شود تا به صورت حرفه ای تشخیص داده شود. علت این است که نوع گیلاس این عارضه به ملانوم آملانوتیک شباهت دارد که نوعی از سرطان پوست به شمار می آید.

درمان های پزشکی خال های گیلاسی

​

درمان های پزشکی خال قرمز گیلاسی یا آنژیوم

با وجود مضر نبودن این خال ها، احتمال دارد افرادی به دلایلی، تمایل به حذف خال های گیلاسی داشته باشند. گزینه های مختلفی وجود دارد که می توانند این کار را انجام بدهند.

• ممکن است پزشکی از طریق یک الکتروکوتر، اقدام به برداشتن یک ضایعه کوچک گیلاس کند؛ طی این فرآیند، یک سوزن الکتریکی بسیار ظریف با خال تماس پیدا می کند و رگ های خونی به کمک امواج رادیویی از بین می رود.
• در صورت بزرگ بودن خال های گیلاسی، ممکن است پزشک بعد از تراشیدن لکه ها به استفاده از کواگولیشن یا بستن عروق با الکتروکوتری بپردازد.
• روشی دیگر نیز وجود دارد که توسط پزشکان توصیه می شود؛ این روش شامل جراحی با لیزر CO2 است. این لیزر در انسداد عروق خال نیز همزمان با برداشت آن اثرگذار است.
• روش دیگر جراحی کرایوسراژی نام دارد که پزشک با قرار دادن نیتروژن مایع روی آن لکه اقدام به از بین بردن آن می کند. ممکن است این کار نیازمند تکرار باشد.

به صورت کلی می توان گفت که انتخاب شیوه درمان به محل و اندازه خال گیلاسی و صلاحدید پزشک بستگی دارد.

ممکن است از بین بردن خال های گیلاسی به وسیله درمان های پزشکی سبب پیدایش زخم شود. تکنیک ها و کرم های بسیار زیادی وجود دارند که می توانند لکه های باقی مانده را حذف کنند که پزشکان در این باره اطلاعات کافی و به روز را دارند.

رعایت توصیه های پزشکان و متخصصان در حیطه برداشتن خال های گیلاسی الزامی و مهم است تا خطر ایجاد زخم کاهش پیدا کند. در اغلب موارد، بهبودی زخم جراحی یا لیزر در کمتر از یک هفته حاصل می شود.

افرادی که دچار عارضه آنژیوم شده اند و در جستجوی بهترین دکتر متخصص پوست و مو هستند، می توانند به وب سایت دکتر با من مراجعه کنند و از خدمات این مجموعه بهره مند شوند.

مراقبت از پوست در مقابل خال های گیلاسی

مراقبت از پوست در برابر این عارضه بسیار حائز اهمیت است. کاهش بروز خال های گیلاسی با خودداری از برخی از درمان ها و مواد شیمیایی امکان پذیر خواهد بود. برای مثال افراد باید سعی کنند که نیتروژن خردل را به صورت موضعی مصرف نکنند و همچنین از برمید روی پوست استفاده نکنند.

مراقبت از پوست در مقابل آفتاب نیز امری مهم است و باید مورد توجه قرار گیرد. با این که خال های گیلاسی مضر نیستند، اما شاید به نوعی سرطان پوست شباهت داشته باشند.

نکات مراقبت از پوست در معرض آفتاب

افراد حین قرارگیری در معرض آفتاب باید به موارد زیر توجه کنند:

• لباس سبک
• یک کلاه لبه پهن
• عینک آفتابی با قابلیت محافظت در برابر اشعه ماورابنفش
• پیراهن و شلوار آستین بلند
• ضد آفتاب روی پوست های خالی
• کفش پوشش دهنده پا
• استفاده از کرم ضدآفتاب با طیف گسترده و ضدآفتاب با SPF30 یا بالاتر؛ افراد هر زمان در هنگام خروج از خانه باید کرم ضد آفتاب را استفاده کنند. حتی در صورت ابری بودن هوا و عدم مشاهده آفتاب و خورشید نیز مصرف ضد آفتاب باید مورد توجه قرار گیرد.
• استفاده از ضد آفتاب هر دو ساعت یک بار و مراقبت بیشتر در محیط هایی (آب، شن و ماسه، برف) که انعکاس آفتاب را انجام می دهند.
• خودداری از استفاده از صابون تخته ای و آب گرم در حین استحمام
• استفاده از پارچه ای نرم برای شستن پوست و باقی ماندن کمی رطوبت روی آن در هنگام خشک کردن پوست
• مصرف یک مرطوب کننده بدون عطر بعد از استحمام
• استفاده از مرطوب کننده در صورت احساس خشکی پوست؛ زیرا رطوبت هوا می تواند از طریق گرمایش و تهویه هوا از بین برود.
• استفاده از دستکش حین انجام کارهای خانه و باغبانی؛ زیرا ممکن است پوست به وسیله مواردی مانند مواد شیمیایی و نور خورشید تحریک شود.
• استفاده نکردن از محصولات معطر؛ زیرا چنین موادی، پوست را تحریک می کنند.
• معاینه توسط متخصص پوست و دکتر متخصص پوست؛ زیرا افزایش سن موجب می شود که خطر ابتلا به سرطان پوست بیشتر شود.
• مراقبت از پوست تا از بروز هر گونه بیماری پوستی (که بالقوه خطرناک است) جلوگیری شود.

کلام آخر

آنژیوم گیلاسی را باید نوعی عارضه پوستی در نظر گرفت که اغلب در سنین بالا در افراد مشاهده می شود. به عبارت دیگر این عارضه را می توان نوعی از خال های گوشتی در نظر گرفت که ظاهر شدن آنها روی پوست به رنگ قرمز روشن خواهد بود. در صورتی که درمان های مناسبی برای این بیماری لحاظ نشود، امکان دارد که روی سطح پوست افزایش پیدا کنند و بیشتر شوند.

باید به این نکته نیز اشاره کرد که نوع گیلاسی این عارضه ممکن است در برخی از موارد منجر به بروز سرطان پوست شود.

همچنین این امکان وجود دارد که در این عارضه خونریزی مشاهده شود؛ این اتفاق احتمالا زمانی خواهد افتاد که به آنها ضربه وارد شود. در چنین مواردی ممکن است استفاده از شیوه های متفاوتی در این زمینه مورد توجه قرار گیرد تا این خال های گوشتی درمان و برطرف شوند.

به همین علت است که در صورت مشاهده این خال های غیرطبیعی روی سطح پوست باید در اولین فرصت به پزشکی مناسب مراجعه شود. در صورت تشخیص زودهنگام و اقدام به موقع به پزشک و متخصص مربوطه خواهد توانست درمان را در مرحله های اولیه انجام دهد. به این ترتیب روند بهبودی نیز سرعت می گیرد.

​

آمیبیاز یا اسهال خونی آمیبی چیست و چگونه درمان می شود؟

​

علل بیماری اسهال خونی آمیبی یا آمیبیاز، انگلی میکروسکوپی به نام آنتاموبا هیستولیتیکا است که انتقال آن از طریق سوسک حمام، پشه یا تماس با دستمال یا غذای آلوده به مدفوع رخ می دهد. ابتلا به چنین عفونتی در اثر ورود کیست همین انگل تک سلولی به داخل دستگاه گوارش انجام می شود که آب یا غذای آلوده می تواند راه انتقال آن باشد.

این انگل دارای کیستی مقاوم بوده و زنده ماندن آن برای هفته ها در خاک مرطوب امکان پذیر است. بعد از ورود کیست به دستگاه گوارش به شکل فعال خود تبدیل می شود و بیماری به وجود می آورد. این مقاله به همین موضوع پرداخته است. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

تاریخچه بیماری اسهال خونی آمیبی

​

تاریخچه بیماری اسهال خونی آمیبی

ثبت اولین مورد مربوط به سال 1875 است. شرح این بیماری به صورت مفصل مربوط به سال 1891 است که منجر به ایجاد اصطلاحاتی مانند اسهال خونی آمیبی و آبسه کبد آمیبی شد. شواهد بیشتر مربوط به فیلیپین در سال 1913 است که داوطلبان به این بیماری مبتلا شدند.

آمیبیاز یا اسهال خونی آمیبی چیست؟

این بیماری (اسهال خونی آمیبی) عفونتی انگلی در روده بزرگ و گاهی اوقات کبد است. اما در کشورهای در حال توسعه بیشتر به چشم می خورد.

علائم بیماری اسهال خونی آمیبی

​

علائم بیماری اسهال خونی آمیبی

علائم شایع این بیماری عبارت است از:

• خستگی
• تب
• لرز شدید
• گاز و نفخ شکم
• کاهش وزن
• مخاط و خون در اجابت مزاج (گاهی اوقات)
• دل پیچه و حساسیت شکم به لمس
• درد در ناحیه کبد و سمت راست شکم
• دردهای عضلانی (در صورت گرفتار شدن کبد)
• زرد شدن چشم ها و پوست
• گاهی اوقات هیچ علامتی مشاهده نمی شود.
• زرد شدن چشم ها و پوست (گاهی اوقات)
• اسهال همراه با اجابت مزاج بدبو (به صورت متناوب). در مرحله های اولیه اغلب یبوست قبل از اسهال رخ می دهد.

علل بیماری آمیبیاز

​

علل بیماری آمیبیاز یا اسهال خونی

یک انگل میکروسکوپی به نام آنتاموبا هیستولیتیکا که انتقال آن به مدفوع به وسیله سوسک، پشه و تماس با دستمال یا غذای آلوده رخ می دهد.

شایع ترین منابع عفونت شامل موارد زیر است:

• آلودگی در افرادی که با غذا و تهیه آن سر و کار دارند.
• معیوب بودن لوله کشی هتل یا کارخانه
• سبزیجات یا میوه های خامی که پرورش آن با کود انسانی انجام شده یا شستشوی آن در آب آلوده صورت گرفته است.

در این راستا، دکتر با من این قابلیت را دارد که خدمات پزشکی مورد نیاز متقاضیان (مانند مشاوره پزشکی) را در اختیار آنها قرار دهد. به عبارت بهتر این مجموعه می تواند ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را ساده تر کند. این مجموعه با معرفی پزشکان، مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک را تعیین می کند.

عوامل افزایش دهنده خطر بیماری اسهال خونی آمیبی

عواملی که خطرات این بیماری را افزایش می دهند:

• محیط زندگی شلوغ و غیر بهداشتی
• زندگی در موسسه های نگهداری مانند خانه سالمندان و غیره
• مسافرت به نواحی مختلف با زیرساخت های بهداشتی نامطلوب

تشخیص بیماری آمیبیاز یا اسهال خونی آمیبی

​

تشخیص بیماری آمیبیاز یا اسهال خونی آمیبی

معمولا دیدن انگل یا تخم آن در آزمایش مدفوع در تشخیص کمک کننده است. ضروری است که بهداشت فردی رعایت شود و دفع صحیح فاضلاب انجام گیرد تا از انتشار بیماری جلوگیری شود.

پیشگیری از بیماری اسهال خونی آمیبی یا آمیبیاز

• شستشوی دست ها به طور مرتب؛ این موضوع قبل از غذا خوردن اهمیت بیشتری دارد. همچنین در صورت حضور در مکانی که احتمال آلودگی آب و غذا در آن وجود دارد، باید اقداماتی را انجام داد که عبارت است از:
• جوشاندن آب آشامیدنی برای 5 دقیقه
• خودداری از استفاده از آب شیر برای مسواک زدن و شستشوی دندان ها
• پرهیز از قورت دادن آب حمام
• اجتناب از خوردن میوه با پوست یا سبزیجات، صدف خام یا ماهی یا برخی از محصولات لبنی (شیر، کره، بستنی و غیره)

برای پیگیری علائم این بیماری، دکتر با من با جمع آوری مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان گوارش و کبد در کنار هم به آشنایی افراد متقاضی با موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، تخصص، نحوه دسترسی و موارد دیگر مربوط به هر پزشک می پردازد. به این ترتیب مراجعه کنندگان انتخاب بهتری خواهند داشت.

خطرات بیماری و عواقب مورد انتظار در بیماری

در اکثر موارد این عارضه در بدن در طول 3 هفته درمان می شود. در مواردی که بیمار حامل این انگل بوده، ممکن است فاقد هرگونه علامتی باشد. امکان دارد در موارد شدید، بروز اسهال خونی مشاهده شود که نیازمند درمان در بیمارستان است.

عوارض احتمالی

• آبسه ریه
• هپاتیت یا آبسه کبد
• آبسه مغز
• عفونت پرده دور قلب
• پریتونیت ( التهاب پرده صفاق که پوشش دهنده سطح حفره شکم است).

درمان آمیبیاز چگونه امکان پذیر است؟

ممکن است اقدامات تشخیصی شامل مواردی مانند سی تی اسکن (در مواردی که به گرفتاری کبد مشکوک باشید و در صورت نیاز)، آزمایش مدفوع و خون و نمونه برداری.

توجه به بهداشت شخصی بسیار مهم است. حمام رفتن به صورت مرتب باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین باید به شستشوی دست ها با آب گرم و صابون بعد از اجابت مزاج و همچنین پیش از دست زدن به غذا یا مواد غذایی توجه ویژه ای شود. در موارد وجود آبسه کبد، ممکن است جراحی ضرورت داشته باشد.

داروها

ممکن است تجویز مواردی مانند پارومایسین، دیلوکسانید، مترونیدازول یا یدوکینول (یا هر دو مورد) توسط بهترین دکتر متخصص گوارش و کبد انجام شود.

ممکن است ضرورت داشته باشد که مایعات از دست رفته جایگزین شوند تا اختلال آب و الکترولیت به وجود آمده در نتیجه اسهال درمان شود.

فعالیت

استراحت در رختخواب هنگام حمله حاد اسهال توصیه می شود. آغاز فعالیت های عادی باید هنگامی باشد که تب برطرف شود و بهبودی اسهال کم کم حاصل شود.

رژیم غذایی

رژیم غذایی، غذاهای نرم و از سر گرفتن رژیم غذایی عادی به صورت تدریجی را در بر می گیرد. مراجعه به پزشک و دکتر متخصص گوارش مشهور در تهران و شهرهای دیگر در شرایط زیر الزامی است:

• داشتن یکی از علائم اسهال آمیبی در اعضای خانواده
• در صورت رخ دادن یکی از این موارد هنگام درمان: طول کشیدن دل پیچه بیش از 24 ساعت، ظهور بثورات پوستی، بیشتر شدن اسهال یا خون در اجابت مزاج، آغاز شدن استفراغ، آغاز درد در ناحیه کبد یا به وجود آمدن زردی (زردی پوست یا چشم ها)، بروز تحریک پذیری یا سردرد شدید.

درمان های گیاهی بیماری شامل چه مواردی است؟

درمان های گیاهی این بیماری شامل موارد زیر است.

برگ خشک شده گیاه سریش

ترکیب برگ خشک سریش و پودر زردچوبه به نسبت مساوی و مخلوط کردن آن با چند قطره روغن خردل می تواند برای درمان گیاهی اسهال خونی کمک کننده باشد. پس از مالیدن این خمیر به بدن باید یک ساعت منتظر ماند. بعد از آن نیز دوش گرفتن با آب ولرم توصیه می شود. برگ سریش از خواص آنتی بیوتیکی برخوردار است و به همین دلیل درمانی گیاهی برای اسهال خونی به شمار می آید.

برگ درخت نعل اسب

در طب سنتی، گرفتن عصاره 450 گرم از برگ درخت نعل اسب برای درمان اسهال خونی به کار گرفته می شود. اضافه کردن روغن کنجد نیز برابر با میزان عصاره و حرارت دادن به آن تا بخار شدن آب باید انجام شود. بعد از خنک کردن مخلوط، باید در ظرفی تمیز ریخته شود.

نوشیدن این مخلوط باید به مدت دو تا سه هفته همواره مورد توجه قرار گیرد. آنزیم هایی که در برگ درخت نعل اسب وجود دارند، کمک می کنند که انگل های مسبب بیماری نابود شوند و اسهال خونی در طب سنتی درمان شود.

انجیر معابد یا انجیر بنگالی

در برخی از موارد، اسهال خونی آمیبی یا آمیبیاز ممکن است به سطح پوست حمله کند. پوست درخت انجیر بنگالی یا انجیر معابد را می توان درمانی طبیعی و موثر برای این بیماری در نظر گرفت. بعد از پوست گرفتن انجیر و شستشوی مناسب باید آن را در سایه خشک کرده و سپس پودر کرد. قرارگیری آن روی ضایعات پوستی نیز باید به شکل خمیر باشد تا اسهال خونی یا آمیبیاز درمان شود.

بکرایی

میوه درخت بکرایی دارای خواص ضد میکروبی است. اسیدهایی که در این میوه وجود دارند، کمک می کنند میکروب های بدن نابود شوند. میوه کال بکرایی عملکرد بهتری دارد، زیرا دارای اسید بیشتری است. کباب کردن یک عدد میوه نارس بکرایی روی آتش می تواند برای درمان اسهال خونی با طب سنتی سودمند باشد؛ به طوری که پس از آن جداسازی گوشت میوه و مخلوط کردن با مقداری شکر انجام می شود تا شیرین شود. حتی می توان استفاده از عسل به جای شکر مورد استفاده قرار گیرد. میل کردن این مخلوط به مدت چند هفته (به صورت روزانه) لازم است تا علائم برطرف شوند.

زردآلو

برگ زردآلو، ترکیبات ضد سم دارد که استفاده می شود تا با عفونت های انگلی مقابله شود. در ابتدا شستشوی برگ ها و گرفتن عصاره آنها توصیه می شود تا اسهال خونی یا آمیبیاز را در کودکان و بزرگسالان درمان کند. مالیدن عصاره روی مناطق آسیب دیده باید هر روز پیش از رفتن به رختخواب انجام شود.

گواوا

اثر میوه گواوا، اسیدی است که از ایجاد اسهال خونی آمیبی جلوگیری می کند. در نظر گرفتن پنج عدد برگ گواوا و شستشوی مناسب آنها می تواند اسهال خونی را در افراد کودک و بزرگسال درمان کند. بعد از خشک کردن آنها در سایه و سپس پودر کردن آن می توان با مقداری آب آن را به شکلی خمیری درآورد و استفاده از آن را دو تا سه بار در روز به صورت موضعی انجام داد.

دانه پاپایا

طبیعت آن ضد انگلی است و موجب محدود شدن گسترش ارگانیزم های زنده به وجود آورنده بیماری خواهد شد. مصرف پنج قاشق غذاخوری از دانه پاپایا (هر هفته) توصیه می شود تا اسهال خونی در کودکان و بزرگسالان درمان شود.

چای سیاه

کاربرد چای سیاه هم در درمان اسهال خونی در افراد بزرگسال و کودکان قابل ملاحظه است. چای سیاه شیرین نشده دارای خواص ضد انگلی و ضد سمی است. نوشیدن چای سیاه به صورت روزانه سبب رهایی از انگل های شکم خواهد شد.

کدام افراد بیشتر به آمیبیاز مبتلا می شوند؟

این بیماری (Amebiasis) ممکن است موجب درگیری هر فردی در هر سنی شود، اما شیوع آن اغلب در کودکان و نوجوانان بیشتر است. همچنین این بیماری در شرایط بهداشتی غیراستاندارد شیوع بیشتری دارد. انگل مولد این عارضه می تواند با حمله به آب و غذا مشکل ساز شود.

دکتر با من با معرفی مجموعه ای از بهترین متخصصان در زمینه های مختلف، این امکان را برای متقاضیان و افرادی که به دنبال سایت دکتر متخصص گوارش و کبد در این زمینه هستند، فراهم می کند تا این متخصصان را بررسی کنند و انتخاب بهتری داشته باشند.

کلام آخر

این انگل اغلب منجر به عفونت روده ای می شود، اما عفونت علامت دار تنها در 10 درصد از موارد مشاهده می شود و موارد دیگر فاقد علامت هستند. برخی از افراد بیشتر با آلودگی مواجه می شوند، مانند افرادی که در مناطقی با بهداشت پایین سکونت دارند یا افرادی که به این نواحی سفر می کنند.

همچنین افرادی که در مکان هایی به صورت گروهی سکونت دارند نیز در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند که پادگان ها، خانه سالمندان و غیره در این دسته قرار می گیرند.

این مقاله، همین موضوع را بررسی کرده و مطالبی را در مورد آمیبیاز ارائه داده است. اگر شما هم تمایل دارید در این زمینه بیشتر بدانید، می توانید به وب سایت دکتر با من مراجعه کنید و بعد از بررسی پزشکان، مناسب ترین گزینه را متناسب با نوع نیاز خود انتخاب کنید و با وی به مشورت بپردازید.

​

علت پریود نشدن یا آمنوره اولیه چیست و راه درمان آن

​

 آمنوره اولیه یا پریود نشدن می تواند یک وضعیت گذرا، متناوب یا دائمی باشد که در نتیجه اختلال در عملکرد هیپوتالاموس، هیپوفیز، تخمدان ها، رحم یا واژن ایجاد می شود. این بیماری در دو نوع آمنوره اولیه (پریود نشدن در سن 15 سالگی) و آمنوره ثانویه (پریود نشدن برای بیش از سه دوره یا شش ماه در زنانی که قبلاً قاعدگی داشته اند) طبقه بندی می شود.

در این مقاله سعی داریم ضمن بررسی کامل این بیماری، ارزیابی تشخیصی و گزینه های درمانی برای این بیماری را به طور جداگانه مورد بحث قرار دهیم. پس ما با تا آخر مقاله همراه باشید.

آمنوره اولیه (عدم شروع قاعدگی) و ثانویه

آمنوره عدم وجود قاعدگی در زنان در سنین باروری است. حالت های فیزیولوژیکی آمنوره، بیشتر در دوران بارداری و شیردهی دیده می شود. آمنوره یک علامت با علل بالقوه بسیاری است. آمنوره از نوع اولیه به عنوان فقدان ویژگی های جنسی ثانویه در سن 13 سالگی یا بروز ویژگی های جنسی ثانویه طبیعی بدون قاعدگی در سن 15 سالگی تعریف می شود.

این مشکل ممکن است به دلیل مشکلات رشدی، مانند عدم وجود مادرزادی رحم، ناتوانی تخمدان در دریافت یا حفظ سلول های تخمک، یا تاخیر در بلوغ ایجاد شود. آمنوره ثانویه، توقف سیکل های قاعدگی پس از این دوران، به عنوان عدم قاعدگی به مدت سه ماه در یک زن با دوره پریودی طبیعی قبلی، یا شش ماه برای زنان با سابقه الیگومنوره تعریف می شود.

این بیماری معمولا به دلیل اختلالات هورمونی از هیپوتالاموس و غده هیپوفیز، یائسگی زودرس، تشکیل اسکار داخل رحمی یا اختلالات خوردن ایجاد می شود. در این مقاله به بررسی آمنوره اولیه و مسائل و مشکلات ناشی از این بیماری می پردازیم.

تعریف آمنوره اولیه

این نوع آمنوره به صورت عدم شروع قاعدگی در سن 15 سالگی، علی رغم رشد طبیعی و ویژگی های جنسی ثانویه تعریف می شود. شناسایی این بیماری همیشه نیاز به ارزیابی های کامل و دقیق از فرد دارد. بدین صورت که در سن 13 سالگی، اگر قاعدگی اتفاق نیفتاده باشد و ویژگی های جنسی ثانویه مانند رشد سینه نیز وجود نداشته باشد، ارزیابی آمنوره از نوع اولیه باید آغاز شود.

آمنوره اولیه به عنوان عدم رسیدن به قاعدگی تعریف می شود. اگر تا 13 سالگی هیچ ویژگی جنسی ثانویه ای وجود نداشته باشد، اگر قاعدگی پنج سال پس از رشد اولیه پستان رخ نداده باشد و بیمار 15 ساله یا بیشتر باشد، باید علت مورد بررسی قرار بگیرد.

علت پریود نشدن یا آمنوره اولیه

این نوع آمنوره عدم وقوع قاعدگی در زمان طبیعی است. همانطور که اشاره شد، این عارضه می تواند به دلایل مختلفی از جمله اختلالات هیپوتالاموس، هیپوفیز و تخمدان ها بروز پیدا کند. تغذیه نامناسب، استرس یا برنامه های تمرینی ورزشی سخت می تواند بلوغ را از طریق اقدامات بازدارنده در محور HPG به تاخیر بیاندازد.

به عنوان مثال، سطوح LH و FSH در زنان مبتلا به بی اشتهایی عصبی افزوده می شود، اختلالی که در آن مصرف غذا به شدت کاهش می یابد. کاهش وزن ساده می تواند سطوح FSH را برای مدتی کاهش دهد، اما ترشح LH را مهار نمی کند.

تقریباً 10٪ از زنان به تخمدان پلی کیستیک مبتلا هستند. تخمدان پلی کیستیک از ضخیم شدن کلی و لوتئینیزه شدن همزمان چندین فولیکول تخمدان گرفته شده است که منجر به تشکیل کیست های متعدد در تخمدان ها می شود.

این کیست ها از سلول های پوستی ایجاد می شوند و سلول های گرانولوزا در این فولیکول ها کاهش می یابد. تحقیقات کنونی نشان می دهد که تولید بیش از حد AMH حساسیت فولیکول های تخمدان به FSH را کاهش می دهد، اما در همان زمان، جذب فولیکول های جدید را افزایش خواهد داد.

در نتیجه تولید پروژسترون و استروژن کاهش یافته و ترشح GTH افزایش می یابد. این افزایش حاصل از GTH ها باعث تحریک تولید بیش از حد استروئیدهای آندروژنی می شود که در غیاب سلول های گرانولوزا نمی توانند به استروژن معطر شوند.

این آندروژن ها مسئول مردانه شدن همراه با سندرم تخمدان پلی کیستیک هستند. ناهنجاری های رحمی و نا باروری و همچنین چاقی، هیرسوتیسم و ​​طاسی گاه به گاه ناشی از آندروژن ها ایجاد می شود.

علاوه بر این، برخی از دختران با ویژگی های جنسی ثانویه ممکن است قبل از 15 سالگی با آمنوره و درد چرخه ای لگن مواجه شوند. این دختران باید از نظر انسداد احتمالی مجرای خروجی بررسی شوند.

به طور کلی، پریود نشدن معمولاً نتیجه یک ناهنجاری ژنتیکی یا آناتومیکی است. با این حال، تمام علل آمنوره ثانویه می توانند به عنوان دلیل این بیماری نیز ظاهر شوند.

هنگامی که رحم و واژن به طور جزئی یا کامل علی رغم وجود خصوصیات جنسی زنانه طبیعی وجود نداشته باشند، تشخیص معمولاً آژنزی مولر است که تقریباً 10٪ موارد این آمنوره را تشکیل می دهد. سایر نقایص آناتومیکی شامل پرده بکارت یا سپتوم عرضی واژن است که هر دو باعث انسداد جزئی یا کامل واژن و عدم وجود مجرا واژن یا دهانه رحم می شوند.

پرولاکتین یک هورمون هیپوفیز است که در بسیاری از عملکردهای تولید مثلی نقش دارد. ترشح پرولاکتین باعث مهار ترشح هورمون آزاد کننده گنادو تروپین می شود که به طور منفی ترشح هورمون های هیپوفیز مسئول عملکرد غدد جنسی را تعدیل می کند.

سندروم تخمدان پلی کیستیک شایع ترین علت آمنوره در زنان با شواهدی از آندروژن اضافی است. این مشکل یک اختلال شایع در تولید مثل و عملکرد غدد درون ریز است. سه ویژگی اصلی این سندرم عبارتند از: هیپرآندروژنیسم، تخمدان پلی کیستیک و اختلال در تخمک گذاری.

هیپوفیتاریسم، کاهش وزن، بی اشتهایی عصبی و کمبود هورمون آزادکننده گنادوتروپین نیز می تواند باعث آمنوره شود. همچنین تأخیر اساسی بلوغ و بیماری مزمن سیستمیک یا بیماری حاد نیز می توانند منجر به بروز آمنوره شوند.

علائم پریود نشدن یا آمنوره اولیه

​

علائم آمنوره اولیه یا پریود نشدن

بسته به علت آمنوره، ممکن است علائم یا نشانه های دیگری نیز علاوه بر پریود نشدن بروز پیدا کند. برخی از این علائم عبارتند از:

• سردرد
• فشار خون غیر طبیعی
• مشکلات بینایی
• آکنه
• خشکی واژن
• رشد موهای ناخواسته
• ترشحات شیری از نوک پستان
• ریزش مو
• سردرد
• موهای زائد صورت
• درد لگن
• آکنه

خطرات آمنوره اولیه

همانطور که اشاره شد، این نوع آمنوره به عدم وجود دوره های قاعدگی اشاره دارد. بیماری های ژنتیکی یا مادرزادی شایع ترین علل آن هستند. آمنوره ممکن است ناشی از اختلالات تخمدان ها، غده هیپوفیز، هیپوتالاموس یا رحم باشد.

این بیماری معمولاً در حدود 12 تا 13 سالگی اتفاق می افتد، یعنی زمانی که اکثر دختران در مرحله چهارم رشد هستند تا سن 15 سالگی که 98 درصد قاعدگی خواهند داشت.

فقدان قاعدگی تا سن 15 سالگی در حضور خصوصیات جنسی ثانویه طبیعی، در صورت وجود هیرسوتیسم، ورزش بیش از حد یا مشکوک بالینی به دلیل اختلال یا انسداد مجرای خروجی است. بیشتر علل آمنوره ثانویه و اولیه مشابه هستند و هر دو وضعیت باید به یک روش بررسی شوند.

آیا می توان از آمنوره جلوگیری کرد؟

آمنوره یک علامت است و به خودی خود یک بیماری نیست. بنابراین، آمنوره را تنها تا حدی می توان پیشگیری کرد که بتوان از علت اصلی آن جلوگیری به عمل آورد. برای مثال، آمنوره ناشی از شرایط ژنتیکی یا مادرزادی قابل پیشگیری نیست. از سوی دیگر، آمنوره ناشی از رژیم غذایی سختگیرانه یا ورزش شدید معمولاً قابل پیشگیری است.

بنابراین بررسی علت آمنوره اولیه برای بهترین اقدام بسیار مهم است. پس بهترین راهکار این است که در صورت مشاهده هر گونه علائم آمنوره به بهترین دکتر متخصص زنان مراجعه کنید. برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کرده و پزشک مورد نظر خود را به راحتی انتخاب کنید.

آمنوره اولیه را چگونه باید درمان کرد؟

​

درمان آمنوره اولیه یا پریود نشدن

سازمان جهانی بهداشت آمنوره را به سه گروه طبقه بندی کرده است. گروه یک شامل زنانی است که هیچ شواهدی مبنی بر تولید استروژن درون زا، سطوح هورمون محرک فولیکول (FSH) نرمال یا پایین، سطح پرولاکتین نرمال و هیچ شواهدی از ضایعات در ناحیه هیپوتالاموس-هیپوفیز ندارند.

گروه دوم شامل زنانی است که می توانند استروژن تولید کنند و سطح پرولاکتین و FSH طبیعی دارند. گروه سوم نیز شامل زنانی با افزایش FSH است که نشان دهنده نارسایی غدد جنسی است.

چرخه قاعدگی مجموعه ای از تغییرات هماهنگ هورمونی است که تخمدان ها و آندومتر را کنترل می کند و رشد فولیکول را تحریک کرده و در نتیجه تخمک آزاد می شود. عوامل مهم برای عملکرد طبیعی چرخه قاعدگی شامل چهار جزء ساختاری متمایز از نظر تشریحی و عملکردی است، از جمله رحم، تخمدان ها، غده هیپوفیز و هیپوتالاموس. هر گونه اختلال در عملکرد هر یک از این اجزا، باعث جلوگیری از خونریزی خواهد شد.

گواتر یا ندول تیروئید نشان دهنده اختلال تیروئید است. هم کم کاری تیروئید و هم پرکاری آن می توانند با آمنوره همراه باشند. معاینه شکم ممکن است توده ای را نشان دهد که ناشی از هماتومتر یا نئوپلاسم تخمدان باشد که معمولا نادر است.

به طور کلی، برای بررسی دقیق علل، معاینه کامل دستگاه تناسلی خارجی باید انجام شود. پرده بکارت بدون سوراخ با وجود یک غشای برآمده تشخیص داده می شود. واژن باز و دهانه رحم طبیعی، آژنزی واژینال مولر، سندرم عدم حساسیت به آندروژن و علل انسدادی آمنوره مانند پرده بکارت بدون سوراخ یا سپتوم عرضی واژن همگی باید بررسی شوند.

معاینه رکتوم می تواند هر عاملی را که سبب انسداد رحم شده است را به راحتی تشخیص دهد. در حقیقت، برای بررسی علت پریود نشدن، ابتدا باید آزمایش های دقیق انجام شود. مقیاس ترنر باید برای بررسی مرحله رشد مورد استفاده قرار گیرد که مشخص شود آیا ویژگی های جنسی ثانویه وجود دارد یا خیر.

عدم وجود ویژگی های جنسی ثانویه نشان می دهد که یک زن هرگز در معرض استروژن قرار نگرفته است. علاوه بر این، سونوگرافی لگن نیز باید برای تایید وجود یا عدم وجود رحم انجام شود. اگر فردی تا سن 16 سالگی قاعدگی را شروع نکرده باشد، پزشک متخصص راجع به سابقه خانوادگی او سوال می کند و تعدادی آزمایش برای او می نویسد.

این آزمایش ها شامل مواردی برای بررسی هورمون های فرد است:

• هورمون محرک فولیکول (FSH)
• هورمون لوتئینه کننده (LH)
• هورمون محرک تیروئید (TSH)

آزمایش های اولیه می توانند سطح سرمی هورمون محرک فولیکول (FSH) و هورمون لوتئینیزه کننده (LH) را تعیین کنند، مگر اینکه تاریخچه و معاینه فیزیکی خلاف آن را نشان دهد. پس بهترین روش برای درمان این بیماری مراجعه به دکتر متخصص زنان است.

اگر سطح غربالگری FSH پایین باشد، می توان تشخیص هیپوگنادوتروپیک را تایید کرد. برای درمان پریود نشدن یا آمنوره اولیه سایر آزمایش های خونی شامل اندازه گیری سطح سرمی هورمون محرک تیروئید و سطح سرمی پرولاکتین نیز لازم است.

در واقع افزایش سطح سرمی FSH نشان دهنده نارسایی زودرس تخمدان است. بهترین دکتر متخصص زنان زایمان با بررسی دقیق علل و علائم بیماری بهترین درمان را تجویز خواهد کرد.

کلام آخر

در آمنوره اولیه عملکرد غدد درون ریز مانند رحم، تخمدان ها و لوله های فالوپ کاملاً طبیعی است. در حالی که در برخی افراد اندومتر وجود ندارد. اگر فقدان قاعدگی همراه با عدم ایجاد ویژگی های جنسی ثانویه باشد، تشخیص این نوع آمنوره در سن چهارده سالگی انجام می شود.

آمنوره ثانویه به قطع قاعدگی به مدت حداقل سه دوره قاعدگی یا شش ماه گفته می شود. رایج ترین علل این بیماری اختلال اولیه تخمدان، تنظیم نامناسب عصبی غدد تخمدان و نقص در مجرای خروجی دستگاه تناسلی است.

به طور کلی آمنوره یکی از بیماری هایی است که به راحتی قابل درمان و پیشگیری خواهد بود. درمان آمنوره از نوع اولیه به علت و سن بیمار و تست عملکرد تخمدان بستگی دارد. نتایج درمان آن نیز پس از مدت زمان طولانی قابل مشاهده است.

برای بررسی دقیق این بیماری لازم است که به دکتر متخصص زنان زایمان مراجعه کنید. همانطور که گفته شد، امروزه دسترسی به پزشکان با وجود سایت دکتر با من بسیار راحت است. کافی است به سایت دکتر متخصص زنان و یا پزشک متخصص غدد مراجعه کنید و برای ویزیت وقت بگیرید.

​

آتلکتازی یا بیماری ریه – علل، علائم و درمان آن

​

برخی بیماری های ریوی مانند آتلکتازی ممکن است برای افراد در سنین مختلف روی دهد. ریه ها یک جفت از اندام ما هستند که هوا را جذب بدن می کنند تا اکسیژن آن را به تمامی نقاط بدن بفرستند که گاهی ممکن است این اندام حیاتی دچار بیماری شود. این بیماری حتی در برخی حیوانات هم دیده می شود.

آتلکتازی چیست؟

اسم دیگر این بیماری فروریختگی ریه ها است که منجر به ناتوانی ریه برای رساندن خون به اندام های بدن می شود. زیرا کیسه های ریه نمی توانند به درستی باد شوند.

وقتی شما نفس می کشید و کیسه های ریه شما مدام پر و خالی می شوند، ریه های شما اکسیژن را از طریق خون به تمام نقاط بدن می فرستند، اما در بیمار مبتلا به آتلکتازی این اتفاق با کمی تفاوت انجام می پذیرد. یعنی کیسه های ریه شما به درستی خالی می شوند، ولی وقتی که باید پر بشوند، به علت این بیماری به خوبی پر نمی شوند و در نتیجه اکسیژن به خوبی به بدن شما نمی رسد.

این بیماری به سه نوع چسبنده، فشاری و انسدادی تقسیم بندی می شود.

تشخیص این بیماری چگونه انجام می شود؟

​

تشخیص آتلکتازی

برخی اوقات پرتونگاری ساده قفسه سینه می تواند هر آنچه پزشک برای تشخیص نیاز دارد را نشان بدهد، اما آزمایش های گوناگونی وجود دارد که به کمک آن پزشک معالج می تواند متوجه شدت و نوع بیماری شود یا با دیدن آزمایش از مبتلا بودن مریض مطمئن شود.

انواع این آزمایشات عبارت هستند از:

1-سی تی اسکن: به تشخیص بهتر و نوع بیماری کمک می کند.

2-پالس ایکس متری: دستگاهی کوچک است که بین انگشتان قرار می گیرد و برای اندازه گیری سطح اکسیژن خون استفاده می شود.

3-سونوگرافی از قفسه سینه: برای پیدا کردن نوع این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد.

4-برونکوسکوپی: به پزشک اجازه می دهد علت انسداد را بیابد.

با تاریخچه این بیماری آشنا شوید

کلمه آتلکتازی از کلمات یونانی که در لغت معنای «انبساط ناقص» را می دهد، ساخته شده است. اما اطلاعات بیشتری درباره ایجاد اولین بار این بیماری در دسترس نیست.

علل ایجاد این بیماری ریوی

• جراحی: شایع ترین دلیل ایجاد این بیماران جراحی است. داروهای بیهوشی که حین عمل بیمار مصرف می کند، می تواند تنفس طبیعی را مختل کند و ممکن است ساعت ها بعد از عمل نیز تنفس های عمیق با درد همراه باشد. ادامه این تنفس های کم عمق ممکن است سبب این بیماری شود.
• فشار روی قفسه سینه: این فشار ممکن است به دلیل وجود یک تومور یا یک استخوان تغییر شکل یافته باشد و اگر علت فشار مشخص نباشد، پزشک آزمایش های بیشتری برای شناسایی منبع فشار انجام می دهد.
• راه هوایی که مسدود شده: اگر هوایی در ریه مسدود شود و نتواند عبور کند، ممکن است باعث ایجاد این بیماری بشود.
• شرایط خاص ریوی: برای بیمارانی که بیماری های ریه دارند، مانند ذات الریه، سرطان ریه و پلورال افیوژن این بیماری احتمال وقوع بیشتری دارد.

علائم آتلکتازی چیست؟

​

علائم بیماری آتلکتازی

• تنگی نفس
• افزایش ضربان قلب
• سرفه کردن
• درد قفسه سینه
• آبی شدن لب ها و پوست

عوامل خطر

افرادی که در این دسته ها قرار می گیرند، در خطر ابتلای بیشتری نسبت به بقیه افراد قرار دارند:

1-افرادی که سن بالایی دارند و هر چه سن بیشتر باشد، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر می شود.

2-هر شرایطی که بلع را سخت کند.

3-فعالیت کم در رخت خواب

4-افرادی که دارای بیماری های ریوی هستند.

5- کسانی که بیشتر از بقیه جراحی می شوند.

6-داروهایی که ممکن است باعث تنفس کم عمق شوند.

7- افرادی که درد معده یا دنده های شکسته دارند.

روش های درمانی آتلکتازی

​

روش های درمانی در بیماری آتلکتازی

در بیشتر موارد این مشکل خود به خود درمان می شود، اما در موارد شدیدتر بسته به میزان فروپاشی ریه، پزشک نحوه درمان شما را انتخاب می کند.

اگر علت این بیماری یک جراحی باشد که به تازگی انجام داده اید، پرستاران به شما تمرینات تنفسی می دهند.

اما اگر از طریق یک فشار بر روی قفسه سینه شما ایجاد شده باشد، پزشکان از طریق عمل جراحی یا دارو این مشکل را حل خواهند کرد.

در مواردی که بیماری به علت انسداد هوا شکل گرفته باشد، با برونکوسکوپی پزشکان آن را رفع خواهند کرد.

اگر شما به دنبال پزشکان ماهر و بهترین متخصصین مفاصل می گردید، می توانید از سایت دکتر با من استفاده کنید. این سایت یکی از بهترین سایت ها در زمینه اطلاعات پزشکی است که شما می توانید با پزشکان ماهر صحبت و مشورت کنید، آدرس مطب یا سایت پزشک متخصص ریه مشهور در تهران یا دیگر شهرها را بیایبد یا حتی با فوق تخصص ریه آنلاین در ارتباط باشید. جالب توجه است که این سایت به طور 24 ساعته به مراجعان خود خدمت رسانی می کند.

درمان خانگی این بیماری

انواع درمان های خانگی برای آتلکتازی نیز وجود دارد، به عنوان مثال شیرین بیان می تواند مجرای هوای ریوی را به خوبی تمیز کند.

از آویشن سبز هم به علت داشتن آنتی اکسیدان که مخاط را روان می کند و عفونت ریه را از بین می برد نیز می توانید استفاده کنید. بهترین روش مصرف آویشن سبز به صورت جوشانده و حداقل یکبار در روز است.

پونه گیاهی خاصیت های فراوانی دارد و ضد ویروس است که باعث می شود فرد سلامت خود را هر چه سریعتر بدست بیاورد. این گیاه علاوه بر رفع عفونت و پاکسازی ریه ها می تواند به آلرژی در ناحیه ریه ها نیز کمک کند.

آیا می توان از آتلکتازی پیشگیری کرد؟

بله، شما با انجام چند حرکت ساده می توانید احتمال ابتلای خود به این بیماری را کاهش دهید.

• ترک دخانیات و سیگار مخصوصا قبل از عمل جراحی خطر ابتلا را کم می کند.
• تمرینات تنفس عمیق و سرفه بعد از هر عمل جراحی می تواند احتمال ابتلای شما به این بیماری را کاهش دهد.
• همچنین در برخی بیمارستان ها و درمانگاه ها دستگاهی به نام اسپیرومتر ارائه می شود که شما را به تنفس های بلندتر تشویق می کند.
• و به طور کلی تحرک داشتن بسیار کمک می کند تا شما دچار این بیماری نشوید، پس به هیچ عنوان بی تحرک در اتاق خود را حبس نکنید.

نتیجه گیری

همانطور که مطالعه کردیم، آتلکتازی ممکن است برای هر فردی در هر سنی رخ دهد، با توجه به سختی های این بیماری حتما در حفظ سلامت خود کوشا باشید و ورزش و فعالیت های بدنی را در برنامه روزانه خود قرار دهید و از به وجود آمدن این بیماری پیشگیری کنید.

همچنین به شما سایت دکتر با من را معرفی کردیم که در آنجا می توانید اطلاعات پزشک متخصص ریه در تهران یا دیگر شهرها را پیدا کنید.

​

بیماری آدیسون چیست و راه درمان آن

​

در بالای کلیه های شما غدد فوق کلیوی قرار دارد. بدن شما برای داشتن عملکردی طبیعی به بسیاری از هورمون های متفاوت نیاز دارد و این غدد فوق کلیوی است که مسئولیت تولید این هورمون ها را بر عهده دارد. زمانی که قشر آدرنال دچار آسیب شود و غدد فوق کلیوی شما به اندازه کافی هورمون استروئیدی، کورتیزول و آلدوسترون تولید نکند، بیماری آدیسون رخ می دهد. در ادامه با ما همراه باشید و با این بیماری بیشتر آشنا شوید.

بیماری آدیسون چیست؟

​

بیماری آدیسون

این بیماری به عنوان یک نارسایی اولیه آدرنال یا هیپوآدرنالیسم شناخته می شود و پزشکان آن را یک اختلال نادر در غدد فوق کلیوی می دانند. غدد فوق کلیوی که در بالای کلیه ها قرار دارد، تشکیل شده از دو غده کوچک است که دو هورمون بسیار ضروری به نام کورتیزول و آلدوسترون را تولید می کنند.

کورتیزول تنظیم واکنش بدن نسبت به موقعیت های استرس زا را بر عهده دارد و آلدوسترون به تنظیم سدیم و پتاسیم کمک می کند. قشر آدرنال نیز مسئولیت تولید هورمون های جنسی (آندروژن) را بر عهده دارد.

آسیب دیدن غدد فوق کلیوی برابر است با مبتلا شدن فرد به بیماری مورد نظر که این به معنی تولید نشدن و نبودن مقدار کافی کورتیزول و آلدوسترون است. اگر چه که این بیماری بیشتر در سنین 30 تا 50 سالگی دیده می شود، اما همه سنین را می تواند درگیر کند. همچنین این بیماری در زنان نسبت به مردان شایع تر است.

تاریخچه این بیماری چیست؟

​

توماس آدیسون

در ابتدا وجود غدد فوق کلیوی توسط آناتومیست ها نادیده گرفته شد و بعدها توسط Eustachius تایید شد. بارتولین این غدد را بدون مجرا تشخیص داد، اما در سال 1855 توماس آدیسون این بیماری را سندرم بالینی نارسایی آدرنال توصیف کرد.

در ادامه در سال 1895 اثرات هورمونی مدولاری توسط اولیور و شافر کشف و توصیف شد. ابی نفرین توسط تاکامینی جدا شد و الگوهای ترشحی، Stewart و Biedl توسط کانن مشخص شد. سپس rogoff موجب روشن شدن عملکرد قشر مغز شد و رایشنشتاین اولین هورمون های قشر مغز را سنتز کرد. آدرنالکتومی اولین راه برای درمان جایگزینی هورمونی دو طرفه را هموار کرد که این راه درمان در سال 1950 انجام شد.

بیماری آدیسون چه علائمی دارد؟

​

علائم بیماری آدیسون

بیماری هایی مانند افسردگی بالینی یا آنفولانزا دو تا از شایع ترین بیماری های ناشی از علائم مرحله اولیه این بیماری هستند. همچنین ممکن است که علائم زیر را تجربه کنید:

• خستگی غیر طبیعی (کمبود انرژی یا انگیزه)
• احساس ضعف عضلانی
• احساس ناخوشی
• کاهش غیر طبیعی اشتها و کاهش وزن ناخواسته
• افزایش تشنگی
• کاهش ضربان قلب یا فشار خون
• سطح قند خون پایین
• زخم در دهان
• هوس نمک
• حالت تهوع

با گذشت زمان ممکن است که این مشکلات و علائم این بیماری شدیدتر شده و منجر به بروز علائمی مانند سرگیجه، غش، خستگی، گرفتگی عضلات و … شوند. همچنین در برخی از افراد ممکن است که نواحی کوچک تیرگی در پوست ایجاد کند یا موجب تیره شدن رنگ لب ها و لثه ها شود.

ضمنا باید این نکته را در نظر داشته باشید که این علائم همیشه ناشی از مبتلا بودن فرد به بیماری آدیسون ایجاد نمی شود و افراد برای تشخیص دقیق علت آن باید به یک دکتر متخصص کلیه و اورولوژیست مراجعه کنند.

چه خطراتی افراد مبتلا به این بیماری را تهدید می کند؟

افرادی که به این بیماری مبتلا هستند یا علائم آن را در خودشان می بینند، حتما باید فورا به بهترین دکتر متخصص کلیه مراجعه کنند. زیرا اگر برای مدت طولانی این بیماری درمان نشود، می تواند به یک بحران بزرگ تبدیل شود. به این مرحله از بیماری بحران آدیسون می گویند که علائم آن عبارت است از:

• تحریک
• هذیان
• توهمات بینایی و شنوایی
• تغییرات در وضعیت روانی مانند ترس، سردرگمی و بی قراری
• از دست دادن هوشیاری
• تب بالا
• ایجاد درد ناگهانی در برخی نواحی بدن مانند کمر، شکم یا پاها

همچنین در خطرناک ترین مواقع نیز این بیماری می تواند منجر به شوک یا مرگ در درصد کمی از افراد شود. این بیماری می تواند برای برخی از افراد خاص مانند کسانی که به سرطان مبتلا هستند، داروهای ضد انعقاد (رقیق کننده خون) مصرف می کنند، عفونت های مزمن مانند سل دارند و به یک بیماری خود ایمنی مانند دیابت 1 یا بیماری گریوز مبتلا هستند نیز بسیار خطرناک باشد.

راه های درمان بیماری آدیسون چیست؟

​

درمان بیماری آدیسون

با توجه به اینکه چه چیزی موجب مبتلا شدن فرد به این بیماری شده است، راه درمان این بیماری نیز متفاوت است. پزشکان داروهایی تجویز می کنند که توانایی تنظیم غدد فوق کلیوی بیمار را داشته باشد. پیروی از برنامه ای که پزشک برای شما ایجاد می کند و استفاده مرتب از داروها پیشرفت چشمگیری در روند بهبود شما ایجاد می کند.

همانطور که پیش تر مطالعه کردید، اگر این بیماری برای مدت طولانی درمان نشود، به یک وضعیت تهدید کننده به نام بحران آدیسون تبدیل می شود که در این مواقع ممکن است پزشکان در ابتدا به تجویز دارو روی بیاورند.

داروها

برخی اوقات بیماران برای بهبود سلامت خود نیاز به مصرف ترکیبی داروهای گلورکوکور تیکوئیدی (داروهایی که التهاب را متوقف می کند) دارند. این نوع داروها معمولا تا آخر عمر برای بیمار مورد نظر ضروری است و باید مصرف شود. همچنین ممکن است برخی پزشکان برای هورمون هایی که غدد فوق کلیوی شما توانایی تولید آن را ندارد، جایگزین های هورمونی تجویز کند.

مراقبت در منزل

بهتر است همیشه یک کیت اورژانسی که حاوی داروهای شما است را در دسترس قرار دهید. برخی از پزشکان برای مواقع اضطراری که در منزل به وجود می آید، کورتون تزریقی را تجویز می کنند. همچنین برخی از افراد مبتلا به بیماری آدیسون یک کارت هشدار در کیف پول خود نگه می دارند تا دیگران را از وضعیت خود مطلع کنند.

درمان های جایگزین

یکی از مهم ترین نکات برای افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، پایین نگه داشتند سطح استرس آنها است. رویدادها و موقعیت های متفاوت در زندگی می تواند استرس افراد را افزایش دهد و بر روند مصرف داروهای آنها تاثیر بگذارد. افرادی که معمولا دچار سطح اضطراب بالایی هستند، بهتر است برای کاهش استرس از روش هایی مانند یوگا و مدیتیشن استفاده کنند.

چطور بهترین دکترها رو پیدا کنیم؟

حال چطور می توانیم بهترین دکتر مربوط به بیماری آدیسون را پیدا کنیم؟ سایت یا آدرس مطب دکتری که بیمار بتواند با خیال راحت و کاملا با اطمینان روند بهبود خود را به او بسپارد را چگونه می توان به راحتی یافت؟ ما به شما سایت «دکتر با من» که یکی از بهترین سایت دکتر متخصص کلیه و اورولوژیست است و بهترین دکترها را به شما معرفی می کند را پیشنهاد می دهیم.

شما با استفاده از این سایت به راحتی می توانید مشخصات تماس یا آدرس مطب پزشک متخصص خود را در شهری که در آن سکونت دارید، بیابید. در نتیجه نیازی نخواهد بود که روزها در جستجوی پزشکی خوب و مناسب پرس و جو کنید و تحقیقات انجام دهید که در این صورت روند درمان به تاخیر می افتد.

کلام آخر

در این مقاله هر آنچه که لازم بود درباره بیماری آدیسون بدانید را در اختیار شما قرار دادیم و سایتی پیشنهاد کردیم که در آن می توانید به آسانی و بدون از دست دادن زمان، اطلاعات پزشک مدنظر خود را بیابید.

سایت «دکتر با من» آدرس مطب، تلفن مطب و مشخصات بهترین دکترهای مربوط به بیماری مد نظر شما را در اختیارتان می گذارد. شما به کمک این سایت می توانید به راحتی دکتر متخصص کلیه مشهور در تهران و هر شهری را که بخواهید را پیدا کنید.

​

آدنوم چیست و چه تاثیری بر اندام های مختلف بدن می گذارد؟

​

هر سلول در بدن ما انسان ها دارای یک سیستم کاملا تنظیم شده است که نیاز به رشد و بلوغ دارد و در نهایت مرگ را تعیین می کند. تومورها و سرطان ها زمانی اتفاق می افتند که این کنترل را از دست بدهند و به طور غیر عادی شروع به تقسیم و تکثیر شوند. یکی از این بیماری ها آدنوم است که در ادامه بیشتر با این بیماری آشنا می شویم.

آدنوم چیست؟

این بیماری (Adenoma) یک تومور خوش خیم غیر سرطانی است که از بافت اپیتلیال شروع می شود، بافتی که غدد و اندام ها را می پوشاند. این تومور به آرامی رشد می کند و مانند قارچ های کوچک با ساقه است، همچنین بیشتر در اندام های غده ای رشد می کند. لازم به ذکر است که اندام های غده ای هورمون تولید و آزاد کرده و هورمون ها هم بسیاری از عملکردهای بدن را تنظیم می کنند. این بیماری ممکن است در دیگر قسمت های بدن هم رشد کند.

انواع مختلف این بیماری

​

انواع آدنوم

• آدرنال در امتداد غدد فوق کلیوی رشد می کند: آدنوم آدرنال بسیار شایع است و بیشتر در شکم دیده می شود. این مورد یک تومور است که غالبا کوچک و بدون علامت ایجاد می شود که از لوله های کلیه به دست می آید.
• بعضی از پولیپ های روده بزرگ: این نوع بسیار شایع است که معمولا در کونولوسکوپی دیده می شود و تمایل به بدخیم شدن دارد و موجب سرطان روده بزرگ خواهد شد.
• پاراتیروئید در امتداد غده پاراتیروئید رشد می کند: غده پاراتیروئید ممکن است به مقدار نامناسب بالایی هورمون پاراتیروئید ترشح کند و باعث هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه شود.
• هیپوفیز در امتداد غده هیپوفیز رشد می کند: هیپوفیز در 10 درصد بیماران عصبی دیده می شود و بسیاری از آنها بدون تشخیص باقی می مانند. معمولا درمان آن جراحی است. بیشتر در زنان و در دوران بارداری تشخیص داده می شود. علائم آن هم مواردی مثل: سردرد، مشکلات بینایی، افزایش وزن، بی نظمی قاعدگی و عدم تحمل گرما هستند.
• پلئومورفیک در امتداد غدد بزاقی رشد می کند: بیشتر تومورهای غدد بزاقی خوش خیم هستند، یعنی سرطانی نیستند و به بقیه اندام های بدن انتقال پیدا نمی کنند. این تومورها تقریبا هرگز تهدید کننده زندگی نخواهند بود.

علائم بیماری آدنوم

​

علائم بیماری آدنوم

اگر این بیماری کوچک باشد، ممکن است هیچ علائمی نداشته باشد. علائم این بیماری بستگی به محل ایجاد شده دارد و می تواند بسیار متفاوت باشد.

به صورت کلی علائم آندوم بزرگتر شامل موارد زیر هستند:

• شکم درد
• خستگی
• سردرد
• نارسایی کمبود آهن
• ضعف عضلانی
• حالت تهوع یا استفراغ
• خونریزی از رکتوم

علت به وجود آمدن آدنوم

​

علت به وجود آمدن آدنوم

تقریبا علت دقیق به وجود آمدن این بیماری مشخص نیست. عواملی که در خطر ابتلا به این بیماری تاثیر می گذارند، عبارت اند از:

• سن: بزرگسالان 30 تا40 سال بیشتر در معرض بیماری از نوع هیپوفیز هستند.
• پیشینه قومی: مردمان یهودی بیشتر از قومیت های دیگر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
• جهش های ژنی
• بیماری های ژنتیکی
• جنسیت: زنان 2 برابر مردان بیشتر در معرض بیماری ابتلا به این بیماری از نوع پاراتیروئید هستند.

تشخیص این بیماری چگونه است؟

برای تشخیص این بیماری دکتر جراح یا متخصص غدد معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی شما را مورد بررسی قرار می دهد و ممکن است به 1 یا چند آزمایش تصویر برداری نیاز داشته باشید. مانند سی تی اسکن، اسکن MRI یا اسکن  PET.

پزشک شما ممکن است نمونه برداری از آدنوم را تجویز کند. در این نمونه برداری پزشک یک نمونه بافت کوچک را برای ارسال به آزمایشگاه می گیرد، آزمایشگاه تجزیه و تحلیل کرده و وجود این بیماری را رد یا تایید می کند.

درمان بیماری مورد نظر

​

درمان بیماری آدنوم

اگر این بیماری از نوع کوچک باشد، هیچ خطری برای سلامتی ایجاد نمی کند و بهترین دکتر جراح شما ممکن است روند (انتظار و دیدن) را توصیه کند. به این روش نظارت هم گفته می شود، یعنی شما سریعا تحت درمان قرار نمی گیرید. در عوض به صورت دوره ای با پزشک خود بیماری را پیگیری می کنید. در مراجعه های بعدی پزشک شما تشخیص می دهد که این بیماری رشد کرده یا تغییری نکرده است.

اگر این بیماری باعث مشکلات هورمونی بشود، پزشک شما ممکن است دارویی برای کنترل علائم این بیماری تجویز بکند. اگر این بیماری بزرگ باشد و سلامتی شما را تهدید کند، ممکن است پزشک شما جراحی را برای برداشتن آدنوم توصیه کند.

سه نوع درمان برای تومورهای هیپوفیز وجود دارد:

1.برداشتن تومور یا جراحی.

2.پرتو درمانی با روش اشعه ایکس با دوز بالا برای از بین بردن سلول های تومور.

3.درمان دارویی برای کوچک کردن یا ریشه کن کردن تومور.

آدنوم باید برداشته شود؟

شدت این بیماری بستگی به محل بیماری و اندازه آن متفاوت است. اگر آدنوم کوچک باشد، نیازی به درمان فوری ندارد، ولی اگر بزرگتر باشد یا برای سلامتی بدن مشکل ساز شود، پزشک شما ممکن است جراحی را توصیه کند. اکثرا وقتی این بیماری زود تشخیص داده شود، به سرطان تبدیل نخواهد شد.

کاهش خطر ابتلا به بیماری

بعضی از خطرات این بیماری قابل کنترل نیست. ولی شما می توانید با انجام دادن غربالگری های بهداشتی منظم خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید. اگر خطر ابتلا به این بیماری برای شما بیشتر است، از پزشک خود بپرسید که هر چند وقت یکبار باید غربالگری را انجام دهید.

با رعایت کردن عوامل زیر می توانید سلامتی خود را بهبود بخشید:

• سیگار نکشیدن
• به مقدار زیادی میوه و سبزیجات و غلات کامل دریافت کردن
• ورزش کردن
• مصرف نکردن الکل

پزشک متخصص بیماری آدنوم کیست؟

بهترین و موثرترین راه درمان برای این بیماری معاینه توسط تیم پزشکی چند نفره است که شامل جراح مغز و اعصاب، متخصص گوش و حلق و بینی یا متخصص غدد (متخصص اختلالات هورمونی) می شوند. برای انتخاب پزشک مورد نظر و گرفتن نوبت می توانید به سایت دکتر با من مراجعه کنید.

کلام آخر

مشکلات و اختلالات در نواحی مختلف بدن ممکن است هر فرد را دچار استرس و اضطراب کند، ولی با تشخیص درست و به موقع توسط پزشکان ماهر می توان از هر گونه خطر و نگرانی جلوگیری کرد.

در این مقاله کوشش شد تا در مورد آدنوم، پیشگیری و راه های درمان آن به صورت کامل توضیح داده شود. همچنین شما می توانید در سایت دکتر با من به اطلاعات سایت، مطب و شماره تلفن های فوق تخصص مغز و اعصاب در تهران یا در سایر شهرها دسترسی پیدا کنید.

​

آنفولانزا چیست و روش های درمان آن

​

آنفولانزا از شایع ترین بیماری هایی است که احتمال رخ دادن آنها در فصول سرد بیشتر می شود. این بیماری انواع متفاوتی دارد که در این مقاله بیشتر توضیح خواهیم داد. در این مقاله به بررسی انواع مختلف آن، علائم، نحوه تشخیص، چگونگی درمان، خطرات بیماری و زمان مراجعه به پزشک داخلی و عفونی در صورت ابتلا به این بیماری اشاره کرده ایم.

این بیماری به عنوان یک بیماری ویروسی و جهش یافته در نظر گرفته می شود و امکان سرایت آن به بدن انسان و مبتلا کردن وی از راه های مختلفی امکان پذیر است. راه های درمان خانگی برای این بیماری متعدد است، اما با مشاهده هر کدام از علائم باید به بهترین متخصص عفونی و پزشک داخلی مراجعه کرد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

تاریخچه این بیماری

​

تاریخچه آنفولانزا

شناسایی ویروس آنفولانزا در سال 1933 صورت گرفت. این بیماری با گذشت حدود 100 سال از شناخته شدن آن تا امروز چند بار شیوع شدید جهانی (پاندمی) داشته است. نامناسب ترین پاندمی این بیماری (که آنفولانزای اسپانیایی نامیده می شود) مربوط به سال 1918 است که این ویروس موجب مرگ 40 تا 100 میلیون در کل دنیا شد.

در ماه آوریل سال 2009 مشاهده شد که سویه جدیدی از این بیماری در مکزیک ایجاد شده است. سیستم ایمنی انسان ضعف قابل توجهی در مقابله با این بیماری دارد. گسترش این بیماری در سراسر دنیا به سرعت رخ داد.

این بیماری را بشناسید

این بیماری (influenza virus) از بیماری های واگیرداری است که یک ویروس، آن را به وجود می آورد. معمولا امکان سرایت این بیماری به بدن پرندگان و پستانداران وجود دارد.

علائم آن چیست؟

​

علائم آنفولانزا

این بیماری می تواند مشکلاتی را به وجود آورد که عبارتند از:

• سردرد ناگهانی
• مشکلات حاد تنفسی
• تب شدید
• ضعف و بی حالی

ممکن است ویروس این بیماری در فصول گرم مثل تابستان هم زمینه ساز بروز این عارضه در بدن اشخاص شود.

انواع آنفولانزا

سه گونه متفاوت این ویروس شامل موارد زیر است:

• نوع A
• نوع B
• نوع C

ویروس بیماری آنفولانزا از نوع A

در اوایل فروردین ماه سال 1388 همه گیری نوع آ از این بیماری رخ داد و بعد از مدت کوتاهی، سرایت این بیماری به کشورهای مختلف از جمله ایران و چین اتفاق افتاد. در واقع طی مدت زمان کوتاهی، این بیماری تبدیل به یکی از بیماری های همه گیر شد.

در اوایل همه گیری این ویروس، اغلب افراد آن را نوع خوکی این بیماری نامیدند، اما بعد از مدتی کوتاه این نوع بیماری با عنوان H1N1 شناخته شد و با این نام به افراد معرفی شد. این بیماری بعد از مدتی توانست منجر به مرگ عده ای از افراد مبتلا شود.

ارتباط با فرد مبتلا و لمس سطوح آلوده می تواند به راحتی زمینه ابتلای فرد به بیماری را فراهم کرده و فرد را آلوده می کند. تب، سردرد ناگهانی، کسالت و سرفه می تواند از علائم این عارضه باشد.

انتقال این بیماری عموما در 5 روز اول رخ می دهد، اما در صورت شدت یافتن بیماری، ممکن است امکان سرایت آن به بدن افراد دیگر برای مدتی طولانی تر نیز وجود داشته باشد.

علاوه بر استراحت کافی و خوردن مایعات، برای درمان نوع A باید از داروهایی با تجویز پزشک استفاده کرد که عبارتند از: زانامیویر و بالوکساویر ماربوکسیل. توجه به نکته لازم است که خرید و استفاده از این داروها باید با نظارت پزشک و بهترین دکتر متخصص عفونی انجام شود و متخصص مربوطه نمی تواند اقدام به تجویز چنین داروهایی کند.

ویروس بیماری آنفولانزا از نوع B

مانند نوع آ، این نوع از بیماری نیز دارای علائم بسیار شدیدی است، اما تنها تفاوت آن با نوع آ ایجاد اختلال در دستگاه گوارش علاوه بر بروز مشکلات تنفسی است.

مهم ترین علائم این بیماری شامل اسهال حاد، سرفه خشک، استفراغ، تب و لرز، بی اشتهایی، بی حوصلگی و سردرد می شود.

معمولا در صورت ابتلا به نوع ب (B) از این بیماری ممکن است فرد تب را سه تا پنج روز تجربه کند و تا یک هفته بعد نیز با سرفه خشک مواجه شود. گذشت زمان و درمان این عارضه موجب کاهش یافتن این علائم خواهد شد.

بهتر است موارد زیر رعایت شود تا از ابتلا به این نوع بیماری پیشگیری به عمل آید:

• خودداری از روبوسی با افراد دیگر در فصول سرد
• ضدعفونی کردن دستان با الکل و صابون
• پوشاندن بینی و دهان

در صورت مشاهده هر کدام از این علائم در بدن باید به پزشک و دکتر متخصص عفونی مشهور در تهران و شهرهای دیگر مراجعه کرده و از اطلاعات لازم در مورد این بیماری آگاهی پیدا کرد.

ویروس بیماری آنفولانزا از نوع C

این نوع از بیماری بسیار خفیف است و به سرماخوردگی عادی شباهت بسیار زیادی دارد. بر خلاف دو نوع اول، همه گیری ندارد و درمان آن با استفاده از داروهای ضد ویروسی و استراحت ممکن است.

بیماری آنفولانزای مرغی چیست؟

آنفولانزای پرندگان یا مرغی را می توان از بیماری های عفونی دیگر در نظر گرفت که سرایت آن به بدن پرندگان از طریق ویروس صورت می گیرد. H5N1 یکی دیگر از انواع مرغی این بیماری است که عفونت های شدیدی را به وجود می آورد و مرگ و میر در آن بسیار بالا است.

نوع مرغی از این بیماری برای اولین بار در سال 2003 میلادی مشاهده شد و بعد از مدت زمان کوتاهی، سرایت آن به کشورهای دیگر رخ داد و توانست موجب مرگ عده زیادی شود. مصر، ویتنام و اندونزی بیشترین آمار ابتلا به نوع مرغی این بیماری را دارند.

امکان سرایت ویروس نوع مرغی این بیماری از طریق مدفوع، قفس، بزاق و غذای پرندگان به بدن انسان وجود دارد. ابتلای اکثر افراد به این بیماری از طریق تماس با پرنده یا اشیای آلوده شده توسط پرنده بیمار امکان پذیر است. همچنین علائمی را به وجود می آورد که شامل مواردی مانند تب بالای 38 درجه، سرفه خشک، صدای خش دار، درد استخوان ها و آبریزش بینی در بدن می شود.

بیماری آنفولانزای اسپانیایی چیست؟

یکی دیگر از ویروس های مرگبار که توانسته است میلیون ها انسان را از بین ببرد، نوع اسپانیایی از این بیماری است که نوع A آن را به وجود می آورد. این بیماری در حدود مدت زمان یک سال توانست 500 میلیون نفر را در دنیا درگیر کند و جان 20 تا 50 میلیون نفر را بگیرد.

بر خلاف بسیاری از انواع این بیماری که موجب درگیری کودکان و سالمندان می شوند، این بیماری منجر به مرگ بسیاری از جوانان شد. این همه گیری سبب شد که تعداد قربانیان مبتلا به این عارضه بسیار زیاد شود.

بیماری آنفولانزا کتو چیست؟

رژیم کتوژینک از رژیم هایی به شمار می رود که برای لاغری بسیار رایج است. اجرای این رژیم باید با مشورت و نظارت پزشک صورت گیرد. برخی از افراد از برنامه های رژیم غذایی خاص مانند رژیم کتویی استفاده می کنند که زمینه ساز بروز بیماری هایی مانند بیماری کتوزیس خواهد بود.

پزشکان روی بدن افراد آزمایش ها و مطالعات بالینی انجام می دهند و بیماری های زمینه ای فرد را بررسی می کنند تا بهترین برنامه غذایی را برای وی ارائه دهند. در ادامه به عوارض استفاده از این رژیم غذایی اشاره می شود.

رژیم غذایی کتویی یا کتوژنیک را می توان یک برنامه غذایی دانست که در آن، کاهش میزان استفاده از کربوهیدرات و افزایش میزان چربی دریافتی بسیار قابل توجه است. تحقیقات و مطالعات روی این رژیم غذایی نشان داده است که این رژیم غذایی روی سلامتی و کاهش وزن تاثیر قابل توجهی دارد. بهبود بیماری هایی مانند دیابت، سرطان، آلزایمر و مشکلات عصبی نیز از سایر فواید این رژیم غذایی است.

هر نوع تغییرات در رژیم غذایی باید با نظارت و مشورت پزشک باشد؛ در غیر این صورت زمینه ابتلای فرد به بیماری کتوزیس یا آنفولانزای کتویی ایجاد خواهد شد.

دلیل بروز نوع کتویی از این بیماری این است که میزان استفاده از کربوهیدرات به صورت معمول 200 تا 300 گرم در روز است. در این رژیم غذایی با کاهش کربوهیدرات مصرفی، بدن انرژی مورد نیاز خود را از راهی دیگر انجام می دهد؛ این انرژی به وسیله تجزیه اسیدهای چرب و از طریق فرآیندی به نام کتوزیس تامین می شود.

خطرات بیماری آنفولانزا

چنانچه پیش از این نیز اشاره شد، این بیماری دارای انواع مختلفی است که هر کدام علائم و درمان جداگانه دارند. در صورتی که این بیماری شدید باشد و علائم حادی از خود بروز دهد، می تواند زمینه مرگ افراد مبتلا را به وجود آورد. در نتیجه توصیه این است که در اولین فرصت بعد از تشخیص به درمان این بیماری پرداخته شود.

روش های درمان بیماری

​

روش های درمان آنفولانزا

در این بخش به راه های درمان این بیماری پرداخته می شود.

استفاده از آب و مایعات

نوشیدن و استفاده از مایعات در دوران ابتلا به بیماری ضرورت دارد. مایعات تاثیر قابل توجهی در نوع تنفسی و نوع گوارشی دارند.

آب و مایعات کمک می کنند تا گلو و بینی مرطوب نگه داشته شود و این رطوبت موجب خارج شدن ویروس توسط مخاط و خلط از بدن می شود. نوشیدن مایعات (به ویژه آب) علاوه بر کمک در دفع ویروس تاثیر قابل توجهی در درمان کم آبی بدن دارند.

ممکن است این سوال مطرح شود که پی بردن به میزان مناسب آب بدن چگونه ممکن خواهد بود؟

در پاسخ می توان گفت که کم رنگ بودن ادرار می تواند نشان دهنده متعادل بودن میزان آب بدن باشد. در صورت زرد تیره یا کهربایی بودن ادرار، باید نوشیدن آب و مایعات را در طول روز بیشتر مورد توجه قرار داد.

غرغره محلول آب و نمک

غرغره کردن محلول آب و نمک می تواند درد گلو را تسکین دهد و علاوه بر این کمک کند که مخاط خارج و حذف شود. نحوه استفاده از محلول آب و نمک این گونه است که بعد از جوشیدن آب درون کتری، باید اجازه داد مدتی سرد شود. در ادامه باید حل شدن نصف قاشق چایخوری نمک در یک لیوان آب انجام شود. غرغره کردن این محلول در دهان باید به مدت 30 ثانیه باشد. نکته قابل توجه این است که قورت دادن این محلول به هیچ عنوان توصیه نمی شود.

استنشاق بخار یا بخور گرفتن

تنفس بخار آب گرم می تواند موجب بهبودی عملکرد سینوس ها و بینی شود. بخور دادن می تواند احتقان مخاطی را شل کند. علاوه بر این بخور دادن هوای مرطوب گرم می تواند موجب تسکین التهاب و تورم در بینی و ریه ها شود. در آب می توان اسانس های گیاهی با خواص ضد ویروسی و آنتی اکسیدانی ریخت. خودداری از بخور دادن با آب جوش نکته دیگری است که باید به آن توجه شود، زیرا بخار آب جوش ممکن است موجب سوختن پوست شود.

استفاده از داروی گیاهی

پلارگونیوم به عنوان یک داروی گیاهی می تواند عفونت های تنفسی، علائم سرماخوردگی، آنفولانزا و گلودرد را درمان کند و در این زمینه کمک کننده باشد. در نتیجه بهتر است مصرف این داروی گیاهی به محض احساس علائم سرماخوردگی انجام گیرد.

مصرف آب چغندر

آب چغندر نیترات بسیار زیادی دارد و به همین علت می تواند به بدن کمک کند که با عفونت های تنفسی مقابله کند. در صورت مستعد بودن به سنگ کلیه باید از مصرف چغندر اجتناب کرد؛ زیرا دارای اگزالات است و این ماده نقش مهمی در تشکیل سنگ کلیه دارد.

در این راستا دکتر با من از این قابلیت برخوردار است که خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان که می تواند شامل اطلاعات دسترسی به هر کدام از پزشکان باشد را به آنها ارائه دهد. به عبارت بهتر می توان گفت که این مجموعه به برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان کمک خواهد کرد. مواردی مانند مشخصات و نحوه دسترسی به هر پزشک از جمله سایت دکتر متخصص داخلی و متخصص بیماری های عفونی از طریق این مجموعه ارائه می شود.

راه های پیشگیری از ابتلا به بیماری

​

روش های پیشگیری از آنفولانزا

• رژیم غذایی مناسب: باید از یک برنامه غذایی مناسب استفاده شود و میوه های ویتامین دار مانند پرتقال مصرف شود.
• رعایت آداب تنفسی: پوشاندن بینی و دهان در فصل های سرد
• استراحت و خواب کافی: این مورد از عواملی است که مقاومت بدن را افزایش می دهند.
• استفاده از عسل: عسل توانایی درمان آنفولانزا را ندارد، اما می تواند نقش مهمی در بهبود این بیماری داشته باشد.
• دریافت واکسن: تزریق واکسن از مهم ترین عواملی است که از این بیماری پیشگیری می کند و احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش می دهد.

برای یافتن بهترین متخصص در این زمینه، دکتر با من توانسته است مجموعه ای از بهترین پزشکان و متخصصان را در رشته های مختلف در کنار هم جمع آوری کند. به این ترتیب با مراجعه به این سایت می توانید از مواردی از جمله موقعیت مکانی، تخصص، نحوه دسترسی، مشخصات و تحصیلات، شماره تلفن تماس، آدرس دقیق و سایر موارد مربوط به هر پزشک و فوق تخصص عفونی حرفه ای آگاهی پیدا کنید؛ در نتیجه بهترین انتخاب را با توجه به نوع نیاز و تخصص هر پزشک انجام خواهید داد.

تفاوت سرماخوردگی و آنفولانزا در چیست؟

• سرماخوردگی به صورت معمول مشکلات دیگری را به وجود نمی آورد، اما ممکن است موجب افزایش احتمال حمله آسم در افراد مبتلا به آسم شود. اما بر خلاف بیماری سرماخوردگی، بیماری آنفولانزا می تواند بیماری های شدیدی مانند ذات الریه یا عفونت های باکتریایی را به وجود آورد.
• بهبودی اکثر افراد طی چند روز تا 2 هفته پس از ابتلا حاصل می شود. اما علائم سرماخوردگی که به طور کلی شدت کمتری دارد، اغلب بعد از دو تا سه روز به حداکثر میزان خود می رسد و سپس بهبودی طی یک تا دو هفته و به صورت تدریجی حاصل خواهد شد.

زمان مراجعه به پزشک و بهترین دکتر متخصص

در صورت عدم تاثیر استفاده از روش های درمانی خانگی روی روند بهبودی و در صورت ادامه داشتن بیماری و مواجهه به علائم زیر، مراجعه به پزشک و دکتر متخصص عفونی مشهور در تهران و شهرهای دیگر الزامی است:

• درد قفسه سینه
• تب بالای 38 درجه سانتی گراد
• رنگ غیرطبیعی مخاط
• لرز یا تعریق
• وجود خون در مخاط
• مشکل در تنفس
• سرفه شدید

همچنین در صورت ابتلا به هر کدام از بیماری های زیر و مواجهه با علائم مشابه باید در اولین فرصت به پزشک مراجعه شود.

• بیماری قلبی
• آسم
• بیماری ریوی
• بیماری کلیوی
• دیابت
• سکته مغزی
• کم خونی داسی شکل
• صرع
• بیماری کبد

کلام آخر

بروز این بیماری اغلب از پاییز تا اوایل بهار در افراد به چشم می خورد. این عارضه مواردی مانند سرفه، عطسه و احساس خستگی را به همراه دارد. این بیماری در بین افراد مختلف، شدت های متفاوتی را از خود نشان می دهد؛ اما به علت همه گیر شدن بیماری کووید 19 (کرونا) باید بیشتر مراقبت کرد.

تزریق واکسن آنفولانزا همواره حائز اهمیت بوده؛ اما اهمیت این واکسن در چند سال اخیر به ویژه برای گروه های آسیب پذیر افزایش یافته است تا افراد مختلف از خود حفاظت کنند. زیرا ابتلا به بیماری کرونا هنوز هم می تواند تهدیدی برای سلامتی انسان باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه و همچنین تفاوت بین کرونا و این بیماری می توان از پزشکان معرفی شده در مجموعه دکتر با من کمک گرفت.

​

دیالیز چیست و چگونه انجام می شود؟

​

 همانطور که می دانید یکی از بخش های مهم بدن کلیه است. وظیفه ی کلیه این است که مانند فیلتری برای جداسازی خون از مواد زائد عمل می کند. امروزه دیده می شود که بسیاری از افراد مشکلات کلیوی دارند. کلیه های آسیب دیده و یا کار افتاده بنا به دلایلی در بین بسیاری از افراد شایع شده است. این دلایل می تواند ارثی، تغذیه نامناسب و یا استعمال دخانیات باشد. درصورتی که نارسایی درکلیه، وجود داشته باشد؛ وظایف مربوط به پاکسازی خون به خوبی انجام نمی گیرد. بنابراین یکی از روش هایی که می تواند بسیاری از عملکرد های طبیعی کلیه را پوشش دهد، دیالیز است. دیالیز مانند یک کلیه مصنوعی عمل می کند.

دیالیز چیست؟

​

دیالیز چیست؟

افرادی که دارای کلیه سالم هستند، کلیه آن ها در طول روز حدود 120 تا 150 لیتر خون را فیلتر می کند. در صورتی که روند کارکرد کلیه نامناسب باشد، مواد زائد در خون جمع می شود. همین امر باعث به کما رفتن و یا مرگ آن شخص می شود. بنابراین با کمک دیالیز می توان این مشکلات را حل ساخت و از تجمع سطح مواد زائد در خون جلوگیری کرد.

روند دیالیز به چند دسته تقسیم می شود؟

​

روند دیالیز

دیالیز دارای انواع متفاوتی است که به سه روش تقسیم می شود:

• همودیالیز متناوب
• درمان های جایگزین مداوم کلیه
• دیالیز صفاقی

این روش ها، زیر مجموعه دیالیز هستند، که با توجه به بیماری که شخص دارد، به دستور پزشک تجویز می شود. در نوع همودیالیز، خون در خارج از بدن با کمک فیلر ها و دستگاه های مخصوص در گردش خواهد بود. خون با کمک لوله انعطاف پذیر به اسم کاتتر از ورید بیمار خارج می شود. فیلرها می توانند دقیقا کار کلیه ها را انجام دهند. به صورتی که مواد زائد خون را می توانند از بین ببرند. در نتیجه خون به صورت فیلتر شده با کمک کاتتر دیگری به بیمار بر می گردد. همودیالیز دقیقا مانند یک کلیه مصنوعی عمل می کند.

بسیاری از افراد نیاز به همودیالیز شدن دارند. برای این روش باید یک جراحی صورت گیرد که به منظور بزرگ شدن رگ های خونی در بازو انجام می شود.

بزرگ شدن ورید، باعث قرار دادن کاتتر ها می شود. همودیالیز ها نیاز دارند زمانی را برای انجام این روش مقدر سازند. در واقع باید سه بار در هفته به مدت 3 الی 4 ساعت این کار را انجام دهند. همچنین روند مربوط به همودیالیز شدن به میزان عملکرد کلیه و میزان افزایش آب بدن بیمار بستگی دارد.

دیالیز صفاقی هم یکی دیگر از روش هایی است که در واقع مایعی را با کمک لوله پلاستیکی در حفره شکم بیمار قرار می دهند تا مواد زائد و مایعات از بدن خارج شوند. دیالیز صفاقی از بافت بدن بیمار که مانند فیلتر است، استفاده می کند.

معایب مربوط به دیالیز کردن چیست؟

​

معایب مربوط به دیالیز کردن – کم خوابی

دیالیز کردن در انواع مختلفی ارائه می شود که می تواند باعث سلامتی فرد شود. اما در برخی مواقع باعث خطراتی هم شود. این خطرات به شرح زیر است:

• پایین آمدن فشار خون در بیماران
• باعث بروز کم خونی و کمبود گلبول های قرمز در بدن
• باعث بروز مشکلاتی چون گرفتگی عضلات
• به وجود آمدن مشکلاتی چون کم خوابی، خارش، عفونت خونی، ضربان قلب نامناسب و ایست قلبی
• بالا رفتن سطح بالای پتاسیم در خون
• التهاب غشای اطراف قلب
• بروز باکتری در جریان خون

روند درمان در دو روش دیالیز به چه صورت پیش می رود؟

​

روند درمان در دو روش دیالیز

در روش درمان همودیالیز نیاز بیمار بر آن است که هفته ای 3 بار روند مربوط به درمان خود را طی کند. در ابتدا، ناحیه اتصال بین شریان و ورید به صورت کامل تمیز می شود. که در نتیجه، روند مربوطه درمان با دو سوزن در داخل پیوند ادامه پیدا می کند. یک سوزن خون را به دستگاهی می برد، دیگری خون خارج شده از بیمار را به بدن برمی گرداند.

روش درمان از طریق دیالیز صفاقی می تواند، یک روش درمان مناسب برای جلوگیری از انواع عفونت ها باشد. در این فرایند محل کاتتر صفاقی تمیز می شود، به صورتی که مایع اجازه دارد در حفره صفاقی بماند. مواد زائد در مایع فیلتر می شود.

در نتیجه دوباره مواد زائد و مایعات به داخل کیسه پلاستیکی تخلیه می شوند. برای خارج شدن مایع دیالیز، این شیوه درمانی را باید به مدت 30 دقیقه تکرار کرد. در نتیجه در بلند مدت باعث بهبودی وضعیت کلیه ها خواهد شد.

همچنین در شیوه دیالیز به صورت صفاقی خطراتی چون: ضعیف شدن ماهیچه شکمی، بالا رفتن قند خون از دکستروز در دیابت، بروز افزایش وزن، بالا رفتن تب، درد معده و فتق وجود دارد.

برای معالجه ی بهتر است که به سایت دکتر با من مراجعه و نوبت خود را از پزشک متخصص نفرولوژی و فوق تخصص کلیه دریافت نمایید و برای درمان و تشخیص بیماری خود به وی مراجعه نمایید.

انواع شیوه دیالیز به صورت همودیالیز چگونه ارائه می شود؟

با برداشتن مواد ضایعات و مایعات اضافی می توان این روش از را پیش گرفت. اما این روند به سه صورت انجام می گیرد. همانطور که در مطالب فوق گفته شد؛ در روش همودیالیز خون باید تصفیه شود و دوباره به بدن باز گردد.

روش های مربوطه به شرح زیر است:

• فیستول شریانی وریدی:

در این مورد باید سرخرگ و سیاهرگ به یک دیگر متصل گردند. معمولا برای همودیالیز از این روش استفاده می کنند.

استفاده از فیستول شریانی وریدی در طولانی مدت برای افرادی که دیالیزی هستند، مورد استفاده قرار می گیرد و می تواند مفید باشد. همچنین بعد از گذشت 2 الی 3 ماه از این شیوه درمان، بیمار می تواند دیالیز را شروع کند.

• گرافت شریانی وریدی:

در این روش از لوله های حلقه ای کمک گرفته می شود. بعد از گذشت 2 الی 3 هفته بعد عمل، بیمار می تواند همودیالیز را شروع کند.

• واسکولاراکسس یا وریدی به کمک کاتتر:

یکی از روش هایی است که کاتتر در یک ورید بزرگ در گردن جای می گیرد. روش درمان آن به صورتی که فرد بعد از یک دوره کوتاه می تواند روند مربوط به درمان را انجام دهد.

انواع شیوه دیالیز به صورت صفاقی چگونه ارائه می شود؟

همانطورکه در مطالب فوق گفته شد، روند مربوط به درمان دیالیز با این روش، با اتصال کاتتر به صفاق غشایی ناحیه شکمی بیمار انجام می گیرد. در این روش به مایعات بدن بیمار توجه می شود. در حقیقت مایع به داخل صفاق جریان میابد. درنتیجه این مواد را از خون جدا می سازد.

 این روند به 3 روش انجام می گیرد که به شرح زیر است:

• دیالیز صفاقی مداوم سیار:

حفره شکمی در این روش روزی چند با پر و یا خالی می شود. در این روش، بیمار نیازی به دستگاه ندارد و در زمانی که بیمار بیدار است باید انجام گیرد.

• دیالیز صفاقی مداوم چرخه ای:

یکی از روش هایی است که مایعات داخل و بیرون شکم را به جریان در می آورد. این روش زمانی انجام می گیرد که بیمار خواب است.

• دیالیز صفاقی نوبتی:

از جمله روش هایی که کمی روند طولانی دارد و مانند دیالیز صفاقی مداوم چرخه ای، دیالیز صفاقی نوبتی است. می توان آن را در مراکز درمانی و یا خانه انجام داد.

 روش های مربوط به دیالیز دارای چه مزایایی هستند؟

هر نوع روش درمانی دارای معایب و یا مزایایی هستند. البته نوع بیماری ها در افراد با یک دیگر دارای تفاوت است. بنابراین روش های مربوط به دیالیز شدن بیماران را معمولا پزشکان تجویز می کنند. روند مربوط به دیالیز در کنار رعایت کردن رژیم غذایی توسط بیمار باید انجام شود.

    از جمله مزیت درمان به شیوه همودیالیز به شرح زیر است:

• استفاده از یک برنامه خاص
• بررسی بیماری به صورت3 بار در هفته
• توجه به کنترل رژیم و کنترل مایعات بیمار

مزیت درمان به شیوه دیالیز صفاقی به شرح زیر است:

• یک برنامه ریزی مناسب به منظور بهبود بهتر بدن
• انجام تست های مربوط به دیالیز صفاقی در خانه
• توجه به زمان بندی انجام دیالیز در موقعیت های مشخص
• عفونت یکی از معایب دیالیز صفاقی است.

چگونه در خانه می توان روش های مربوط به دیالیز را انجام داد؟

روش هایی که درباره روند دیالیز گفته شد، قابلیت این را دارند که فرد بتواند درمان را در خانه انجام دهد. به طوری که فرد خودش در خانه به تنها قادر به انجام دیالیز صفاقی است. البته در روش همودیالیز نیاز به داشتن یک همراه برای مداوا ضروری است. با کمک گرفتن از پزشک می توان روش های مربوط به دیالیزکردن را در منزل آموخت. انجام این روش ها در منزل باعث می شود که فرد وقت و یا هزینه های زیادی را صرف دیالیز کردن در مراکزدرمانی نکند.

روش های دیگر درمانی که می توانند جایگزین برای دیالیز کلیه باشند

در صورت تمایل نداشتن به دیالیز شدن می توان از روش های دیگری کمک گرفت. حفظ سلامتی باعث جلوگیری از بیماری های کلیوی می شود.

  برای درمان بیماری کلیوی روش هایی وجود دارد که به شرح زیر است:

• توجه به کم خونی بدن
• تزریق هورمون اریتروپویتین
• ترک سیگار و الکل
• داشتن رژیم غذایی مطمئن
• پیش گیری برای بیماری افسردگی

نتیجه گیری

روش های مربوط به بیماری دیالیز توسط پزشک تجویز می شود. این تجویز بر اساس نوع و شدت بیماری است. دیالیز به 2 روش همودیالیز و یا صفاقی انجام می گیرد. هر کدام از این روش ها دارای معایب و مزایایی هستند که به بیمار کمک می کنند. برای انجام درمان بیماری کلیوی می توان از این 2 روش بهره گرفت. بهتر است برای مراجعه به پزشک متخصص کلیه و اورولوژی از سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید و هرچه سریعتر با او مراجعه نمایید.

​

بررسی علل، علائم، درمان و روش‌های تشخیص انسداد روده

​

سیستم گوارش وظیفه هضم و جذب مواد غذایی را در بدن بر عهده دارد و از لوله گوارش و غدد کمکی تشکیل شده است. لوله گوارش از دهان آغاز شده تا مقعد ادامه پیدا می‌کند و محل اصلی حرکت مواد غذایی در بدن است. مواد زائدی که از فرایند گوارش باقی می‌ماند، سرانجام به صورت مدفوع از بدن دفع می‌شود. طولانی‌ترین بخش دستگاه گوارش روده است. روده کوچک طولی در حدود 4.5 متر دارد و مواد غذایی در این مسیر حرکت می‌کنند و تحت تاثیر آنزیم‌های گوارشی، هضم و جذب می‌شوند. عدم حرکت مواد غذایی در روده موجب انسداد روده می شود که موضوع مورد بحث ما در این مقاله است. با ما همراه باشید.

انسداد روده چیست؟

​

انسداد روده

حرکت مواد غذایی در روده توسط انقباضات ماهیچه‌ای ممکن می‌شود. در روده دو نوع عضله طولی و حلقوی وجود دارد و این عضلات، عامل حرکت مواد غذایی هستند. به حرکات موجی و آرام لوله گوارش که باعث به جلو رانده شدن مواد غذایی می‌شود، پریستالسیس می‌گوییم. در صورتی که انقباضات عضلات روده (پریستالسیس) متوقف شود و یا کمتر از حالت عادی باشد، حرکت عادی و آرام مواد غذایی و دفعی درون روده مختل می‌شود.

در این حالت عدم حرکت مواد غذایی، موجب انسداد روده می‌شود. انسداد روده حالتی است که هیچ ماده گازی، مایع و یا جامدی نمی‌تواند در روده حرکت کند و از آن خارج شود. این مشکل ممکن است به عنوان عارضه جانبی پس از جراحی رخ دهد. با این حال، دلایل دیگری نیز برای این وضعیت وجود دارد که در این مقاله به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.

افراد مبتلا به انسداد روده اغلب نمی‌دانند که غذا در روده‌هایشان جمع شده است، بنابراین به خوردن ادامه می‌دهند و حجم بیشتری از مواد را به سمت محل انسداد می‌فرستند. انسداد روده ممکن است در روده بزرگ یا کوچک رخ دهد. ممکن است انسداد در قسمتی از روده رخ دهد یا روده به طور کامل بسته شود و با جلوگیری از عبور مایعات و غذای هضم شده، بیمار را دچار شکم دردهای شدید کند.

در صورتی روده فردی مسدود شده باشد، موادی مانند غذا، مایعات، اسیدهای معده و گاز در روده تجمع پیدا می‌کنند و راه خروجی این مواد به طور کامل یا جزئی بسته خواهد شد.

علل بالقوه زیادی برای انسداد روده وجود دارد. اغلب، این وضعیت قابل پیشگیری نیست. تشخیص زودهنگام و درمان بسیار مهم است. در صورت عدم درمان به موقع، انسداد روده می‌تواند روده را سوراخ یا پاره کند. محتویات روده دارای تعداد زیادی باکتری است و در صورتی که پارگی و سوراخ شدن روده رخ دهد، این محتویات به بخش‌های داخلی شکم (که عاری از هرگونه باکتری و میکروب هستند.) نشت می‌کند. این اتفاق ممکن است باعث مرگ فرد مبتلا شود.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره انسداد روده در این مقاله همراه دکتر با من باشید و در صورتی که احتمال می‌دهید به انسداد روده مبتلا شده باشید، لازم است سریعا به پزشک گوارش مراجعه کرده و معاینه شوید.

علت انسداد روده چیست؟

​

علت انسداد روده

بعد از آنکه در خصوص این بیماری مطلع شده ایم بایستی که از علت آن نیز آگاه شویم و تاجای ممکن از بروز بیماری جلوگیری نماییم. انسداد روده به دو حالت مکانیکی و غیر مکانیکی اتفاق می‌افتد. در ادامه به بررسی هر دو نوع انسداد و علت بروز هر کدام می‌پردازیم.

انسداد مکانیکی روده چیست و به چه دلیل ایجاد می‌شود؟

انسدادهای مکانیکی زمانی ایجاد می‌شود که روده شما به طور فیزیکی توسط جسمی مسدود می‌شود. این عارضه می‌تواند در روده بزرگ و کوچک رخ دهد.

انسداد مکانیکی در روده کوچک، ممکن است به دلایل زیر ایجاد شود:

• چسبندگی روده، که پس از جراحی‌های شکم یا لگن یا بعد از التهاب‌های شدید ایجاد شود.
• ولولوس یا پیچ خوردگی روده‌ها
• انواژیناسیون یا درهم رفتگی روده‌ها
• نقص‌های مادرزادی روده که اغلب در نوزادان تازه متولد شده باعث بروز انسداد روده می‌شود؛ اما ممکن است در کودکان و نوجوانان نیز رخ دهد.
• وجود تومور در روده کوچک
• سنگ کیسه صفرا (به ندرت باعث ایجاد انسداد می‌شود.)
• اشیاء بلعیده شده به خصوص در کودکان
• فتق
• بیماری التهابی روده، مانند بیماری کرون

وجود انسدادهای مکانیکی در روده بزرگ بسیار نادر است؛ اما غیر ممکن نیست. این مشکل ممکن است به دلایل زیر ایجاد شود:

• مدفوع گیر کرده در روده بزرگ یا رکتوم (مدفوع نهفته)
• چسبندگی ناشی از عفونت‌های لگنی یا جراحی
• سرطان تخمدان
• سرطان روده بزرگ
• پلاک مکونیوم در نوزادان (مکونیوم اولین مدفوع نوزادان است که در صورت عدم دفع باعث بروز انسداد در روده بزرگ می‌شود.)
• ولولوس و انواژیناسیون
• دیورتیکولیت، التهاب یا عفونت کیسه‌های برآمده روده
• تنگی، باریک شدن روده بزرگ ناشی از زخم یا التهاب

انسداد غیر مکانیکی روده چیست و به چه دلیل ایجاد می‌شود؟

روده‌های کوچک و بزرگ به صورت هماهنگ با یکدیگر و تنظیم شده، فعالیت هضم و دفع را انجام می‌دهند. اگر عوامل غیر مکانیکی، این انقباضات هماهنگ را قطع یا مختل کند، می‌تواند باعث انسداد عملکردی روده شود.

این نوع انسداد به عنوان انسداد غیر مکانیکی شناخته می‌شود. در صورتی که وضعیت ایجاد شده در بیمار، موقتی باشد، به آن ایلئوس می‌گویند. انسداد غیر مکانیکی که مزمن یا طولانی مدت شود، انسداد کاذب گفته می‌شود.

یکی از علل معمول انسداد غیر مکانیکی روده، عوارض پس از عمل جراحی است. زیرا اغلب داروهایی که برای بیماران پس از جراحی تجویز می‌‌شود، می‌تواند باعث کند شدن حرکات روده شود. برخی از داروهایی که می‌توانند باعث بروز این مشکل شوند، عبارتند از:

• هیدرومورفون (Dilaudid)
• مورفین
• اکسی کدون
• داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند آمی‌ تریپتیلین و ایمی پرامین (توفرانیل)

با وجود اینکه معمولا اصلی‌ترین عامل ابتلا به این عارضه، عوارض داروها است، عوامل دیگر نیز ممکن است باعث بروز این مشکل در بزرگسالان شوند.

علل دیگر ابتلا به ایلئوس عبارتند از:

• جراحی شکم یا لگن
• عفونت‌ها، مانند گاستروانتریت یا آپاندیسیت
• سرطان روده و تومورها
• التهاب روده بزرگ
• عدم تعادل الکترولیت‌ها در بدن
• مصرف برخی داروها (مانند داروهای ضد درد مخدر، مسدود کننده‌های کانال‌های کلسیمی، آنتی کولینرژیک و…)ِ
• بیماری پارکینسون (این بیماری بر عضلات و اعصاب روده تأثیر می گذارد.)
• بیماری کرون ( به ندرت باعث انسداد می‌شود. اما ممکن است به دلیل التهاب خود ایمنی باعث ضخیم شدن دیواره‌های روده و اختلال در حرکت مواد شود.)

انسداد کاذب روده نیز می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• بیماری پارکینسون، مولتیپل اسکلروزیس (MS) و سایر اختلالات عصبی و عضلانی
• بیماری هیرشپرونگ، اختلالی که در آن کمبود اعصاب در بخش‌هایی از روده بزرگ وجود دارد.
• اختلالاتی که باعث آسیب عصبی می‌شوند، مانند دیابت
• هیپو تیروئیدیسم یا کم کاری غده تیروئید

علائم ابتلا به انسداد روده چیست؟

​

علائم ابتلا به انسداد روده

انسداد روده می‌تواند باعث درد و ناراحتی شدید در ناحیه شکمی ‌شود. علائم گوارشی شایع ترین علائم این بیماری هستند. در صورتی که روده شما مسدود شده باشد، معده و روده شروع به پر شدن از گازی می‌کند که نمی‌تواند از مقعد خارج شود. این موضوع باعث می‌شود که شکم ظاهری سفت و متورم به خود بگیرد. انسداد روده باعث طیف وسیعی از علائم می‌شود، از جمله:

• نفخ شدید
• گرفتگی و درد شکم و معده
• حالت تهوع
• استفراغ
• ناتوانی در دفع گاز یا مدفوع
• یبوست
• احساس سیری
• اسهال
• تورم شکم
• از دست دادن اشتها
• یبوست یا دفع مقادیر کمی مدفوع آبکی

در بیماران مختلف، علائم انسداد به محل و مدت زمان انسداد بستگی دارد. به عنوان مثال، درانسداد روده کوچک، معمولا استفراغ به عنوان اولین نشانه در بیمار ظاهر می‌شود. استفراغ ممکن است با انسداد مزمن و طولانی مدت روده بزرگ شما نیزارتباط داشته باشد.

انسداد جزئی می‌تواند منجر به اسهال شود، در حالی که انسداد کامل می‌تواند باعث ناتوانی در دفع گاز یا مدفوع شود.

یکی دیگر از علائم مرتبط با انسداد روده، عفونت و التهاب در حفره شکمی (پریتونیت) است. این اتفاق زمانی رخ  می‌دهد که بخشی از روده پاره شده باشد. در این حالت بیمار تب می‌کند و درد شکم وی افزایش می‌یابد. در صورت بروز این اتفاق، خطر مرگ برای بیمار وجود دارد و فرد باید به صورت اورژانسی جراحی شود.

اگر این علائم را به خصوص پس از جراحی تجربه کردید، این موضوع را فورا با دکتر گوارش خود در میان بگذارید.

روش‌های تشخیص انسداد روده

​

روش‌های تشخیص انسداد روده

برای تشخیص انسداد روده، پزشک ابتدا از بیمار می‌خواهد، علائم و مشکلات خود را برای وی شرح دهد. در این روند پزشک، در مورد هر گونه سابقه بیماری، داروهای تجویز شده و جراحی‌ها (به ویژه جراحی‌هایی که اخیرا بر روی بیمار انجام شده است.) از وی سوالاتی خواهد پرسید.

مرحله بعدی تشخیص، معاینه فیزیکی بیمار توسط پزشک است. برای انجام این امر، پزشک، شکم شما را برای علائم تورم یا گرفتگی بررسی می‌کند و نقاط مختلفی از شکم را فشار می‌دهد. پزشک همچنین با استفاده از گوشی پزشکی به صدای شکم بیمار گوش می‌دهد تا بررسی کند صداهای شکم طبیعیع و معمولی هستند، یا خیر.

وجود یک توده سفت یا انواع خاصی از صداها، به ویژه در کودکان، ممکن است به تشخیص وجود انسداد کمک کند.

اگر روده‌های بیمار به دلیل ایلئوس حرکت نکنند، پزشک ممکن است چیزی نشنود یا صداهایی بیشتر از حالت عادی از روده شنیده شود.

مطالعات تصویربرداری معمولاً پس از یک معاینه فیزیکی کامل و برای قطعیت بخشیدن به تشخیص پزشک، تجویز می‌شوند. نتایج به دست آمده در تصویر برداری‌ها، می‌توانند محل قرارگیری انسداد را با نشان دادن تجمع گاز، بزرگ شدن روده یا توده مواد انباشته شده در بخش‌هایی از روده، نشان دهند.

پزشک از روش‌های تصویر برداری، برای شناسایی مناطقی که در معاینه فیزیکی به نظر سفت و دارای محتوای متمرکز است، استفاده کند.

انواع مختلف مطالعات تصویربرداری و آزمایش‌هایی که برای تشخیص بهتر انسداد روده تجویز می‌شوند، به شرح زیر است:

• آزمایش خون برای بررسی تعداد سلول‌های خون
• سی تی اسکن
• سونوگرافی (بیشتر برای کودکان و نوزادان استفاده می‌شود.)
• آزمایش خون برای بررسی عملکرد کبد و کلیه
• اشعه ایکس (ممکن است نشانه‌هایی از گاز به دام افتاده و انسداد احتمالی را نشان دهد.)
• کولونوسکوپی
• بررسی سطح الکترولیت‌ها با آزمایش خون
• در برخی موارد، پزشک ممکن است از یک روش تشخیصی به نام تنقیه با کنتراست (تنقیه هوا یا باریم) استفاده کند.

در طول این روش، پزشک هوا یا سولفات باریم، یک ماده رادیو شفاف را از طریق رکتوم وارد روده بزرگ می‌کند. در حالی که پزشک این کار را انجام می‌دهد، یک تکنسین از شکم شما عکس می‌گیرد.

هوا یا باریم در اشعه ایکس نشان داده می‌شود تا به تکنسین کمک کند تا هرگونه انسداد احتمالی را مشاهده کند. در برخی از کودکان، این روش می‌تواند انسداد ناشی از انواژیناسیون (درهم رفتگی روده) را درمان کند.

روش‌های درمان

روش درمان بستگی به محل و شدت انسداد دارد. به هیچ عنوان این مشکل را دست کم نگیرید و سعی نکنید انسداد روده خود یا خانواده‌تان را در خانه درمان کنید؛ زیرا برای درمان، ابتدا باید نوع انسداد مشخص شود و روش درمانی متناسب با نوع انسداد انتخاب و اجرا شود.

درمان‌های اولیه

انسدادهای جزئی یا ایلئوس، ممکن است با استراحت دادن به روده‌ها و دریافت مایعات داخل وریدی (IV) درمان شود. استراحت روده به این معنی است که در این مدت بجز مایعات شفاف، چیزی برای خوردن به بیمار داده نمی‌شود. در این حالت پزشک تلاش می‌کند علت اولیه انسداد را نیز پیدا کرده، اقدامات لازم جهت جلوگیری از تکرار انسداد را نیز به شما آموزش دهد.

در پروسه درمان انسداد روده، توجه به کم آبی بدن امری ضروری است. پزشک ممکن است برای بیمار مایعات داخل وریدی تجویز کند تا عدم تعادل الکترولیت در بدن بیمار اصلاح شود. همچنین ممکن است یک کاتتر و سوند ادراری برای تخلیه ادرار به مثانه شما نیز وارد شود.

در برخی بیماران لازم است با استفاده از لوله بینی معدی، موادی به گلو، روده و معده بیمار وارد شود تا ورم، حالت تهوع و فشار موجود در لوله گوارش را کاهش دهد.

همچنین اگر انسداد روده به دلیل استفاده از داروهای ضد درد مخدر ایجاد شده باشد، پزشک می‌تواند داروهایی را تجویز کند که اثر مواد مخدر بر روده و بدن را کاهش دهد.

عمل جراحی

اگر این اقدامات شکست بخورند یا اگر علائم بیمار با وجود این اقدامات، بدتر شود، نیاز به جراحی وجود خواهد داشت. جراحی جهت درمان انسداد روده معمولا نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارد. برای انجام این عمل، به بیمار مایعات IV (داخل وریدی) داده می‌شود، زیرا علاوه بر جبران کم آبی بدن، به جلوگیری از شوک در حین جراحی کمک می‌کند.

انسداد روده شدید می‌تواند آسیب دائمی به روده وارد کند. اگر این اتفاق رخ داده باشد و بخشی از بافت روده در اثر انسداد آسیب دیده باشد، جراح عملی را برای برداشتن بخشی از بافت مرده و اتصال مجدد دو انتهای سالم روده نیز انجام خواهد داد.

در حالی که داروهای تجویزی نمی‌توانند خود انسداد را درمان کنند، می‌توانند به کاهش حالت تهوع شما کمک کنند تا زمانی که درمان‌های بعدی انجام شود. نمونه‌هایی از داروهایی که ممکن است پزشک شما تجویز کند عبارتند از:

• آنتی بیوتیک برای کاهش عفونت
• داروهای ضد تهوع برای جلوگیری از استفراغ
• مسکن‌ها

انواع انسداد روده

انسداد روده به سه صورت مختلف دیده می‌شود. جزئی، کامل و ایلئوس فلجی. درمان انسداد علاوه بر شدت و محل انسداد، به نوع انسداد نیز بستگی دارد.

انسداد جزئی

گاهی اوقات شرایطی مانند بیماری کرون یا دیورتیکولیت باعث اختلال در حرکت بخشی از روده می‌شود. با این حال، برخی از مواد روده می‌توانند از آن عبور کنند. در این حالت پزشک ممکن است رژیم غذایی کم فیبر را به بیمار توصیه کند. رژیم غذایی کم فیبر، می‌تواند باعث کاهش حجم مدفوع شود و دفع آن را راحت تر کند.

با این حال، اگر رژیم غذایی کم فیبر برای درمان انسداد روده موثر نبود، ممکن است برای ترمیم بخش آسیب دیده روده و رفع انسداد نیاز به جراحی وجود داشته باشد.

انسداد کامل

انسداد کامل یک موقعیت اورژانس پزشکی است. انتخاب روش درمان به سلامت وو شرایط فیزیکی کلی بیمار بستگی دارد. به عنوان مثال، جراحی باز شکم برای برخی افراد مانند افراد مسن و مبتلایان به سرطان روده بزرگ مناسب نیست. در این موارد، پزشک ممکن است از استنت فلزی برای بازتر کردن فضای داخلی روده استفاده کند.

با گشادتر شدن فضای داخلی روده، مواد گیر کرده در روده فضای بیشتری برای حرکت خواهند داشت و انسداد رفع خواهد شد. با این حال، ممکن است همچنان به جراحی شکم برای رفع انسداد یا برداشتن قسمت آسیب دیده روده نیاز باشد. برای تشخیص بهتر می بایست از پزشک متخصص گوارش و کبد در سایت دکتر با من نوبت اخذ نمایید و سپس در اولین فرصت مراجعه نمایید.

ایلئوس فلجی

آخرین حالت انسداد روده، ایلئوس فلجی نامیده می‌شود. ایلئوس فلجی زمانی اتفاق می‌افتد که ماهیچه‌هایی که با انقباض خود، غذا را در روده‌ها حرکت می‌دهند، به طور موقت فلج شوند.

درمان ایلئوس فلجی با کشف علت بیماری شروع می‌شود. اگر ایلئوس به دلیل عوارض مرتبط به دارو ایجاد شده باشد، پزشک ممکن است داروی دیگری را برای تحریک مجدد حرکات لوله گوارش تجویز کند. یکی از داروهایی که ممکن است توسط پزشک تجویز شود، متوکلوپرامید (Reglan) است.

در صورت امکان، قطع داروهایی که باعث ایجاد ایلئوس شده اند نیز می‌تواند به بهبود وضعیت بیمار کمک کند. با این حال، نباید به دلیل بروز ایلئوس فلجی و بدون تایید پزشک، مصرف داروهای خود را قطع کنید و یا از داروهای محرک روده استفاده کنید.

درمان بدون جراحی در مراحل اولیه ایلئوس فلجی امکان پذیر است. ممکن است بیمار برای دریافت مایعات مناسب به صورت داخل وریدی نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد تا زمانی که مشکل به طور کامل برطرف شود و خطری وی را تهدید نکند.

علاوه بر هیدراتاسیون مایع داخل وریدی، پزشک ممکن است از لوله بینی معدی برای رفع فشار موجود در لوله گوارش استفاده کند. در طی این روش، یک لوله در حفره بینی شما وارد می‌شود تا به معده شما برسد.

لوله، هوا و مواد اضافی را که در صورت عدم وجود لوله، ممکن است به صورت استفراغ از بدن خارج شوند را تخلیه می‌کند. در بیشتر موارد ایلئوس فلجی که پس از جراحی ایجاد شده است، ظرف 2 تا 4 روز پس از جراحی برطرف می‌شود. با این حال، اگر وضعیت بهبود نیابد، برخی از افراد نیاز به جراحی دارند.

چه عواملی ریسک ابتلا به انسداد روده را افزایش می‌دهند؟

همانطور که گفته شد، یکی از اصلی ترین علت‌های ابتلا به انسداد روده، جراحی‌های شکم است. طبق تحقیقات انجام شده، انسداد روده از شایع‌ترین علت‌های بستری مجدد بیمار در بیمارستان در ماه اول پس از جراحی است.

جراحان برای انجام جراحی‌هایی که در نزدیکی روده انجام می‌شوند، داروهایی برای بیمار تجویز می‌کنند که موقتا حرکت روده را کمتر کند تا جراحی با کیفیت و ریسک کمتری انجام شود.

گاهی اوقات پریستالسیس (انقباض طبیعی عضلات روده) ممکن است دیر به حالت عادی خود برگردد. در برخی افراد نیز، مسدود شدن روده به دلیل تشکیل بافت اسکار اتفاق می‌افتد.

• علاوه بر عمل‌های جراحی، شرایط پزشکی دیگر نیز می‌تواند خطر ابتلا به انسداد روده را افزایش دهد. برخی از این موارد عبارتند از:
• عدم تعادل الکترولیت‌ها، مانند مواردی که شامل عدم تعادل در پتاسیم و کلسیم است.
• سابقه آسیب روده یا تروما
• سابقه اختلال روده، مانند بیماری کرون و دیورتیکولیت
• سپسیس یا مسمومیت خونی
• سابقه قرار گرفتن در معرض پرتوهای پرانرژی (تابش) در نزدیکی شکم
• بیماری شریان محیطی (عدم دریافت کافی خون در اندام‌های بدن)
• کاهش وزن سریع
• فتق‌ها
• بیماری کرون (نوعی بیماری التهابی روده)
• جراحی شکم، مفاصل یا ستون فقرات
• بلعیدن جسم خارجی
• کاهش خون رسانی به روده کوچک
• رشد غیر طبیعی بافت در داخل یا کنار روده کوچک
• وجود تومورها در روده کوچک
• سرطان
• عفونت در پوشش داخلی روده کوچک
• بیماری کلیوی
• دیابت طولانی مدت
• به ندرت، سنگ کیسه صفرا می‌تواند باعث مسدود شدن روده شود.
• افزایش سن نیز به طور طبیعی سرعت حرکت روده‌ها را کاهش می‌دهد.

استومی جایگزین روده‌، در آسیب بافتی بسیار شدید است.

روده‌های انسان بسیار طولانی است، بنابراین می‌توان بدون بخشی از آن نیز زندگی کرد. در حالی که ممکن است برداشتن بخش‌هایی از روده بر روند هضم و جذب غذا تاثیر بگذارد، بیشتر افراد با برداشتن بخشی از روده نیز زندگی سالمی دارند.

در برخی موارد که آسیب گسترده‌ای به روده وارد شده باشد، پزشک ممکن است مجبور شود کل روده یا بخشی از آن را از بدن بیمار خارج کند. در این حالت، در صورت گسترده بودن بخش خارج شده از بدن، پزشک یک کیسه مخصوص به نام استومی داخل بدن قرار می‌دهد. این کیسه امکان خروج مدفوع از دستگاه گوارش را مهیا می‌کند.

در بیمارانی که استومی درون بدن آنان قرار می‌گیرد، الزامات خاصی توسط پزشک به بیمار آموزش داده می‌شود که استومی آسیب نبیند و بدن بتواند تا حد ممکن عملکرد عادی خود را حفظ کند. با این وجود این بیماران بعد از برطرف شدن انسداد، می‌توانند بدون روده خود زندگی کنند.

مقایسه ایلئوس با سایر انواع انسداد روده

ایلئوس به عنوان “انسداد غیرمکانیکی روده” شناخته می‌شود زیرا زمانی رخ می‌دهد که دستگاه گوارش حرکت طبیعی را متوقف کند. با این حال، برخی شرایط ممکن است باعث انسداد فیزیکی یا انسداد مکانیکی روده شوند. شرایط زیر ممکن است باعث انسداد فیزیکی روده شود:

• فتق
• بافت اسکار بعد از جراحی
• تومورهای روده
• بلعیدن اشیاء خارجی
• گیر کردن مدفوع در رکتوم یا کولون (روده نهفته)
• ولولوس، زمانی که روده‌ها پیچ خورده می‌شوند
• سنگ کیسه صفرا نیز در موارد بسیار نادر، ممکن است باعث بروز این مشکل شود.

مسدود شدن روده چه عوارضی می‌تواند ایجاد کند؟

در صورت مراجعه به موقع به پزشک، انسداد روده می‌تواند به سادگی و بدون ایجاد خطر جانی برای بیمار، درمان شود. بنابراین مهم‌ترین پیشنهاد ما به شما، مراجعه سریع و به تعویق نینداختن مراجعه به مراکز پزشکی است.

بسته به شدت و نوع انسداد، این وضعیت ممکن است باعث بروز مشکلات زیر در بدن فرد بیمار شود:

• کم آبی بدن
• عدم تعادل الکترولیت
• سوراخ شدن یا پارگی در روده که منجر به عفونت می‌شود.
• نارسایی کلیه

همچنین اگر انسداد مانع از رسیدن خون به قسمتی از روده شود، می‌تواند باعث بروز موارد زیر شود:

• عفونت
• سپسیس (عفونت خونی تهدید کننده زندگی)
• نارسایی ارگان‌های متعدد
• مرگ

دو مورد از شدیدترین عوارض انسداد روده، که دلیل اصلی بروز عوارض دیگر هستند، نکروز (مرگ بافتی) و پریتونیت (التهاب صفاق) است. برای جلوگیری از روند پیشرفت بیماری اسنداد روده هرچه سریعتر به فوق تخصص گوارش و کبد در سایت دکتر با من مراجعه نمایید و روند درمان بیماری خود را آغاز کنید

• نکروز

نکروز مرگ نابهنگام سلول یا بافت است. این می‌تواند زمانی اتفاق بیفتد که یک انسداد جریان خون به روده را قطع کند. بدون خون، اکسیژن نمی‌تواند به بافت برسد و باعث مرگ آن می‌شود. بافت مرده، دیواره روده را ضعیف می‌کند و باعث می‌شود روده به راحتی پاره شده و محتویات روده به داخل حفره شکمی نشت کند که همان سوراخ شدن روده است.

• پریتونیت

سوراخ شدن روده به دلیل نکروز می‌تواند باعث پریتونیت شود. پریتونیت یک التهاب جدی در حفره شکم است که توسط باکتری یا قارچ ایجاد می‌شود. روده حاوی باکتری‌های زیادی مانند E. coli است. در یک انسان سالم باکتری‌ها در روده باقی می‌مانند و به هیچ عنوان وارد حفره داخلی بدن نخواهند شد. پریتونیت باکتریایی می‌تواند به سپسیس (عفونت خون) تبدیل شود. ابتلا به سپسیس منجر به نارسایی در اندام‌های حفره شکمی و شوک می‌شود و ممکن است در نهایت فرد از عوارض این بیماری فوت کند.

آیا می‌توان از ابتلا به انسداد روده بزرگ و کوچک پیشگیری کرد؟

بسیاری از عوامل خطر مرتبط با انسداد روده ، قابل پیشگیری نیستند. اگر قصد انجام جراحی دارید، باید بدانید که ریسک ابتلا به انسداد روده در مورد شما وجود دارد. اما این موضوع نباید شما را از انجام جراحی خود بازدارد. در صورتی که آگاهی و دانش کافی از علائم مسدود شدن روده‌ها داشته باشید و به موقع برای درمان آن اقدام کنید، هیچ گونه خطری شما را تهدید نمی‌کند و این مشکل می‌تواند به سادگی رفع شود.

با وجود اینکه هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از انسداد روده وجود ندارد، در اینجا اقدامات ساده‌ای را برای شما جمع‌آوری کرده‌ای که ریسک ابتلا به این مشکل را کاهش می‌دهند.

• سعی کنید غذای روزانه خود را در وعده‌های بیشتر و حجم کمتر هر وعده دریافت کنید. به عنوان مثال، به جای 2 یا 3 وعده غذایی بزرگ، 5 یا 6 وعده غذایی کوچک در طول روز داشته باشید.
• غذای خود را خیلی خوب بجوید. سعی کنید هر لقمه را حدود 20 بار یا تا زمانی که مایع شود، بجوید.
• از خوردن بیش از حد غذاهای پرفیبر و سبزیجات و میوه‌های خام با پوست یا دانه پس از جراحی‌های بزرگ، خودداری کنید. این مواد می‌توانند توده‌ای از مواد هضم نشده را تشکیل دهند که اگر قسمتی از روده شما باریک شده باشد، باعث انسداد شود.
• قبل از خوردن غذاهای غلات کامل یا استفاده از مکمل‌های فیبر با پزشک خود مشورت کنید.
• برای کمک به دفع مدفوع به صورت منظم، در زمان‌های منظم غذا بخورید، در حین دفع زور نزنید و مقدار زیادی آب بنوشید. اگر بیماری کلیوی، قلبی یا کبدی دارید و باید مایعات خود را محدود کنید، قبل از اینکه مقدار مایعات مصرفی خود را افزایش دهید با پزشک خود صحبت کنید.
• به صورت منظم ورزش کنید. ورزش به هضم بهتر غذا کمک می‌کند. حداقل ۲ ساعت و نیم در هفته فعالیت بدنی متوسط ​​تا شدید داشته باشید. پیاده روی یکی از گزینه‌های پیش روی شما است که هزینه‌ و نیاز به لوازم ورزشی ندارد. بهترین گزینه این است که شما نزد پزشک متخصص داخلی و یا متخصص گوارش و کبد در سایت دکتر با من رفته و علائم بیماری خود را با وی درمیان بگذارید.

انسداد روده در نوزادان

انسداد روده در نوزادان امری نسبتا معمول است و معمولاً به دلایل زیر اتفاق می‌افتد:

• عفونت
• بیماری‌های روده
• کاهش جریان خون به روده (خفه کردن)
• برخی از کودکان پس از ابتلا به آنفولانزای معده، به این مشکل دچار می‌شوند.
• انواژیناسیون (داخل شدن بخشی از روده در بخشی دیگر که در کودکان کمتر از 2 ساله شایع است.)

درهم رفتگی روده یا انواژیناسیون، شایع ترین علت انسداد روده در کودکان 3 ماهه تا 3 ساله است. اما ممکن است در کودکان بزرگتر، نوجوانان و بزرگسالان نیز رخ دهد. انواژیناسیون اورژانس پزشکی است و شایع ترین اورژانس شکمی در اوایل دوران کودکی است. اگر این مشکل درمان نشود، می‌تواند باعث عفونت یا حتی مرگ نوزاد شود.

تشخیص هر نوع انسداد روده در نوزادان دشوار است زیرا آن‌ها نمی‌توانند علائم خود را توصیف کنند. در عوض، والدین باید فرزندان خود را برای تغییرات و علائمی که می‌تواند نشان دهنده انسداد باشد، بررسی کنند. علائم هر کودک ممکن است متفاوت باشد. شایع ترین علامت آن گریه ناگهانی و بلند است که به دلیل درد شدید و ناگهانی شکم (شکم) در یک کودک سالم اتفاق می‌افتد.

در ابتدا ممکن است به نظر برسد این نوع شکم درد که در بیشتر کودکان مبتلا مشاهده می‌شود، قولنج است. نوزادان یا کودکانی که دچار این وضعیت شده اند، ممکن است زور بزنند، زانوهای خود را به سمت بالا بکشند، بسیار تحریک پذیر باشند و با صدای بلند گریه کنند. کودک شما ممکن است هر از گاهی احساس بهتری داشته باشد و بین دوره‌های درد بازیگوشی کند و یا در اثر گریه خسته و ضعیف شود.

علائم دیگری که ممکن است ناشی ازانسداد روده در نوزادان باشند، عبارتند از:

• مدفوع خونی
• تب
• خستگی یا بی حالی شدید
• استفراغ صفرا
• اسهال
• تعریق
• کم آبی بدن
• شکم متورم
• کشیدن زانو تا سینه
• غرغر از درد
• دفع مدفوع که به نظر می‌رسد خون در آنها وجود دارد. (مدفوع ژله ای قرمز رنگ)
• گریه خیلی بلند
• استفراغ، به ویژه استفراغ صفرا مانند که به رنگ زرد مایل به سبز است.

اگر متوجه این علائم یا سایر تغییرات در کودک خود شدید، فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.

در صورت بروز کدام علائم انسداد روده باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر علائم انسداد روده را دارید، به ویژه اگر اخیراً تحت عمل جراحی شکم قرار گرفته اید، فورا به مراکز پزشکی و کلینیک های تخصصی گوارش مراجعه کنید:

• نفخ شکم
• یبوست شدید
• از دست دادن اشتها

چشم انداز افرادی که به انسداد روده مبتلا شده‌اند.

انسداد روده هنگامی که درمان نشود، می‌تواند باعث مرگ بافت در قسمت آسیب دیده روده شود. همچنین می‌تواند منجر به سوراخ شدن و پارگی در دیواره روده، عفونت شدید و شوک شود.

به طور کلی، چشم انداز بیماری به علت آن بستگی دارد. اکثر موارد انسداد روده قابل درمان هستند. با این حال، علل دیگر، مانند سرطان، نیاز به درمان و نظارت طولانی مدت دارد.

سخن پایانی؛ انسداد روده را جدی بگیرید.

انسداد روده زمانی اتفاق می‌افتد که حرکت طبیعی مواد درون روده، به دلایل مکانیکی و غیر مکانیکی مختل و یا متوقف شود. علائم اصلی آن احساس سفتی و درد در ناحیه شکمی است. درمان این مشکل به شدت، قدمت انسداد و علت بروز انسداد بستگی دارد.

مسدود شدن روده یکی از اصلی‌ترین دلایل مراجعه مجدد بیماران در ماه پس از جراحی‌های مختلف است و همچنین یکی از دلایل شایع‌ترین اورژانس پزشکی در نوزادان می‌باشد. در صورتی که علائم گفته شده در بیماری را در خود و یا خانواده مشاهده کردید، لازم است سریعا به مراکز پزشکی مراجعه کنید تا اقدامات لازم برای رسیدگی به وضعیت شما انجام شود.

توجه داشته باشید که در صورت عدم درمان، انسداد روده، ممکن است منجر به پارگی روده و مرگ بیمار شود. در نتیجه بهتر است که به پزشک متخصص گوارش و کبد در سایت دکتر با من مراجعه کنید و سپس از پیشرفت بیماری خود جلوگیری نمایید.

​

آمپیم ریه چیست ؟ علائم، تشخیص و راه درمان آن

​

آمپیم ریه عارضه ای است که تاثیر قابل توجهی بر فضای میانی بیرونی ترین لایه ریه ها و لایه ای که با دیواره قفسه سینه در تماس است (این فضا، فضای پلورال نامیده می شود) دارد. این فضا وجود دارد تا به ریه ها برای انبساط و انقباض کمک کند.

فضای پلورال به طور طبیعی دارای میزان اندکی مایع است. زمانی که مایع اضافی در فضای پلورال شروع به انباشته شدن کند، این مشکل رخ می دهد. انواع مختلف باکتری منجر به ایجاد مایع و چرک در فضای پلورال می شود.

در اغلب موارد ذات الریه نیز این مشکل را به وجود می آورد. این مقاله به همین موضوع پرداخته است و قصد دارد اطلاعاتی در مورد علائم، علل و عوامل ریسک این بیماری ارائه دهد و در نهایت نیز نگاهی به روش های درمان داشته باشد. با این مقاله همراه شوید و آن را تا انتها مطالعه کنید.

آمپیم ریه چیست؟

​

بیماری آمپیم ریه

Empyema وضعیتی است که تجمع مایع چرک در فضای پلورال در آن رخ می دهد. این فضا وجود دارد تا به گسترش و انقباض ریه ها کمک کند.

به طور طبیعی فضای پلور دارای میزان کمی مایع است. این عارضه زمانی رخ می دهد که تجمع مایع و چرک اضافی در فضای پلور آغاز می شود. سویه های مختلف باکتری باعث می شوند که مایعات و چرک در فضای پلور به وجود آید. اغلب ذات الریه باعث می شود که این وضعیت ایجاد شود.

تاریخچه این بیماری چیست؟

​

بقراط

شرح تشخیص و درمان آمپیم برای نخستین بار توسط بقراط انجام شد که به بیش از 2000 سال قبل باز می گردد. حدودا تا اوایل قرن 18 ثبت مطالب دیگری راجع به این بیماری ملاحظه نشده است. از آن زمان به بعد، درمان های دیگری برای این بیماری و درگیری ریه توصیف شده است که درناژ لوله باز و بسته، توراکوپلاستی و توراسنتز در این دسته قرار می گیرند.

علائم بیماری آمپیم ریه شامل چه مواردی است؟

​

علائم بیماری آمپیم ریه

ممکن است علائم این وضعیت موارد زیر را در بر بگیرد:

• درد قفسه سینه
• تب
• سرفه
• مشکلات تنفسی
• چرک در مخاط
• کاهش صداهای تنفسی
• وجود مایع در ریه ها

پیشرفت این بیماری در صورت عدم درمان ممکن است طی سه مرحله رخ دهد:

• مرحله یک: ساده (مرحله اگزوداتیو)

مرحله اول به عنوان مرحله ساده در نظر گرفته می شود. این اتفاق در هنگام تجمع مایعات اضافی در حفره پلور رخ می دهد. احتمال آلودگی این مایع وجود دارد و ممکن است دارای چرک باشد.

• مرحله دو: پیچیده (فیبرینوپورولنت)

در آمپیم پیچیده، ضخیم شدن مایع موجود در حفره پلور آغاز می شود.

• مرحله سه: فرانک (مرحله سازماندهی)

سرانجام مایع آلوده سبب می شود در لایه های داخلی حفره پلور، زخم به وجود آید که این امر زمینه ساز مشکلات تنفسی خواهد شد.

دلایل بیماری چه مواردی را در بر می گیرد؟

شایع ترین دلیل ابتلا به چنین وضعیتی، پنومونی است. افرادی که عمل جراحی توراکوتومی یا جراحی قفسه سینه انجام داده اند نیز با مبتلا شدن به باکتری ها ممکن است در معرض مبتلا شدن قرار بگیرند.

عوامل خطر ابتلا به آمپیم ریه چیست؟

مبتلا شدن به پنومونی را می توان بزرگ ترین عامل خطر ابتلا به این وضعیت در نظر گرفت. سایر عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر شود:

• سن بالاتر از 70 سال
• جراحی قفسه سینه یا تروما
• بستری شدن در بیمارستان (اخیرا)

از لحاظ آماری، احتمال ابتلا به آمپیم ریه در افرادی که دارای شرایط زیر هستند، بیشتر است:

• بیماری قلبی
• دیابت
• سرطان (قبلی)
• بیماری ریوی
• اختلال انسداد مزمن ریوی
• مصرف داروی درون وریدی

تشخیص این بیماری چگونه امکان پذیر است؟

​

تشخیص بیماری آمپیم ریه

پرتونگاری قفسه سینه را می توان به عنوان اولین قدم برای تشخیص در نظر گرفت. در صورتی که بعد از اشعه ایکس، پزشک به وجود مایع اضافی در حفره پلور مشکوک باشد، در خواست می شود که سونوگرافی نیز انجام می شود. سونوگرافی ها در زمینه تشخیص مایعات حفره پلور حساسیت بیشتری دارند و بهتر هستند. سی تی اسکن نیز روشی مفید است که می تواند در تشخیص این وضعیت کمک کننده باشد.

برای پیگیری این بیماری نگران چگونگی پیدا کردن متخصص ریه نباشید، چرا که تیم دکتر با من آدرس سایت و مطب و همچنین سایر اطلاعات پزشکان متخصص ماهر در تمامی تخصص ها را جمع آوری کرده و در اختیار مراجعان به این سایت قرار داده است.

البته خدمات این سایت محدود به این مورد نمی شود، بلکه دکتر با من می تواند خدمات پزشکی مورد نیاز مراجعه کنندگان که شامل مشاوره پزشکی و محصولات پزشکی است را به آنها ارائه دهد.

در حقیقت این مجموعه برقراری ارتباط بین پزشکان و مراجعه کنندگان را ساده تر می کند. این مجموعه خدمات پزشکی را در اختیار متقاضیان قرار می دهد و مواردی را در مورد مشخصات و چگونگی دسترسی به هر کدام از پزشکان مطرح می کند.

درمان آمپیم ریه چگونه ممکن خواهد بود؟

درمان این عارضه می تواند از طریق راهکارهای زیر اجرا شود که هر کدام را به تفصیل شرح داده ایم.

آنتی بیوتیک

معمولا تجویز آنتی بیوتیک ها به عنوان اولین خط درمان برای موارد ساده این بیماری توسط پزشکان انجام می شود. به دلیل این که سویه های مختلف باکتری ها چنین وضعیتی را به وجود می آورند، بسیار مهم است که آنتی بیوتیک مناسب پیدا شود. به طور معمول 2 تا 6 هفته زمان نیاز است تا درمان آنتی بیوتیکی حاصل شود.

درناژ

تخلیه مایعات ضروری است تا از پیشرفت مرحله ساده به پیچیده جلوگیری شود. همچنین این اقدام کمک می کند تا شرایط کنترل شود. انجام توراکوستومی توسط پزشک و بهترین دکتر متخصص ریه برای تخلیه مایعات صورت می گیرد که قرار دادن یک لوله تحت سونوگرافی در حفره قفسه سینه و خروج مایع از فضای پلور را در بر می گیرد.

عمل جراحی

ممکن است در موارد پیشرفته آمپیم ریه، جراحی به عنوان بهترین گزینه درمانی در نظر گرفته شود. مطالعه ای نشان داده که نتیجه نوعی جراحی به نام دکورتیکاسیون در مقایسه با درناژ در افراد مبتلا به نوع پیشرفته آن بهتر و مطلوب تر بوده است.

دکورتیکاسیون، خارج کردن چرک و بافت فیبروز فضای پلور را شامل می شود که به انبساط ریه ها به طور مناسب کمک خواهد کرد.

دو نوع جراحی وجود دارد. در اکثر موارد، انجام توراکوتومی به کمک ویدئو توسط جراح صورت می گیرد. تهاجم و درد این روش کمتر بوده و مدت زمان بهبودی آن نسبت به توراکوتومی باز کوتاه تر است.

معیارهای خاصی وجود ندارد که در مورد ضرورت عمل جراحی برای این بیماری تصمیم گیری شود. مطالعه ای نشان داده نتیجه جراحی افرادی که مدت زمان بروز علائم آنها کمتر از 4 هفته است، در مقایسه با افرادی که علائم آنها بیشتر از 4 هفته بود، بهتر بوده است.

درمان با فیبرینولیتیک

همچنین ممکن است توصیه پزشک، استفاده از داروهای فیبرینولیتیک باشد. این شیوه درمانی کمک می کند مایع پلور تخلیه شود و ممکن است پزشکان از آن استفاده کنند تا با توراکوستومی ترکیب شوند.

نتیجه مطالعه ای نشان داده است که هر دو روش تاثیرگذار هستند.

شما می توانید در سایت دکتر با من مجموعه ای از اطلاعات بهترین متخصصان و پزشکان را که در کنار هم جمع آوری شده اند، ملاحظه کنید. به این ترتیب از موقعیت مکانی، شماره تلفن تماس، آدرس دقیق، مشخصات، نحوه دسترسی و موارد دیگر مرتبط با هر پزشک آگاه می شوید و با در نظر گرفتن این موارد انتخاب خود را می کنید.

عوارض نادر این عارضه شامل چه مواردی است؟

عوارض احتمالی این عارضه شامل موارد زیر است:

• فیبروز: زمانی ایجاد می شود که بافت آسیب دیده ریه، مشکلات تنفسی را به وجود می آورد و تاثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد خواهد داشت. در صورت ادامه دار بودن مشکلات تنفسی 6 ماه بعد از عفونت، ممکن است جراحی دکورتیکیشن موجب بهبودی علائم شود.
• Necessitatis آمپیم که شامل گسترش عفونت به دیواره قفسه سینه و بافت های نرم پیرامون می شود. این موردی نادر است و نیاز به توجه فوری پزشک دارد.

کلام آخر

در این مقاله درباره بیماری آمپیم اطالاعاتی را در اختیار شما قرار دادیم. مخاطبان این مقاله می توانند افرادی باشند که در جستجوی سایت دکتر متخصص ریه و دکتر متخصص ریه در تهران و سایر شهرها هستند.

به چنین افرادی توصیه می شود که به وب سایت دکتر با من مراجعه کنند و به بررسی پزشکان معرفی شده در این مجموعه بپردازند.

​